Mudskippers

Trudno sobie nawet wyobrazić, że ta żywa istota należy do ryb, ponieważ błotne skoczki są bardziej jak ropucha o wyłupiastych oczach z dużym kwadratowym pyskiem lub jaszczurka bez tylnych łap.

Mud Jumper: opis

Skoczka nietrudno rozpoznać po stosunkowo dużej głowie, co wskazuje na pokrewieństwo ryby z rodziną babkowatych. W tej rodzinie błotniaki reprezentują swój własny rodzaj „Periophthalmus”. Skoczek błotny z Afryki Zachodniej jest znany akwarystom, ponieważ jest najczęściej sprzedawany i jest największym w swoim rodzaju. Dorosłe osobniki tego gatunku mają dwie płetwy grzbietowe, ozdobione jasnoniebieskim paskiem wzdłuż krawędzi płetw i mogą dorastać do prawie 2 i pół tuzina centymetrów.

W naturze są też najmniejsi przedstawiciele tego rodzaju. Są to tak zwane skoczki indyjskie lub karłowate, które osiągają długość nie większą niż 5 cm Osobniki tego gatunku wyróżniają się żółtymi płetwami grzbietowymi otoczonymi czarnym paskiem, natomiast płetwy usiane czerwono-białymi plamami. Zazwyczaj na pierwszej płetwie grzbietowej można zobaczyć dużą pomarańczową plamkę.

Wygląd

Błotny skoczek to wyjątkowe stworzenie, które daje człowiekowi mieszane uczucia. Jakie uczucie może wywołać stworzenie z wyłupiastymi oczami, którego kąt widzenia wynosi około 180 stopni? Oczy nie tylko obracają się jak peryskop łodzi podwodnej, ale od czasu do czasu są wciągane do oczodołów. Dla osób, które nic nie wiedzą o tej rybie i nie mają pojęcia, jak ona wygląda, pojawienie się skoczka w polu widzenia może wywołać strach. Co więcej, ten gatunek ma po prostu ogromną głowę.

Błotnisty skoczek może dopłynąć do brzegu i wyjść na brzeg, zręcznie bawiąc się niezawodnymi płetwami piersiowymi i pomagając przy ogonie. Pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest to, że ryba jest częściowo sparaliżowana, ponieważ działa tylko przednia część ciała.

Długa płetwa grzbietowa jest zaangażowana w ruch ryb w słupie wody, ale na lądzie w pracę zaangażowane są potężne płetwy piersiowe. Dzięki mocnemu ogonowi, który pomaga skoczkowi poruszać się po lądzie, ryba jest w stanie wyskoczyć z wody na znaczną wysokość.

Ciekawe wiedzieć! Skoczkowie błotni są bardziej podobni do płazów pod względem budowy i funkcji ciała. Jednocześnie oddychanie za pomocą skrzeli, a także obecność płetw wskazuje, że jest to ryba.

Ze względu na to, że mokry skoczek może pobierać tlen przez skórę, może swobodnie oddychać na lądzie. Kiedy skoczek wychodzi z wody, skrzela szczelnie się zamykają, w przeciwnym razie mogą wyschnąć.

Wolumetryczna część skoczka służy do utrzymywania przez pewien czas określonej objętości wody w ustach, co pomaga utrzymać pożądane stężenie tlenu. Ciało swetra wyróżnia się szaro-oliwkowym odcieniem, a brzuch zawsze lekki, prawie srebrzysty. Ciało jest również ozdobione licznymi paskami lub kropkami, a fałd skórny znajduje się nad górną wargą.

Styl życia, zachowanie

Błotny skoczek to wyjątkowy przedstawiciel podwodnego świata, który może istnieć zarówno w słupie wody, jak i poza wodą, na lądzie. Na ciele poskoczka błotnego, podobnie jak żaby, jest dużo śluzu, dzięki czemu ryba może długo przebywać na lądzie. Kiedy skoczek kąpie się w błocie, zwilża skórę.

Poruszając się w toni wodnej, a zwłaszcza po jej powierzchni, ryba podnosi głowę wraz z oczami w postaci peryskopów i bada wszystko dookoła. W przypadku przypływu skoczek próbuje zakopać się w mule lub chowa się w norach, utrzymując optymalną temperaturę ciała. Kiedy skoczek jest w wodzie, używa skrzeli do oddychania. Po odpływie wyczołgują się ze swoich schronień i zaczynają pełzać po dnie zbiornika, uwolnieni od wody. Kiedy ryba postanawia czołgać się na brzeg, chwyta i zatrzymuje w pysku pewną ilość wody, która pomaga zwilżyć skrzela.

