Zherlitsa zrób to sam

Prawie każdy wędkarz ma informacje o istnieniu wielu różnych sprzętów przeznaczonych do łowienia każdego rodzaju ryb. Ten artykuł mówi o Zherlitsa. Ten sprzęt jest przeznaczony do zimowego łowienia ryb drapieżnych, zwłaszcza szczupaków.

Rodzaje dźwigarów i sposób łapania na nich szczupaków

Ten sprzęt przyczynia się do zimowego łowienia szczupaków, ponieważ odmawia gryzienia innych rodzajów przynęt. Pomimo tego, że wyróżnia się zarówno projekty zimowe, jak i letnie, ich zasada działania jest praktycznie taka sama. Konstrukcja takiego sprzętu obejmuje kołowrotek z żyłką i elastyczną płytką, na końcu której przymocowana jest jasna flaga. Kołowrotek z linką i blaszką umieszczony jest na specjalnym uchwycie.

O ile wiemy, istnieje kilka rodzajów dźwigarów:

• na platformie;
• ze stojakiem pionowym;
• wpisz taganok;
• wywietrzniki z płaską podstawą.

Gadżety na platformie

Dźwigary z płaską ramą cieszą się dużym zainteresowaniem ze względu na prostotę urządzenia i obsługę. Można go łatwo i szybko zainstalować na lodzie. Ponadto płaska podstawa zamyka otwór, zapobiegając jego szybkiemu zamarznięciu. Dodatkowo zasłania dziurę, co sprawia, że ​​sprzęt jest bardziej chwytliwy.

A jednak pomimo tak obiecujących wskaźników ten projekt ma wady. Jak zauważają miłośnicy wędkarstwa zimowego, takie dźwigary przymarzają do lodu i szybko zawodzą. W obecności wiatru taki dźwigar jest po prostu wyniesiony z otworu.

Zherlitsy z pionową podstawą

Biorąc pod uwagę fakt, że takie otwory wentylacyjne są wykonane z metalu, nie można uniknąć problemów z ich działaniem. W przypadku silnych mrozów nie można z nim pracować otwartymi rękami, zwłaszcza jeśli ręce są mokre, a bez tego nie ma możliwości wędkowania zimą. Bliżej wiosny, gdy słońce zaczyna się nagrzewać, metal bardzo szybko się nagrzewa i wraz z montażem kratki lód zaczyna się topić, co prowadzi do jego zapadnięcia się.

Zherlitsy taganok typu

Ten projekt jest umieszczony na trzech nogach i jest wykonany z aluminium. Jak wszystkie rodzaje nawiewników, składa się z kołowrotka z linką i masztu sygnalizacyjnego. Pomimo pozornej stabilności może łatwo spaść w przypadku ugryzienia. Ponadto może zostać po prostu zdmuchnięty przez wiatr. Wadą tego projektu jest złożoność jego produkcji. Zalety obejmują zwartość i łatwość użycia.

Ważne dla każdego projektu

W każdym projekcie otworów wentylacyjnych muszą być obecne główne elementy, od których zależy chwytalność i łatwość użytkowania. Na co należy zwrócić uwagę:

• Aby ukąszenia były zauważalne ze znacznej odległości, flaga sygnalizacyjna jest używana tylko w jasnych kolorach.
• Rdzeń cewki powinien być plastikowy. Zwoje kołowrotka nie powinny być lekkie, w przeciwnym razie żyłka będzie się plątać podczas brania.
• Na szpulę nawinięta jest wystarczająco duża żyłka, aby można było łowić na różnych głębokościach.
• Element sygnalizujący bicie musi być wystarczająco elastyczny.

Zestaw pasków szczupakowych

Podstawą każdego sprzętu wędkarskiego jest żyłka wędkarska. Ponieważ linia nie jest tak intensywnie użytkowana na rynnie, do jej wyposażenia nadaje się linia dowolnej firmy lub dowolnego producenta.

