Prawie wszyscy przedstawiciele rodzaju Dorsz, z wyjątkiem miętusa, wolą żyć w słonej wodzie. Ponadto zbiorniki powinny znajdować się bliżej półkuli północnej, ponieważ ich elementem jest zimna woda.
Rodzina dorszów obejmuje około 100 gatunków różnych ryb, a prawie wszyscy z nich są mieszkańcami słonej wody morskiej, a tylko jeden miętus zasiedla rzeki słodkowodne i inne zbiorniki wodne. Najczęstsze z nich to: plamiak, nawaga, błękitek, dorsz, morszczuk i wiele innych. Jakie są różnice między rodziną dorszową a innymi przedstawicielami mórz i oceanów zostaną omówione w tym artykule.
Opis rodziny dorsza
Wygląd
Rodzina dorszów ma wiele charakterystycznych cech zewnętrznych. Na przykład członkowie tej rodziny mają wiele płetw grzbietowych i jedną lub dwie płetwy odbytowe. Najbardziej rozwiniętą w nich jest płetwa ogonowa.
Zazwyczaj płetwa ogonowa może być integralna z płetwami grzbietowymi i odbytowymi lub może być od nich oddzielona. Co ciekawe, wszystkie z nich nie mają ostrych, kolczastych promieni. U ryb z tej rodziny odnotowuje się powiększone otwory skrzelowe, a także obecność wąsów w okolicy żuchwy. Ciało ryby pokryte jest małymi łuskami, które są łatwe do czyszczenia. Zasadniczo dorsz wolą poruszać się w małych stadach, z wyjątkiem miętusa, przedstawiciela tej rodziny słodkowodnych.
Wymiary
Spośród 100 gatunków można wyróżnić absolutnie różnorodnych przedstawicieli, różniących się zupełnie różnymi rozmiarami. Gatunki żywiące się planktonem są znacznie mniejsze niż te, które żywią się większymi organizmami żywymi. Najmniejszy z nich to gadikul głębinowy, który może osiągnąć nie więcej niż 15 cm długości. Do największych przedstawicieli należą takie drapieżniki jak ćmy i dorsz atlantycki, który może osiągnąć nawet 1,8 metra długości.
Siedlisko
Przedstawiciele tej rodziny znajdują się w prawie wszystkich wodach półkuli północnej ziemi, a tylko 5 gatunków zamieszkuje morza półkuli południowej. Wszystkie z nich należy zaliczyć do organizmów morskich żyjących w wodach słonych, a jedynie miętus preferuje wody słodkie północy Europy, Azji i Ameryki.
Najwięcej dorsza występuje we wschodnich częściach Atlantyku, w tym w Morzu Norweskim i Barentsa. W Morzu Bałtyckim występuje tylko dorsz. Gatunki dorsza można również spotkać w Morzu Czarnym i Śródziemnym.
W strefie równikowej mało prawdopodobne jest odnalezienie przedstawicieli tej rodziny, ale aż trzy gatunki z tej rodziny żyją u wybrzeży Ameryki Południowej, Afryki Południowej i Nowej Zelandii.
Co jedzą dorsze
Niektóre gatunki ryb preferują pokarm roślinny, podczas gdy inne wyłącznie zwierzęce, ponieważ są drapieżnikami. Niektóre z nich, np. Błękitek, dorsz arktyczny, dorsz arktyczny, jedzą zooplankton.
Pollock i dorsz żywią się dość dużymi organizmami żywymi. U tych ryb tłuszcz, który gromadzą w procesie żerowania, gromadzi się w wątrobie, co stanowi ich istotną różnicę w stosunku do innych gatunków ryb, które nie należą do tej rodziny.
Tarło
Każdy gatunek ryb należących do tej rodziny różni się tym, że ma swoje własne cechy reprodukcyjne. Większość z nich składa jaja w wodzie morskiej, chociaż niektóre z nich, żyjące na północnych szerokościach geograficznych, wybierają na tarło odświeżone obszary zbiorników. Nie większość z nich wpływa do rzek, aby złożyć jaja.
