Większość ludzi kojarzy węzły z robótkami na drutach i robótkami ręcznymi, ale w rzeczywistości ich użycie jest bardziej ogólne. Dlatego nawet miłośnicy aktywnego trybu życia bardzo często muszą robić różne węzły, na przykład wspinacze, podróżnicy podczas wędrówek.
Zaskakujące jest, że bardzo często pracownicy błękitnego pola muszą wykonać specjalne kółka do żyłki. Sukces połowu zależy od tego, jak wykonany jest węzeł żyłki.
Rodzaje węzłów wędkarskich
Istnieje wiele węzłów rybackich. Na przykład:
- Węzeł wędkarski na haczyk bez oczka.
- Węzeł zamówienia wędkarskiego na haczyki z łopatą.
- Węzeł wędkarski jest prosty i trudny do zaczepienia łopatą.
- Zatrzymaj węzeł.
- Węzeł wodny.
- Połączenie pętli z pętlą.
- Oddział jest chirurgiczny.
- Węzeł Dunkan.
- Miejsce wędkowania Albright.
- Węzeł wędkarski Snell.
- Gwóźdź do rurki węzła wędkarskiego.
- Węzeł jest krwawy.
- Pętla.
- Węzeł Palomar.
- Ulepszony węzeł klinczowy.
- I inne, być może mniej wiarygodne.
Ta lista zawiera najbardziej znane i znane węzły wędkarskie. Pomimo tego, że jest ich wiele, wszystkie mają swój własny cel.
5 węzłów wędkarskich na każdą okazję.Rodzaje używanych linii
Obecnie znane są trzy główne typy żyłek wędkarskich, takie jak:
- Żyłka monofilamentowa. Głównym materiałem do jego produkcji jest nylon. Istnieje zarówno przezroczysta żyłka, jak i kolorowa.
- Pleciona żyłka wędkarska. Mocniejszy niż żyłka i składa się z kilku bardzo cienkich nici wplecionych w sznurek. Możesz znaleźć warkocze dowolnego koloru.
- Żyłka z fluorocarbonu. Niewidoczny w wodzie.
Żyłkę dobiera się w zależności od warunków łowienia i użytych akcesoriów. Ponadto każda linia ma zarówno zalety, jak i wady.
Żyłka monofilamentowa
Ta linia ma średnią wytrzymałość, która zależy od jakości materiału wyjściowego - nylonu. Jej zaletą jest to, że żyłka jest dostępna dla szerokiego grona wędkarzy. W punktach sprzedaży jest duży wybór, który zaspokoi potrzeby każdego miłośnika wędkarstwa.
Żyłka monofilamentowa ma tendencję do rozciągania się, co można uznać zarówno za jej zalety, jak i wady. Rozciągliwa żyłka sprawia, że sprzęt jest mniej wrażliwy, zwłaszcza na duże odległości. Mimo to jego rozciągliwość pomaga tłumić szarpnięcia dużych ryb, rozkładając wysiłek zarówno wzdłuż linki, jak i wędziska.
Pleciona żyłka wędkarska
Ta linia ma również zalety i wady. To, że jest mocniejsza od żyłki jest jej niewątpliwym plusem. Praktycznie się nie rozciąga, więc przenosi najmniejsze brania na szczytówkę wędki. Jest to szczególnie widoczne podczas łowienia na dużych odległościach. Pomimo swoich zalet linia ta ma również swoje wady. Na przykład:
- Jego wysoki koszt, który nie zawsze jest uzasadniony.
- Nie ma przezroczystego warkocza, więc jest bardzo wyczuwalny w wodzie i alarmuje ryby.
- Jest bardzo wytrzymały i jeśli będziesz się z nim obchodził nieostrożnie, możesz się zranić (skaleczyć palce).