Średnica żyłki dobierana jest w zależności od wielkości ryby i może wynosić od 0,2 do 0,4 mm. Z reguły na rolce nawija się do 25 m żyłki. Wymagana jest smycz. Zrobi to zarówno smycz metalowa, jak i fluorokarbonowa, najważniejsze jest to, że szczupak nie może jej zjeść. W zależności od wielkości żywej przynęty dobiera się również wagę obciążnika. Stosunek masy żywej przynęty do masy ładunku powinien zawierać się w granicach 1: 2,5.

Zimowe typy Zherlitsa, wyposażenie, instalacja, mocowanie przynęty

Jeśli zherlitsa jest zainstalowana na rzece, wszystko jest tutaj znacznie bardziej skomplikowane, ponieważ wielkość obciążenia dobierana jest w zależności od prędkości prądu. Najważniejsze jest to, że ładunek może utrzymać żywą przynętę w jednym punkcie, bliżej dna.

Urządzenie i rysunki zimowej żerlicy

Ryc.1. Podstawa pasa

Standardowe wyposażenie obejmuje: podstawę odpowietrznika (rys. 1), sygnalizator sprężynowy, skrzynkę u podstawy, cewkę na stojaku i jej punkt mocowania.

Jako podstawę można użyć materiałów takich jak plastik, sklejka lub aluminium. Zalecane jest użycie aluminium o grubości 10 mm. U podstawy znajduje się zespół montażowy cewki (rys. 2).

Ryc.2. Sposoby mocowania cewki do podstawy

• Półka z rowkiem na stopę i śrubą blokującą:

  1 - śruba blokująca; 2 - nity; 3 - stojak; 4 - podstawa; 5 - stopa; 6 - klocek z rowkiem na stopę.

• Śruba B wkręcona w podstawę:

  1 - kołek; 2 - śruba; 3 - nity; 4 - podstawa; 5 - platforma pod stopę; 6 - stopa; 7 - otwór na kołek.

• Nakrętka B - skrzydełko na śrubie:

  1 - śruba dokręcona nieruchomo; 2 - nakrętka motylkowa; 3 - podstawa; 4 - nity.

Rys. 3 przedstawia schemat mocowania części nawiewników

1 - podstawa; 2 - pudełko; 3 - cewka; 4 - stojak; 5 - jednostka mocowania stojaka; 6 - elementy mocujące; 7 - otwór na linię.

Rysunek 3 pokazuje, że środek otworu „a” znajduje się w odległości 12 mm od krawędzi ramy i leży równolegle do środka łącznika. Odległość ta zależy od ilości zwojów cewki, dlatego jest określana eksperymentalnie po zainstalowaniu cewki. Środek szpuli powinien być wyrównany ze środkiem otworu na żyłkę.

Rys. 4 to obrabiany przedmiot do regału z liniami cięcia.

Rys. 5 - uchwyt montażowy.

Rys. 6 - skrzynka z dyszami.

Rys. 7 - wskazuje dwie możliwości montażu wskaźnika:

• za pomocą płytki;
• za pomocą narożnika:

1. Stojak.
2. Gniazdo.
3. Talerz.
4. Nity.
5. Kąt.

Rys. 8 - przedstawia montaż zębatki.

Proces robienia zimowego pasa własnymi rękami

zima zherlitsa. Zrób to sam łyżwiarze Łowienie ryb pod lodem

Rynny ocynkowane i nierdzewne

Aby zgiąć niezawodną ramę do rynny, należy wziąć drut o średnicy co najmniej 3 mm i długości od 550 do 700 mm. Drut jest wygięty, tworząc krótki i długi koniec. Krótki koniec nie rozciąga się do dłuższego końca o około 100 mm. Następnie długi koniec jest wyginany, aby utworzyć uchwyt szpuli.