Przedstawiciele tej rodziny zaczynają składać jaja dopiero po 3 latach życia, a niektórzy nawet później - po 8-10 latach życia. Składają jaja przez kilka lat z rzędu, składając jednocześnie kilka milionów jaj, choć zdarzają się też takie jak navaga, która znosi zaledwie kilka tysięcy jaj.
Niemal większość przedstawicieli tej rodziny uwielbia zimną wodę i składa jaja o temperaturze około 0 stopni i to głównie zimą lub pod koniec zimy.
Po pojawieniu się narybku część z nich pozostaje na miejscu, a część unosi prąd, dlatego od pierwszych dni życia narybek tych ryb zaczyna się rozprzestrzeniać po wodach mórz i oceanów. Co ciekawe, narybek plamiaka wykorzystuje meduzę do ukrywania się przed naturalnymi wrogami. Przedstawiciele tej rodziny przez całe życie dokonują długich migracji. Wynika to z niektórych czynników naturalnych, takich jak prądy morskie i oceaniczne, wahania temperatury wody, w tym dostępność pożywienia.
Komercyjne połowy
Ze względu na to, że większość gatunków dorsza odznacza się niezrównanymi walorami żywieniowymi, odławiane są na ogromną skalę przemysłową. Każdego roku łowi się około 10 milionów ton dorsza, z czego większość łowi się w Oceanie Atlantyckim. Z reguły masa główna składa się z następujących rodzajów dorsza:
- Dorsz atlantycki.
- Mintaja pacyficznego.
- Plamiak.
- Pollock.
Prawie wszystkie z nich prowadzą prawie denny tryb życia, dlatego łowi się je za pomocą włoków głębinowych. Mięso tych ryb jest popularnym pokarmem ze względu na swoje wartości odżywcze. Ich wątroba, która zawiera ogromną ilość przydatnych substancji, jest uważana za szczególnie cenną.
Rodzaje dorsza ze zdjęciami i opisem
Jak wspomniano powyżej, dorsz ma nawet setki różnych gatunków ryb. Wśród nich są najbardziej znane i najcenniejsze, które zostaną omówione poniżej.
Gadikul
Ta mała ryba jest również nazywana „dorszem o dużych oczach”. Dorsz żyje na głębokościach od 200 metrów do prawie kilometra. Łatwo go odróżnić od innych gatunków ryb po dość dużych oczach, które zajmują praktycznie jedną trzecią głowy. W ciągu swojego życia ryba może dorastać maksymalnie do 15 centymetrów, a przeważnie są to okazy o długości 9-12 centymetrów. Gadikul występuje w Morzu Śródziemnym, a także w wodach północnej Norwegii. Czasami występuje w oceanach na bardzo dużych głębokościach. Istnieją dwa rodzaje tej niesamowitej ryby:
- Północ.
- Południe.
Różnią się od siebie, choć nieznacznie. Zasadniczo mają różną liczbę promieni płetw i kręgów, co jest związane z ich siedliskiem.
Witlinek
Ten przedstawiciel rodziny dorszowatych występuje w wodach Morza Śródziemnego i Atlantyku, a także u wybrzeży Europy. Rybę tę można spotkać w Morzu Czarnym u wybrzeży Krymu, gdzie jest przynoszona przez prąd po intensywnych sztormach. Może dorastać do 50 centymetrów długości. Dieta witlinka składa się z małych skorupiaków i małych ryb. Sam witlinek uzupełnia dietę większych drapieżników, takich jak delfiny czy katrans. Komercyjny połów tej ryby prowadzony jest wyłącznie na wodach północnych.