Żyłka z fluorocarbonu
Jego główną zaletą jest niewidoczność w wodzie, ale poza tym przegrywa z żyłką i plecionką. Poza tym, że jest drogi, nie jest jeszcze bardzo wytrzymały. Z tego powodu wędkarze nie używają jej jako głównej żyłki. Niemniej jednak wędkarze znaleźli zastosowanie dla tej żyłki. Możesz z niego zrobić smycze. Ponieważ jest niewidoczny w wodzie, można spokojnie przecenić jego grubość. Ryba i tak tego nie zauważy, a kawałek pięćdziesięciu centymetrów nie będzie dużo kosztował. 10 metrów żyłki fluorocarbonowej, jeśli zrobisz z niej smycze, wystarczy na cały sezon, a jako żyłkę główną wykorzystana zostanie również tania żyłka.
Dzianie węzła z korkiem na żyłce
Węzeł zatyczkowy działa najlepiej na żyłce. Podobny węzeł jest dziany na głównej linii. Najbardziej prymitywny węzeł jest dziergany w ten sposób: pętla jest tworzona z linki mocującej, po czym jest rzucana na główną żyłkę i owijana wokół linek złożonych razem 5-7 razy. Węzeł zwilża się wodą i napina przed zaciśnięciem. Istnieją inne opcje blokowania węzłów, ale ta jest najprostsza.
Dzianie węzła chirurgicznego na żyłce
Węzeł chirurgiczny przeznaczony jest do mocowania dwóch linek lub do przypięcia wyprowadzeń do linki głównej. Dość łatwo się robi na drutach, ale jest szczególnie wytrzymały. Tyle tylko, że nie nadaje się do łączenia grubych żyłek, ponieważ może to skomplikować proces łowienia. Aby utworzyć węzeł, musisz wziąć żyłki i położyć ich końce na dwie części. Następnie uformuj pół pętli i umieść w niej złożone żyłki. Aby uzyskać większą siłę węzła, możesz wykonać jeden obrót wokół pętli i ponownie przeciągnąć przez nią żyłkę. Następnie pętla porusza się trochę i zaczyna się zaciskanie pętli. Przed ostatecznym dokręceniem miejsce jest dobrze nawilżone, na przykład śliną. Zwilżony, a następnie zaciśnięty węzeł jest zawsze mocniejszy, jeśli nie jest wykonany.
Dzianie na żyłce z fluorocarbonu
Węzeł z fluorocarbonuŻyłki fluorowęglowodorowe mają gorszą wytrzymałość, więc tworzenie połączeń wymaga szczególnej ostrożności. Ponadto linki z fluorocarbonu są dość mocne i jeśli występuje węzeł niskiej jakości, można go rozwiązać. Dlatego każdy węzeł musi być niezawodnie zwilżony wodą. Jeśli tak się nie stanie, przegrzanie zespołu z powodu tarcia może osłabić mocowanie.
Następujące węzły są bardziej odpowiednie do dziania fluorocarbonu:
- Marchewka. Na końcu smyczy pożądane jest utworzenie prymitywnego węzła. Następnie jest wciągany w pętlę liny nośnej i owijany wokół głównej linki około 10 razy w jednym kierunku i tyle samo razy w drugim. Po takich czynnościach połączenie jest nawilżane i dokładnie dokręcane.
- Oprócz tego węzła możliwe jest użycie innych opcji, takich jak Albright lub Greener. Są to trudniejsze węzły, które naprawdę można opanować dopiero po instrukcji wideo.
Węzły woblera
Jak przyczepić wobler? Węzeł „Rapala” (RAPALA KNOT) HDJeśli przynęta, taka jak wobler, jest dziana bezpośrednio na głównej żyłce, przynęta będzie miała bardziej wiarygodną grę. Możesz polecić kilka węzłów do dziania za pomocą woblera:
- Węzeł to ciasna pętla. Najpierw musisz utworzyć prosty węzeł, bez zaciskania. Koniec żyłki przewleczony jest przez pierścień woblera i przez luźny węzeł. Następnie pociągnij za linkę główną, przesuwając w ten sposób luźny węzeł na koniec woblera. Na koniec wykonaj kolejną pętlę i na koniec zabezpiecz węzeł.