Na krótkim końcu zamocowany jest sygnalizator brań wykonany z elastycznego drutu stalowego. Na końcu urządzenia sygnalizacyjnego przymocowana jest jasna flaga.

Z plastikowej rurki

Aby to zrobić, należy wziąć plastikową rurkę i odciąć od niej część rurki o długości od 10 do 16 cm, w zależności od warunków połowów. Grubość tuby nie odgrywa szczególnej roli. Do łowienia z brzegu może to być kawałek rurki o długości od 13 do 16 cm, a do łowienia z lodu jego długość nie może przekraczać 10 cm.

Najpierw na jednym końcu rury wywiercony jest otwór przelotowy o średnicy około 6 mm, a na drugim końcu otwór o średnicy 8-10 mm. Przez te 2 otwory przejdzie cienka, ale mocna lina z pętlami. Do jednej pętli za pomocą zatrzasku przymocuj żyłkę haczykiem.

Aby przynęta znalazła się w słupie wody (łowienie z brzegu), do żyłki należy przymocować kawałek pianki.

Konstrukcja na ramie drewnianej

Z reguły stosuje się sosnę lub osikę, które są bardziej odporne na wilgoć.

1. W przypadku podstawy konstrukcji powstaje rolka. W tym celu wgłębienia są wykonane z boków końcowych. Na szpulę przykręca się drut ustalający, który przytrzymuje linkę przy korpusie szpuli.
2. Z przodu znajdują się 2 zaciski przewodów z wygiętymi końcami.
3. Grubość sprężyn może wynosić około 5 mm. Jeden koniec sprężyny jest wyprostowany o 9-10 cm.
4. Sprężyna jest przymocowana do drewnianej podstawy. Jeden koniec musi być dobrze zamocowany.
5. Do wyprostowanego końca przymocowana jest jasna flaga. Pozostaje tylko zabezpieczyć żyłkę hakiem i smyczą, a także zgiąć sprężynę i zabezpieczyć ją między częściami mocującymi. Zherlitsa jest gotowa do użycia.

Lodowe krasnale

Takie dźwigary są łatwe w produkcji, ponieważ każdy niepotrzebny przedmiot, który jest dłuższy niż średnica otworu, jest do tego odpowiedni. Do tego przedmiotu należy przymocować plastikową rurkę o długości około 50 cm, na końcu rurki naciąć tak, aby żyłka nie odleciała przed zgryzem. W przypadku brania żyłka wyskakuje z nacięcia, co pozwala na swobodne odwijanie się reszty żyłki z tuby. Ponieważ rurka jest zawsze w wodzie, takie otwory wentylacyjne pozostawione na przykład na noc zamarzają do rana. Aby to sprawdzić, musisz wybić pobliską dziurę. Zwykle przy tej metodzie łowienia otwór jest zakrywany w nocy, jeśli oczywiście coś jest.

Wykonany z taśmy duraluminiowej i drutu stalowego

Podstawą takiego sprzętu jest listwa duraluminium (1x60x300 mm) z wygiętymi w jedną stronę końcami. Ułatwi to ustawienie go na lodzie. W środku płytki wywiercony jest otwór do mocowania cewki, taki jak „lód” lub „dziura”. Obok kołowrotka wywiercony jest otwór na żyłkę z haczykiem.

Sprężyna działa jak sygnalizator brania, a na jej końcu zamocowany jest sygnalizator z jasnego materiału. Na końcu podstawy przymocowana jest sprężyna i przymocowana zwykłym sworzniem.

W stanie roboczym sprężyna jest dociskana kołkiem do podstawy. W przypadku ugryzienia sprężyna zostaje zwolniona ze sworznia i znajduje się w pozycji pionowej.

Dwa rodzaje gumowego węża i sprężyny od budzika

• Aby to zrobić, potrzebne są 2 kawałki gumowego węża o średnicy 1,5-2,0 cm i długości 10 cm, na jednym z końców węża gumowego wykonany jest otwór do mocowania pętli o wielkości do 30 cm, po drugiej stronie segmentu wykonuje się nacięcie przeznaczone do mocowanie liny.

