Łódź rybacka DIY

Sprzęt, taki jak łódź, pozwala łowić w znacznej odległości od wybrzeża, bez łodzi. Jest to bardziej preferowany wybór, ponieważ nawet łódź odstrasza ryby. Łódka pomoże Ci złowić tak ostrożne ryby jak bolenie, jazie, klenie i szczupaki. Ten sprzęt, z powodzeniem stosowany przez naszych przodków, jest w stanie dostarczyć przynętę daleko od wybrzeża, gdzie ostrożna ryba, niczego nie podejrzewając, z pewnością ją zaatakuje. Nie można kupić tego sprzętu, ponieważ nie jest on na sprzedaż, ale zrobienie go w domu wcale nie jest trudne.

Jak zrobić łódź do wędkowania

To urządzenie wędkarskie charakteryzuje się kilkoma nazwami, ale najczęściej nazywany jest „latawcem wodnym”, a także tradycyjnie „łódką” i ta nazwa jest znacznie bardziej odpowiednia. Tackle jest wykonany z dowolnego materiału o dodatniej pływalności. Zasadniczo jest to drewno lub pianka. Pożądane jest, aby konstrukcja miała określony ciężar, w przeciwnym razie nie będzie stabilna na wodzie, szczególnie w obecności wiatru i fal. Rysunki takiego sprzętu można łatwo znaleźć w Internecie. Jednocześnie nie powinieneś próbować powtarzać pierwszego napotkanego rysunku. Na początek lepiej przeczytaj recenzje.

Najprostsza „łódź”

Aby wykonać proste rozwiązanie, musisz mieć:

• Para desek o dowolnej długości, do 15 mm grubości.
• Olej suszący.
• Wodoodporna farba (olej), miękki odcień.
• Para kołków gwintowanych M6 i cztery nakrętki do tych kołków.
• Standardowy wspornik z nakrętką M4 i śrubą do mocowania konstrukcji i głównej linii.
• Ołów ładunek.
• Mocowanie gwoździ lub śrub.
• Klej (wodoodporny).
• Wiertła o odpowiedniej średnicy.

Jeśli wszystkie komponenty są przygotowane, możesz rozpocząć montaż samej konstrukcji.

Kolejność jest następująca:

1. Gotowe deski pokryte są olejem lnianym, suszone i pomalowane matową farbą olejną. Sprzęt powinien być widoczny z daleka, ale nie powinien odstraszać ryby.
2. Elementy podobne do trapezów wycinane są z drewnianych desek. Boczne powierzchnie muszą mieć ukośne nacięcia. W takim przypadku lepiej najpierw przygotować deski o pożądanym kształcie, a następnie otworzyć je wysychającym olejem i farbą.
3. Otwory są wiercone w drewnianych półfabrykatach do ich mocowania.
4. Oba elementy są połączone za pomocą kołków z nakrętkami.
5. Następnie wspornik jest przymocowany. Otwory do jego mocowania należy wykonać po obu stronach, aby w razie potrzeby można było przestawić wspornik, ponieważ łowić trzeba zarówno z lewej, jak iz prawej strony. Wspornik mocuje się od strony, po której przepływa woda. Pozwala to na zwodowanie „łodzi” w dowolnym kierunku prądu.
6. Na koniec za pomocą kleju do spodu konstrukcji mocuje się ołowiany ciężarek. Obciążenie sprawi, że konstrukcja będzie bardziej stabilna.

Statek jest gotowy do użytku, wystarczy podpiąć do niego akcesoria.

łódź rybacka z Pal Palych kwiecień 2015

Odwracalna łódź DIY

W trakcie korzystania z „łodzi” doświadczeni wędkarze wpadli na ciekawy pomysł, który zaowocował udoskonaleniem konstrukcji sprzętu. Ulepszona łódź składa się z:

• Z czołowej planszy.
• Z głównego pływaka.
• Ze sprężyn piórowych.
• Ze specjalnego urządzenia przełączającego i elementu ograniczającego.
• Z liny holowniczej.
• Od much.

Zawarte w konstrukcji sprężyny pełnią funkcję swoistego amortyzatora, który wygładza mocne szarpnięcia ryby w momentach brania. Pływak jest zawarty w konstrukcji mechanizmu rewersyjnego, a także zapewnia całej konstrukcji większą stabilność. Wspornik bezpieczeństwa zapobiega zachodzeniu linki na elementy sterujące. Urządzenie przełączające służy do zmiany kierunku ruchu „łodzi”.