Merlang nie lubi wielkich głębin. Po dwóch latach życia witlinek może już znosić jaja. Jednocześnie jaja są składowane na głębokości nie większej niż 1 metr, przy temperaturze wody co najmniej 5 stopni.
Pollock
Prawie każdy zna tę rybę, ponieważ można ją znaleźć na prawie wszystkich ladach sklepów rybnych. Pollock żyje głównie na północy Oceanu Spokojnego, ponieważ woli żyć w zimnej wodzie o temperaturze od 2 do 9 stopni.
Ryba ta prawie zawsze utrzymuje się w słupie wody, na głębokościach pół kilometra lub więcej i dopiero w momentach tarła zbliża się do wybrzeża, do płytszych obszarów.
Pollock zaczyna się rozmnażać po 3 lub 4 roku życia. Okres tarła, w zależności od warunków siedliskowych, może rozpocząć się zimą i trwać do lata. Pollock może dorastać do 0,5 metra długości, a czasem nawet więcej.
Mintaj należy do jednego z najliczniejszych przedstawicieli tej rodziny, który występuje w zimnych wodach Pacyfiku. Ryba ta jest łowiona na skalę przemysłową w ogromnych ilościach, dlatego zajmuje pierwsze miejsce pod względem liczby złowionych ryb. Pożywne i zdrowe zarówno mięso tej ryby, jak i jej wątroba.
Molva
Woli prowadzić styl życia zbliżony do dna. Wyjątkowo drapieżna ryba polująca na głębokości 500 metrów. Ten drapieżnik może dorastać do 2 metrów długości, chociaż przeważają osobniki o długości do 1 metra.
Mogą składać jaja tylko w 8-10 roku życia. Jego dieta składa się z małych ryb i innych żywych organizmów.
Dalekowschodnia Navaga
Ta ryba ma poważne znaczenie handlowe. Mieszka w wodach północnego Oceanu Spokojnego, a także w morzach Czukockim, Ochockim i japońskim.
Dalekowschodnia nawaga może dorastać do 35 centymetrów długości, chociaż istnieją okazy, które są większe, do 50 cm długości, ale bardzo rzadko. Ta ryba woli przebywać w strefie przybrzeżnej, pozostawiając ją tylko po to, by znaleźć pożywienie dla siebie.
W wieku 2 lub 3 lat może się odrodzić. Navaga pojawia się tylko zimą, w najniższych temperaturach.
Populacja navaga jest dość duża, więc łowi się w dużych partiach. Wydobywa się 10 razy więcej w porównaniu z navaga Morza Białego.
Północna Navaga
Główne siedliska tej ryby to:
- Białe morze.
- Morze Peczora.
- Morze Kara.
Woli też przebywać w strefie przybrzeżnej, a na okres tarła może trafiać do rzek. Mimo to sam proces wyrzucania jaj odbywa się tylko w słonej wodzie, zimą na głębokości około 10 metrów. Samica składa jaja, które mocno przylegają do podstawy dna, po czym rozwijają się tutaj przez 4 miesiące.
Osiąga długość około 35 centymetrów, chociaż są przedstawiciele o długości do 45 centymetrów. Dieta północnej nawagi składa się z dość małych skorupiaków, robaków i małych ryb.
Na skalę handlową łowi się go w okresie jesienno-zimowym, ponieważ jego mięso ma niezrównany smak.
Miętus
Jest jedynym członkiem rodziny dorszowatych występującym w słodkiej wodzie. Jak większość dorsza miętus preferuje zimną wodę, dlatego najczęściej występuje w rzekach i jeziorach Ameryki, Azji i Europy.
Najliczniejsza jest populacja miętusa w rzekach syberyjskich, gdzie łowiony jest zarówno na skalę przemysłową, jak i przez wędkarzy amatorów. Miętus rozmnaża się wyłącznie zimą, kiedy zbiornik jest pokryty lodem. Latem woli chować się w skałach, dziurach lub zaczepach. Wraz z nadejściem jesieni rozpoczyna aktywny tryb życia. Miętus to nocna ryba, która nie toleruje światła słonecznego. Zdaniem wielu wędkarzy w nocy zwabia go światło pochodzące z ogniska.