Ta sama tuba jest używana jako szpula, na którą nawijane jest 10 metrów sznurka. Jeden koniec jest przymocowany do otworów za pomocą pętli, a drugi koniec liny jest włożony do szczeliny na drugim końcu węża. Do wolnego końca liny, zamocowanego w otworze, należy przywiązać ładunek i smycz z żyłki o długości do 0,5 metra. Smycz mono łączy się z metalową smyczą, do której przymocowany jest hak. Aby ułatwić użytkowanie, od strony pętli wkładany jest niezawodny sztyft, którego długość jest większa niż rozmiar otworu.

Jako wskaźnik brania służy wygięty kawałek drutu stalowego, do którego przymocowana jest sprężyna. Ta sama część służy jako korek.

• Stojak wykonany jest z drewna. Wierci się w nim otwór o średnicy około 3 mm. Za pomocą nylonowego sznurka do stojaka przymocowany jest stalowy segment, a także zakrzywiony element, do którego przymocowana jest sprężyna z elementem sygnalizacyjnym.

Zwykle konstrukcja jest zamarznięta w lodzie i pozostaje tylko ustawić ją w pozycji roboczej poprzez zagięcie sprężyny i zabezpieczenie stoperem. W przypadku brania korek jest zwalniany, a sprężyna rozwija się, sygnalizując bicie.

Oryginalne wąskie gardło i elektryczne wąskie gardło

Zasada działania obręczy elektrycznej polega na zamknięciu styków. Technologia montażu sprzętu elektrycznego:

1. Aby to zrobić, musisz wziąć kawałek gałązki. Na jednym końcu należy uformować haczyk, a na drugim przymocować kambrę, której długość jest nieco dłuższa niż długość podstawy używanej lampy.
2. Żarówkę mocuje się do batystu za pomocą nitek, a punkt mocowania wypełnia wodoodporny klej.
3. Okablowanie jest przylutowane do górnej części podstawy, której długość jest o 40 mm dłuższa niż portiernia.
4. Bramka i środkowy zacisk podstawy są połączone za pomocą kawałka drutu.
5. Podstawa wykonana jest z drewna, lepszego niż sosna, po czym jest impregnowana olejem lnianym.
6. Na bramie zainstalowana jest sprężyna.
7. Głównym i ostatnim elementem jest miedziana blacha mocowana do podłoża za pomocą gwoździ. W pozycji roboczej bramę należy docisnąć do tej płyty.

Aby zrobić wąskie gardło, powinieneś wziąć pojemnik z proszkiem dla niemowląt. Przejdzie przez nią nylonowa nić z obciążnikiem i koszulką. Na końcu nylonowej nici tworzy się pętla, za pomocą której sprzęt jest zawieszony na podstawie.

Projekt lampki kontrolnej

Główna trudność w wykonaniu tego sprzętu polega na konstrukcji spustu, który składa się z portierni, żyłki i dwóch wsporników.

Wsporniki są instalowane w podstawie. W rzeczywistości są one zapięciami stróżówki. Znajdują się na samej krawędzi ramy. Na końcu portierni zamontowane jest oświetlenie, do którego podłączone są 2 przewody, połączone z zaciskami za pomocą miedzianej płytki i portierni. Akumulator jest podłączony do zacisków. W wyniku ugryzienia uruchamia się mechanizm, stróżówka zostaje ustawiona w pozycji pionowej, zamykając styki. W rezultacie zapala się światło w górnej części bramy.

Projekt lampy ostrzegawczej

Projekt lampy ostrzegawczej obejmuje:

1 - pierścień szpuli; 2 - wątek flagowy; 3 - rolka; 4 - ustalacz; 5 - żyłka wędkarska; 6 - ciężarek w formie oliwki; 7 - gumowy korek; 8 - nakrętka; 9 - pole wyboru; 10 - hak; 11 - kołek; 12 - stojak; 13 - pierścień zębatki.