Etapy produkcji

1. Do budowy sprzętu wędkarskiego należy wziąć dobrze wysuszone drewno. Aby nadać konstrukcji niewielką siłę podnoszenia, nadaje się jej pożądany kształt.
2. Aby zapobiec unoszeniu się konstrukcji na powierzchni wody, do dolnego końca deski przymocowany jest redan.
3. Drewniana podstawa jest impregnowana olejem lnianym i pomalowana wodoodporną farbą olejną. Część podwodna jest pomalowana na niebiesko, a część powyżej wody na biało.
4. W środku deski wywiercony jest otwór o średnicy 8 mm do mocowania ciężarka ołowianego.
5. W górnej końcowej części deski pomiędzy sprężynami przymocowany jest pasek korka, w którym mają być przechowywane muchy.
6. Sprężyna wykonana jest z listew ze stali nierdzewnej o grubości 0,8 mm, szerokości 10 mm i długości 320 mm.
7. Pływak wykonany jest z pianki. Wraz z włącznikiem i sprężynami jest przymocowany do drewnianej podstawy.
8. Pobiera się pasek ze stali nierdzewnej i wykonuje się z niego przełącznik. Grubość taśmy 1 mm.
9. Klips zabezpieczający wykonany jest z drutu miedzianego o grubości 2 mm.

Sprężyny z płyt ze stali nierdzewnej są wygięte tak, że wyłącznik unosi się nad linią wody na wysokość podwodnej części pływaka.

Taki sprzęt jest w stanie przemieszczać się zarówno z wybrzeża, jak i odwrotnie. Pozwala to kontrolować ruchy sprzętu. Z reguły prosta konstrukcja jest zawsze umieszczona w jednym punkcie.

łódka odwracalna Sanki

Zasada działania łodzi do wędkowania

„Statek” musi koniecznie mieć dodatnią pływalność. Biorąc pod uwagę fakt, że istnieje przepływ, geometria urządzenia musi mieć specjalne kształty.

Działanie „łodzi” jest podobne do działania „latawca”. Jedyna różnica polega na tym, że taki sprzęt jest przenoszony nie powietrzem, ale wodą. Dzięki tej zasadzie działania przynęta jest zawsze we właściwym miejscu. „Łódką” można używać tylko w warunkach prądu lub silnych fal, które mogą przemieścić sprzęt w wybrane miejsce.

Łódka, urządzenie i zasada łowienia. Film 1st

Praca przygotowawcza

Użycie „łódki” wiąże się z użyciem dość mocnej wędki spinningowej o masie od 100 do 200 gramów. Są chwile, kiedy ryba musi być wyciągnięta nie przez wirowanie, ale ręcznie.

W takich warunkach połowowych można zastosować cewkę inercyjną, jeszcze z czasów radzieckich z otwartym bębnem. Z reguły wędkarze używają kołowrotka Nevskaya z bębnem, który może pomieścić dużo żyłki.

Jako żyłka główna nadaje się każda mocna żyłka o odpowiedniej średnicy. Grubość żyłki nie ma wpływu na wydajność łowienia. Średnica żyłki na przypony dobierana jest w zależności od wielkości zamierzonej zdobyczy. W normalnych warunkach połowowych wystarczy mieć smycze o grubości 0,12-0,15 mm. Jeśli ma łowić osobniki o wadze do 0,5 kg, lepiej wybrać żyłkę o grubości 0,18-0,2 mm.

Technika łowienia na „łodzi”

Ten sprzęt daje dobre wyniki w trzech przypadkach.

Łódź rybacka

Łowienie w rzekach o umiarkowanym przepływie

Technika wędkowania jest bardziej odpowiednia w przypadkach, gdy głębokość w pobliżu brzegu nie przekracza 1 metra, a brzeg jest porośnięty krzewami i drzewami. Zwykle jaź stoi w takich miejscach, czekając, aż jakieś żywe stworzenia spadną z gałęzi i liści drzew i krzewów.

W takich przypadkach użyj:

• Statek.
• Wędka spinningowa z ciastem od 40 do 100 gramów, do 3,3 metra długości.
• Smycz o długości około 2 metrów.
• Haczyki lub małe trójniki.
• Motyle, koniki polne, ważki i inne duże owady.

Zasadniczo wszystkie ryby są nieśmiałe i boją się jakiegokolwiek ruchu wzdłuż brzegu, szczególnie w jasnych ubraniach. Dlatego przede wszystkim zadbaj o przebranie.

Z reguły w takich przypadkach należy liczyć na ukąszenia bliżej powierzchni wody. Można to osiągnąć stosując pływające sztuczne przynęty, którymi mogą być muchy imitujące różne owady.