- Węzeł Rapala. Na początku węzeł tworzy się z ciasnej pętli. Następnie w odległości 15 cm od końca żyłki formuje się kolejny węzeł, po czym koniec żyłki należy przeciągnąć przez pierścień woblera i przez jeszcze nie naprężony węzeł. W kolejnym etapie żyłka jest owinięta wokół głównej żyłki 5-6 razy, a w pobliżu woblera tworzy się pętla. Na koniec koniec żyłki przechodzi przez pierwszy węzeł jeszcze raz przed zaciśnięciem węzła.
Sposób mocowania przyrządu do żyłki
Jak prawidłowo zawiązać przyrząd [salapinru]Prawie wszystkie przyrządy są wyposażone w pierścień, do którego wykonuje się mocowanie do żyłki. Lina jest przewleczona przez ten pierścień, po czym wzdłuż haczyka tworzy się pętla. Następnie wolnym końcem wykonuje się określoną liczbę zwojów, a ten koniec jest wkręcany w istniejącą pętlę. Na koniec pętla jest zaciskana. Nigdy nie należy zapominać o zwilżaniu węzłów, aby były bardziej niezawodne.
Jeśli pierścień nie znajduje się na górze przyrządu, ale gdzieś pośrodku, mocowanie odbywa się za pomocą konwencjonalnej pętli. Koniec żyłki jest przewleczony przez pierścień, pętla jest napięta, która jest kilkakrotnie owinięta wokół żyłki i przepuszczona przez przyrząd. Pętla jest napięta: przyrząd jest zamocowany.
Jak zawiązać jig z „pociągiem”?
Jeśli do głównej linii przymocowane są dwa lub więcej przyrządów, wówczas taka konstrukcja nazywana jest „lokomotywą parową”. Z reguły górny uchwyt powinien być mniejszy, a dolny większy. Przede wszystkim mocuje się górny przyrząd w odległości 25 cm od końca żyłki.
Na początek przyrząd kładzie się na żyłce i ciągnie w miejsce, w którym powinien. Następnie tworzy się i zaciska regularną pętlę. Następnie koniec żyłki jest dwukrotnie owijany wokół czoła i przewleczony przez pierścień w kierunku do dołu.
Następnie drugi przyrząd jest mocowany w dowolny odpowiedni sposób. Koniec linii jest przeciągany przez pierścień przyrządu, tworzy się pętla, wykonuje się kilka zwojów, koniec linii jest przeciągany przez pierścień, a pętla jest zaciśnięta. Niepotrzebny koniec linii zostaje odcięty. Aby zapewnić bezpieczne mocowanie, na każdym zapięciu można wykonać dwie pętle.
Jak zawiązać smycz do linki
Smycz na linie musi być bezpiecznie zamocowana, a jednocześnie mocowanie musi być takie, aby smycz można było szybko wymienić. Istnieje dobra i niezawodna opcja połączenia - jest to „pętla do pętli”.
Najpierw na końcu głównej linii powstaje pętla. W tym celu linia na końcu jest złożona na pół i zawiązana. Rezultatem powinna być pętla do 5 cm. Nadmiar wystającej końcówki należy odciąć. Pętelkę tworzy się w podobny sposób na smyczy. Gdy pętle są gotowe, pętla smyczy jest przeciągnięta przez pętlę linki prowadzącej. Następnie, przez pętlę smyczy, przeciągany jest drugi koniec smyczy, do którego zaczepiany jest hak. Na koniec pętla smyczy jest napinana. Rezultatem jest bezpieczne dopasowanie.
Wielu wędkarzy używa dodatkowych elementów, takich jak krętliki zatrzaskowe do mocowania ciężarków. Krętlik zapobiega przekręcaniu się smyczy, a zatrzask umożliwia bardzo szybką zmianę smyczy.