Jako stojak służy drut o średnicy 3 mm i długości 70 cm Rolę szpuli pełni rura o średnicy 3,5 cm i długości 12 cm.

Żyłka o średnicy 0,8 mm i długości około 20 m nawinięta jest na rurkę (szpulę).

Pierścień stojaka i pierścień rury są połączone za pomocą kołka. Na kołowrotek (rurkę) nakładany jest pierścień, przeznaczony do mocowania żyłki. Obciążnik w postaci oliwki i zatyczkę są na linii. Nakrętkę wciska się na rurkę, a na nakrętkę umieszcza się flagę.

Przed zainstalowaniem sprzętu flaga jest dociskana do kołowrotka, po czym jest mocowana za pomocą żyłki. W przypadku ugryzienia linka jest odwijana z flagi, uwalniając ją. W rezultacie pole wyboru przyjmuje pozycję pionową.

Technika łowienia szczupaków na dźwigary zimą

Z reguły szczupak łowi się w zbiornikach stojącej wody lub w zatokach, w których nie ma prądu. Gwarantuje to bezpieczne łowienie nawet przy łagodnych mrozach. Na rzece, na której płynie prąd, niebezpieczeństwo upadku na cienki lód jest dość wysokie.

łowienie szczupaków zimą

Jak łowić szczupaki na jeziorach i stawach

Aby łowienie było skuteczne, należy wziąć pod uwagę kilka punktów:

• Prawidłowa instalacja . Czynność tę najlepiej wykonywać w godzinach dziennych. Pułapka musi być poprawnie zainstalowana, w przeciwnym razie zawiedzie w najbardziej nieoczekiwanym momencie.
• Wybór obiecującego miejsca . Aby znaleźć miejsce drapieżnika, musisz przeciąć kilka otworów i zainstalować na nich otwory wentylacyjne. Na znanych zbiornikach proces ten jest nieco uproszczony, ponieważ relief dna jest znany wędkarzom. Odpowiednimi miejscami mogą być strefy żlebowe, duże różnice głębokości, a także miejsca z różnymi podwodnymi hałdami. Szczupak można spotkać również w miejscach, gdzie występują zarośla trzcin lub trzcin.
• Prawidłowe mocowanie nawiewów . Tutaj wszystko ma znaczenie, od wyboru żyłki po wybór żywej przynęty. Wiele zależy od rodzaju ryb, które występują w zbiorniku.
• Znajomość zachowania ryb zimą. Taka wiedza pomoże Ci poprawnie zidentyfikować obiecujące miejsce.

Wniosek

Łowienie drapieżnika, takiego jak szczupak w jelitach, ma kilka zalet w porównaniu z innymi metodami połowu. Co najważniejsze, nie musisz stać nad sprzętem, biegać od jednego dołka do drugiego, czekając na branie. Ale to wcale nie znaczy, że zdobycz będzie łatwa do zdobycia. To poważne nieporozumienie. Po pierwsze, będziesz musiał wywiercić więcej niż jeden otwór, a może 10 lub więcej. Po drugie, dla każdego otworu musisz zainstalować rynnę, a to również żmudna praca. Po trzecie, w przypadku ukąszeń będziesz musiał biec od jednego sprzętu do drugiego, a są one w odległości około 10 metrów, a nawet więcej. Po czwarte, sprzęt musi być regularnie sprawdzany, a to ten sam nakład czasu i wysiłku. A jeśli weźmie się pod uwagę, że zimą wędkarz jest ubrany w ciepłe ubranie, które krępuje ruch i zwiększa całkowitą wagę, to można sobie wyobrazić, ile siły i energii zużyje w ciągu jednego dnia łowienia.