W przypadku zidentyfikowania ugryzienia należy wykonać miękkie uderzenie. Ze względu na specyfikę sprzętu ryba nie będzie w stanie od razu poczuć oporu linki.

Składana łódź rybacka

Zastosowanie „łodzi” na szerokich bystrzach

W warunkach, gdy zbiornik odznacza się dużą głębokością, w tym w pobliżu wybrzeża, zawsze pomoże „łódź”. Zwykle w takich przypadkach do tonących much używa się trzech lub czterech smyczy. Dzięki zastosowaniu trójników lub podwójnych haczyków ilość wypływających ryb jest zminimalizowana.

Jak jest używana „łódź”?

1. Smycze powinny znajdować się nad główną linką, co wykonuje się gwałtownym ruchem spinningu.
2. Obracanie powinno mieć kierunek w dół.
3. W tym przypadku muchy unoszą się swobodnie na powierzchni wody przez około trzy metry. Pozwala to oszukać ryby, ale tylko w okresach obecności różnych owadów.

Rybę bierze się tylko ręcznie, po nawinięciu całej linki na szpulę.

Tydon. Lipień na łodzi!

Łowienie na wolno płynących rzekach o gęstej roślinności

Z reguły szczupak woli przebywać w gęstych zaroślach przybrzeżnej roślinności. W takim przypadku trudno jest złapać szczupaka zarówno z brzegu, jak iz łodzi. I tu „łódź” ​​może znowu przyjść na ratunek.

Wyposażenie "łodzi":

1. Z reguły taki drapieżnik, jak szczupak, łapie się na żywą przynętę. Dlatego jako przynęta nadaje się żywa ryba lub żaba. Żaba jest uważana za najbardziej wytrwałą, więc lepiej jest dać jej pierwszeństwo.
2. Plecionkę lepiej zabrać na smycze. Jeśli zostanie zrobiona żyłka monofilamentowa, jej grubość powinna wynosić 0,4-0,5 mm.
3. Żaba przylega do podwójnych lub potrójnych haczyków. Jednocześnie musisz się upewnić, że użądlenia haczyków lekko wystają.
4. Po odpłynięciu „łódki” smycze są zaczepiane na znaczną odległość. Są połączone w pętlę w pętlę, a także za pomocą karabinków.
5. Smycz ze smyczy może znajdować się w odległości od dwóch do dziesięciu metrów. Jeśli występuje szybki prąd lub gęsta roślinność, jedna smycz jest wystarczająca, ponieważ więcej przewodów jest trudniejszych do kontrolowania.

Jeśli sprzęt jest gotowy do użycia, możesz rozpocząć łowienie w zaplanowanym obszarze, podnosząc lub opuszczając rolkę. Jeśli chodzi o rodzaj okablowania, może to być dowolny. Przynętę (żabkę) można zanurzyć w wodzie na kilkanaście minut, aw miejscach, gdzie nie ma roślinności, można ją również opukać w powierzchnię wody. Jeśli roślinność nie jest bardzo szorstka, żabę można po prostu przeciągnąć po trawie. W tym czasie jedna ze smyczy powinna przebiegać wzdłuż krawędzi roślinności, a druga smycz powinna łapać okienka czystej wody. Szczupak może gryźć w dowolnym czasie i miejscu. W tym przypadku wiele zależy od charakteru zbiornika i obecności szczupaka.

„Statek” to ciekawy sprzęt, którego trzeba umieć używać. Za jej pomocą naprawdę można oszukać każdego, nawet najbardziej ostrożnego drapieżnika. Przy prawidłowym użyciu sprzętu złapanie jest zawsze gwarantowane. Najważniejsze jest prawidłowe nałożenie przynęty i prawidłowe jej użycie.

Jak pokazuje praktyka, używanie „łodzi” wymaga specjalnych umiejętności, a sprzęt jest bardzo specyficzny. To nie jest wędka, którą można rzucić i natychmiast wyciągnąć z wody w przypadku bezczynnego brania. „Statek”, którego nie będziesz rzucać i wyciągać w kółko. Aby złapać duży okaz, należy zastosować jasne obliczenia. Zwykle „łódka” służy do łapania drapieżnika na żywą przynętę. Żywa przynęta, odpowiednio umieszczona na haczyku, może żyć pod wodą dłużej niż godzinę, co jest całkiem satysfakcjonujące dla wędkarzy. „Statek” można zwodować i spodziewać się brania przez kilka godzin. W przypadku jego braku sprzęt można wyciągnąć i sprawdzić, a jeśli to konieczne, wymienić dyszę (żywą przynętę).

Jak zrobić łódź sterowaną radiowo własnymi rękami