Miętus dorasta do 0,6 metra długości i waży do 1,5 kg. Mimo to istnieją okazy o długości do 1,2 metra i wadze do 20 kilogramów. Dieta miętusa składa się z larw, skorupiaków i małych ryb.
Plamiak
Plamiak występuje na północnym Atlantyku, głównie w wodach przybrzeżnych Europy i Ameryki. Woli prowadzić styl życia zbliżony do dna. Ciało charakteryzuje się jako ściśnięte bocznie. Kolor ciała jest srebrzysty, z czarną linią boczną i czarną plamą nad płetwą piersiową. Średnia długość ryb waha się w granicach 50-70 cm, chociaż zdarzają się osobniki dłuższe niż 1 metr. Żywi się plamiakiem, mięczakami, robakami, skorupiakami, a także zjada jaja śledziowe.
W 3 lub 5 roku życia samice są już gotowe do rzucania jaj. Łowisko plamiaka jest dość dobrze rozwinięte i pod względem wagi złowionych ryb zajmuje solidne trzecie miejsce po mintajach i dorszach. Łowi się go głównie na Morzu Północnym i Barentsa. Połowy szacuje się na około milion ton rocznie.
Błękitek północny
Może dorastać do 35 cm długości, choć czasem spotyka się osobniki do 50 cm, rośnie zbyt wolno.
Występuje głównie w północno-wschodnim Atlantyku, na głębokości od 30 do 800 metrów. Dieta składa się z narybku, planktonu i małych skorupiaków.
Jest również łowiony na skalę przemysłową i jest również sprzedawany w wielu punktach sprzedaży detalicznej.
Błękitek południowy
Ten członek rodziny dorszowej jest nieco większy niż błękitek. Może ważyć do 1 kg i dorastać do 0,5 metra długości. Bliżej półkuli południowej woli znajdować się bliżej powierzchni wody, ale im dalej od tych miejsc, tym głębiej się znajduje, na głębokościach do pół kilometra.
Wydobywany jest na skalę przemysłową, głównie na konserwy, chociaż wiele gospodyń domowych ją gotuje, piecze i smaży.
Można go również łatwo kupić w sklepie rybnym.
Saida
Prowadzi towarzyski tryb życia, przebywając w toni wodnej lub bliżej dna. Dorasta do 70 cm długości, chociaż zdarzają się osobniki o długości do 1 metra, a czasem nawet więcej. Występuje głównie w północnych wodach Atlantyku. Migruje przez Atlantyk na znaczne odległości: wraz z nadejściem wiosny kieruje się na północ, a wraz z nadejściem jesieni ponownie powraca do cieplejszych wód Atlantyku.
Pollock jest również łapany w dużych ilościach. Jest to dość smaczna puszka zwana „łososiem morskim”. Wynika to z faktu, że mięso mintaja i mięso łososia mają podobny smak, ale mięso mintaja jest znacznie tańsze.
Dorsz atlantycki
Ten rodzaj ryb jest już wymieniony w międzynarodowej Czerwonej Księdze i Czerwonej Księdze Rosji. Dorsz atlantycki dorasta do 1,8 metra długości, chociaż średni rozmiar wynosi 40-70 centymetrów. Dorsz atlantycki żywi się różnymi skorupiakami, mięczakami, w tym rybami.
Samice dorsza zaczynają składać jaja w wieku 8-10 lat, o wadze 3-4 kilogramów. Mieszka na Oceanie Atlantyckim. Jest wysoko ceniony za pożywne i zdrowe mięso, w tym wątrobę, która jest bogata w zdrowe tłuszcze. Pyszne konserwy otrzymywane są z dorsza. Wiele osób zna taki przysmak, jak wątróbka dorsza, z której robi się pyszne kanapki i inne zimne przekąski.