Smycz lub haczyk
To bardzo prosty węzeł, który umożliwia połączenie haczyka z żyłką lub zapięcia z żyłką lub kółka do nawijania linki. Najpierw linę składa się na pół i tworzy się pętla, którą przeciąga się przez ucho haczyka lub wolną przestrzeń pierścienia nawijającego, krętlika lub zapięcie. Następnie żyłka jest dziana w zwykły węzeł. W takim przypadku haczyk musi znajdować się wewnątrz tej pętli. W kolejnym kroku haczyk, krętlik lub kółko przechodzi przez górną część pętli i zaciska się. Rezultatem jest bezpieczne mocowanie haczyka, krętlika lub zatrzasku.
Jak zawiązać dwie linie
Najpierw musisz wziąć dwie linie, złożyć je razem i utworzyć zwykły węzeł. Niepotrzebne końce należy usunąć ostrym przedmiotem. Następnie w miejscu węzła musisz utworzyć pętlę, po której musisz wykonać kilka zwojów linii (możliwe jest 8). W uformowaną pętlę należy przewlec węzeł zawiązanego węzła, zwilżyć miejsce i dobrze zacisnąć. Należy odciąć zbędne elementy. Możemy śmiało powiedzieć, że te dwie linie są ściśle połączone. Główną zaletą tego węzła jest łatwość implementacji.
Węzeł linki głównej i pomocniczej
Aby to zrobić, możesz użyć węzła Mikonenko. Weź linki, które mają być połączone i złóż na pół, aby długość końców była taka sama. Następnym etapem jest zawiązanie ich zwykłym węzłem. Ten węzeł jest uważany za pomocniczy. Następnie biorą grubą linię i tworzą pętlę o wielkości około 10 cm, po czym szczypią palcami początek pętli i pomocniczy węzeł. W następnym etapie powstaje pętla cienkiej żyłki, przepuszczana przez pętlę grubej żyłki i owinięta wokół niej około 5 razy. Na koniec weź dodatkowy węzeł i przeciągnij go przez szczelinę grubej i cienkiej żyłki, a następnie zaciśnij. Przed dokręceniem połączenie należy zwilżyć. Węzeł sięga kolejnymi ruchami, a potem kolejną linią. Nadmiar, niepotrzebne końce należy odciąć.
Jak połączyć żyłkę z plecionkąJak zawiązać plecionkę i prostą żyłkę
Aby niezawodnie zawiązać dwie linie, które różnią się znacznie pod względem właściwości, lepiej użyć węzła Marchewka. Na żyłce wykonuje się pętlę, przez którą z marginesem przeciąga się plecionkę. Wokół żyłki wykonuje się 8-10 zwojów plecionki w jednym kierunku i drugim. Koniec plecionki przechodzi przez pętelkę żyłki i napina się, ale niezbyt mocno. Następnie staw jest nawilżany i napinany z maksymalnym wysiłkiem. Nadmiar końcówek należy usunąć tak ostrożnie, jak to możliwe, aby nie przeszkadzały w procesie łowienia. Jest to bardzo prosty i niezawodny węzeł, chociaż istnieją inne, które są nieco bardziej skomplikowane w implementacji.
Jak zawiązać żyłkę na haczyku szpatułki
Aby to zrobić, musisz utworzyć pętlę na linii, po czym przymocowany jest do niej haczyk. Jeden koniec pętli jest owinięty około 7 razy wokół trzonu haczyka. Na koniec zaciska się końce i przesuwa węzeł bliżej szpatułki. Nadmiar elementów przeszkadzających odcina się nożyczkami.
Zagęszczające się sęki
W tym celu istnieją pewne rodzaje węzłów, które pozwalają zagęścić linię w jednym określonym miejscu. Z reguły używa się do tego prostych węzłów. Jeśli weźmiesz koniec linki i przeciągniesz ją przez pętlę, a następnie ją dokręcisz, uzyskasz pogrubienie na linii. Pomimo prostoty wykonania uzyskuje się dość niezawodne pogrubienie. Alternatywnie możesz użyć węzła „ósemka”, który nie jest dużo bardziej skomplikowany niż poprzedni. Koniec żyłki należy przeciągnąć przez pętlę, ale w nieco innym wzorze, przynosząc go za sobą. Jest to wygodne, ponieważ w razie potrzeby łatwiej jest go rozplątać, chociaż łatwiej jest odciąć to miejsce. Alternatywnie, wystarczy „krwawy węzeł”. Pod względem wykonania jest tak samo, dopiero po przewleczeniu żyłki przez pętlę wykonuje się jeden obrót wokół głównej żyłki i dopiero potem ją napina.
Nieściągające węzłów
Takich węzłów jest wiele, a najprostszym z nich jest półbagnet. Aby to zrobić, musisz wziąć koniec linii i zakreślić go wokół urządzenia, a następnie wokół głównego końca linii i rozciągnąć do powstałej pętli. Następnie ten koniec jest przywiązany do głównej linii za pomocą scruma. Rezultatem jest węzeł, który może wytrzymać duże siły bez zacieśniania. Oprócz tej metody istnieją inne metody uzyskiwania połączeń nieodkręcanych, takie jak zwykły bagnet, bagnet wędkarski, bagnet z obejściem, bagnet masztowy i inne.
Węzły do wiązania dwóch kabli
Do połączenia dwóch lin można użyć kilku węzłów, ale można zasugerować ten najprostszy, zwany „węzłem dębowym”. Najpierw musisz wziąć dwa kable, połączyć je ze sobą i zawiązać zwykłym węzłem. Pomimo tego, że bardzo łatwo go zawiązać, bardzo trudno go później rozwiązać. Inna opcja, zwana „ósemką”. Na końcu jednego z kabli należy uformować ósemkę, a następnie przeciągnąć przez niego koniec drugiego kabla i uformować na nim również ósemkę. Następnie musisz chwycić oba końce kabla i zacisnąć węzeł. Węzły typu wodnego, kobiecego, proste, chirurgiczne, doker, polski, prześcieradło i inne, bardzo podobne do węzła „ósemkowego”.
Zaciskanie węzłów
Jednym z najłatwiejszych do wykonania jest samozaciskowy węzeł. Można go bardzo szybko zawiązać, ale jest bardzo niezawodny. Niezawodność węzła można zwiększyć, dodając kilka półbagnetów.
Węzły takie jak skóra bydlęca, zawiasy ślepe, wysuwany bagnet, węzły pytonowe i inne są węzłami samozaciskającymi. W takich węzłach obowiązuje ta sama zasada - im większe obciążenie węzła, tym mocniej się trzyma.
Zawiasy bez docisku
Istnieją również pętle niezaciągające, do których najprostsza należy pętla dębowa. Tworzy się w następujący sposób: koniec linii jest złożony na pół, po czym dziany jest prosty węzeł. Aby uzyskać większą niezawodność, możesz zawiązać podwójny węzeł, tworząc pętlę na końcu.
Pętelka „żyłkowa” jest również bardzo prosta. Aby to zrobić, przed utworzeniem dębowej pętli należy wykonać krok polegający na owinięciu podwójnie zagiętego końca żyłki. Jego zaletą jest to, że znacznie łatwiej go rozwiązać.
Pętle takie jak Flemish, Fishing, Eskimo są pętlami niezaciągającymi.
Pętle ze sznurkiem
Pętla z węzłem do biegania jest najłatwiejsza do wykonania. Koniec liny jest chwytany i owijany wokół tej samej liny, ale nieco wyżej, po czym dziany jest prosty węzeł. Jeśli pociągniesz za koniec żyłki i naprawisz węzeł, pętla się zaciśnie. Te typy pętli obejmują przesuwaną ósemkę, węzeł siłowy, węzeł rusztowania i inne.