W 1992 roku rząd Kanady wprowadził zakaz połowów dorsza atlantyckiego, ponieważ jego liczebność gwałtownie spadła, co grozi całkowitym zniknięciem tego typu ryb.
Dorsz Pacyfiku
Ten przedstawiciel rodziny dorszy różni się od dorsza atlantyckiego większą głową i mniejszymi wymiarami ciała. Może osiągnąć długość 1,2 metra, chociaż przeważają osobniki mierzące 50-80 cm.
Ten gatunek dorsza żyje w morzach Ochockim, Beringa i Japonii. Nie przeprowadza długich migracji, przylegając do akwenów tych mórz i linii brzegowej.
Zaczyna się odradzać w 5 roku życia. Całkowita oczekiwana długość życia wynosi około 10-12 lat. Każda samica jest w stanie złożyć kilka milionów jaj. Żywi się bezkręgowcami i rybami. Jest również łowiony w ogromnych ilościach. Jego mięso jest pyszne w każdej postaci: jest solone, wędzone, smażone, gotowane, pieczone i przygotowywane są pyszne konserwy.
Wędkowanie na Morzu Barentsa - 7. Dorsz. Jej wysokość.Przydatne właściwości dorsza
Mięso tego typu jest uważane za dietetyczne, ponieważ zawartość tłuszczu w nim sięga zaledwie 4 procent. Pod tym względem dania z dorsza mają doskonały smak i są całkiem zdrowe dla ludzi.
Obecność witamin
W mięsie tych gatunków ryb znajdują się następujące witaminy:
- I,
- RE,
- Z,
- MI,
- DO,
- PP,
- grupa B.
Obecność pierwiastków śladowych
Mięso tych ryb zawiera przydatne minerały, takie jak:
- Potas.
- Fosfor.
- Wapń.
- Magnez.
- Fluor.
- Sód.
- Mangan.
- Miedź.
- Żelazo.
- Jod.
- Molibden itp.
Wybierając jedną lub drugą metodę gotowania ryb, należy zawsze pamiętać, że zadaniem jest zachowanie maksimum użytecznych substancji, bez utraty smaku. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy ryba jest spożywana na surowo, gotowana lub pieczona. Naturalnie maksymalna ilość składników odżywczych zostaje zachowana, jeśli jest spożywana na surowo. Aby to zrobić, jest po prostu solony lub gotowany w marynacie. Aby prawidłowo ugotować, lepiej jest użyć gotowych przepisów, których jest wystarczająca ilość. Mimo to lepiej jest uciec się do obróbki cieplnej. Jeśli gotujesz rybę w piekarniku, może się to okazać bardzo smaczne i zdrowe danie. W ostateczności można go smażyć i podawać razem z dodatkiem i warzywami, chociaż nie będzie to tak przydatne i może być trudne dla żołądka.
Przedstawiciele dorsza uważani są za najliczniejsze gatunki ryb zamieszkujących wody Oceanu Spokojnego i Atlantyku. W związku z tym, że mięso tych ryb jest nie tylko smaczne, ale i zdrowe, łowione są w niesamowitym tempie, co znajduje odzwierciedlenie we wskaźnikach związanych z milionami ton rocznie. Jeśli tak się stanie, nasze dzieci mogą nie widzieć większości owoców morza na swoich stołach.
Wątroba tych ryb jest nie mniej cenna, ponieważ gromadzi się w niej wiele przydatnych substancji. Ponieważ mięso nie jest tłuste, może być spożywane przez prawie wszystkie kategorie osób, a zwłaszcza przez osoby, którym udało się przybrać na wadze. Tylko osobista nietolerancja na owoce morza może stać się prawdziwą przeszkodą w jedzeniu dorsza.
Wędkowanie w Murmańsku - Dorsz 22 Kg