Jak zawiązać smycz na żyłce (metoda pętli)Szybko rozłączalne węzły
Rysunek ósmy z szybkozłączem jest dobrym przykładem tego rodzaju węzła. Podobny węzeł jest tworzony w taki sam sposób, jak zwykła ósemka, tylko koniec linii, złożony na pół, jest wkładany do powstałej pętli. Należą do nich: proste węzły, węzły rafowe, węzły Kalmyk i tak dalej. Ich celem jest szybkie naprawienie czegoś i równie szybkie wydanie czegoś.
Specjalne węzły morskie
Oprócz zwykłych węzłów rybackich istnieją również specjalne węzły morskie. Na przykład do przywiązania ładunku do haka potrzebny jest węzeł hakowy. Jest dziana w ten sposób: koniec kabla jest chwytany i owijany wokół tylnej części haczyka, po czym jest nawijany na haczyk, a główna część kabla jest umieszczana na górze. Koniec liny jest przymocowany cienką liną lub shkimushgar. Woreczki lub beczki są używane, gdy nie ma możliwości podniesienia kontenera w inny sposób.
Istnieje kilka rodzajów ciekawych, specjalnych węzłów, takich jak amfora (do mocowania amfor), olimpijska (składa się z pięciu pierścieni) i pętla łucznicza (regulowany naprężenie łuku), a także kilka innych.
Węzły wędkarskie
Prawie wszystkie węzły są zaprojektowane tak, aby bezpiecznie przymocować haczyk do żyłki. Zespół bagnetowy zawiera parę półbagnetów umieszczonych na trzonku haka. Istnieje również węzeł „ósemka”, który nie różni się od zwykłej ósemki. Alternatywnie odpowiednie są również takie węzły jak step, tuńczyk, rolka, łosoś i inne.
Zalecany jest węzeł, taki jak ślepy węzeł. Aby to wykonać, musisz uformować pętlę na żyłce lub smyczy. Następnie pętla jest wkładana do ucha haka i przerzucana przez haczyk. Rezultatem jest ślepa pętla. Ten rodzaj węzła jest idealny do dziania żyłek bawełnianych, a także do mocowania obciążników.
Ozdobne sęki
Są to węzły, których celem jest zdobienie przedmiotu. Z reguły są używane w życiu codziennym do ozdabiania prezentów, zasłon i innych funkcji. Takie węzły charakteryzują się osobliwą nazwą, na przykład węzeł turecki, węzeł królewski i inne. Oprócz nich są też węzły trzypętlowe, czteropętlowe i sznurkowe. Na przykładzie węzła tureckiego możesz określić, jak prawidłowo wykonać takie węzły. Lina jest ułożona w taki sposób, aby obie pętle były lekkie jedna na drugiej. Trzecia pętla jest zrobiona trochę po prawej stronie, której lina jest przeciągnięta pod i nad dwiema leżącymi pętlami. Następnie czwarta pętla jest dziana, która znajduje się nieco niżej, ale po prawej stronie pozostałych pętli. Następnie ostatnia pętla jest wykonywana na początku obiektu i dokręcana. Rezultatem powinien być węzeł turecki.
Niezawodność różnych węzłów
Z reguły najsilniejsze i najbardziej niezawodne węzły są używane przez rybaków do mocowania sprzętu. Za najsilniejsze węzły uważa się „boa dusiciel” i „pyton”. Nawet najprostszy węzeł, wraz z takimi jak „ósemka” czy „nesveri”, uważany jest za jeden z najbardziej niezawodnych. Z reguły rybacy nie używają skomplikowanych i skomplikowanych węzłów, ponieważ kwestionowana jest ich niezawodność.
Smycz można przywiązać do głównej linki w następujący sposób:
- Sekcje kambryku układane są na głównej linii, po czym za pomocą pętli mocuje się do nich smycze.
- Każda smycz wyposażona jest w krętlik z karabińczykiem, za pomocą którego następuje zapięcie.
- Zapięcie na pętelkę.
- Używanie zwykłych guzików do przypinania smyczy.
- Mocowanie za pomocą drutu.