Interesujący fakt! Kiedy skoczkowie czołgają się na ląd, ich słuch i wzrok są wyostrzone, co pomaga zarówno dostrzec potencjalną zdobycz, jak ją usłyszeć. Zanurzając się w wodzie, wzrok skoczka znacznie spada i staje się krótkowzroczny.

Błotni skoczkowie są uważani za nie do zniesienia awanturników, ponieważ dość często układają między sobą sprawy i organizują bójki na brzegu, broniąc swojego terytorium. Jednocześnie zauważa się, że największymi awanturnikami są przedstawiciele gatunku „Periophthalmus barbarus”.

Z tego powodu nie ma możliwości trzymania tego gatunku w akwarium w grupach, ale trzeba je sadzić w osobnych akwariach.

Co dziwne, ale błotny skoczek jest w stanie poruszać się po pionowych powierzchniach. Z łatwością wspina się po drzewach, opierając się na twardych przednich płetwach i używając przyssawek umieszczonych na jego ciele. Przyssawki znajdują się zarówno na płetwach, jak i na brzuchu, podczas gdy przyssawka brzuszna jest uważana za główną.

Obecność płetw przyssawkowych pozwala rybom podbijać dowolne wysokości, w tym ściany akwariów. W naturze zjawisko to pozwala rybom chronić się przed skutkami pływów. Jeśli przypływ przenosi ludzi na otwarte morze, wkrótce zostaną zabite.

Jak długo żyje skoczek błotny

Przy prawidłowym utrzymaniu w sztucznych warunkach, mułaki mogą żyć około 3 lat. Najważniejsze jest, aby w akwarium znajdować się lekko osolona woda, ponieważ błotniki mogą żyć zarówno w wodzie słonej, jak i słodkiej.

Ciekawe wiedzieć! W okresie ewolucji poskoczek mułowy wytworzył specjalny mechanizm, który kontroluje metabolizm w zależności od warunków życia.

Dymorfizm płciowy

U tego gatunku dymorfizm płciowy jest raczej słabo rozwinięty, dlatego nawet doświadczeni specjaliści lub akwaryści nie mogą odróżnić mężczyzny od kobiety. Jednocześnie, jeśli obserwujesz zachowanie jednostek, możesz zwrócić uwagę na następujący fakt: kobiety są spokojniejsze, a mężczyźni bardziej skonfliktowani.

Rodzaje mułowców

Naukowcy na całym świecie nie doszli jeszcze do porozumienia co do istnienia wielu odmian poskoczków błotnych. Niektórzy z nich podają liczbę 35, a niektórzy nie wymieniają nawet dwóch tuzinów gatunków. Najpospolitszym z wielu gatunków jest poskoczek błotny, którego główne populacje występują w lekko zasolonych wodach u wybrzeży Afryki Zachodniej, w tym w Zatoce Gwinejskiej.

Oprócz zwykłego skoczka ten rodzaj obejmuje kilka innych gatunków:

• P. argentilineatus i P. cantonensis;
• P. chrysospilos, P. kalolo, P. gracilis;
• P. magnuspinnatus i P. modestus;
• P. minutus i P. malaccensis;
• P. novaeguineaensis i P. pearsei;
• P. novemradiatus i P. sobrinus;
• P. waltoni, P. spilotus i P. variabilis;
• P. weberi, P. walailakae i P. septemradiatus.

Jeszcze nie tak dawno temu poskaczkom błotnym przypisano 4 kolejne gatunki, ale potem zaliczono je do innego rodzaju - rodzaju „Periophthalmodon”.

Środowiska naturalne

Siedlisko tych niesamowitych żywych stworzeń jest wystarczająco szerokie i obejmuje prawie całą Azję, Afrykę i Australię. Różne gatunki dla swojego życia rabują różne warunki, zamieszkując rzeki i stawy, a także słonawe wody wybrzeży krajów tropikalnych.

Należy zwrócić uwagę na szereg krajów afrykańskich, w których występuje najliczniejszy gatunek poskoczków błotnych Periophthalmus barbarus. Na przykład:

• W Angoli, Gabonie i Beninie.
• W Kamerunie, Gambii i Kongo.
• Na Wybrzeżu Kości Słoniowej i w Ghanie.
• W Gwinei, Gwinei Równikowej i Gwinei Bissau.
• W Liberii i Nigerii.
• W Sao Tome i Prixini.
• W Sierra Leone i Senegalu.

Mudskipperzy uwielbiają namorzyny, na których budują swoje domy na rozlewiskach. Jednocześnie występują w ujściach rzek, na mulistych płyciznach pływowych, w warunkach chronionych wybrzeża przed wysokimi falami.

Dieta

Większość gatunków uważana jest za wszystkożerne, z wyjątkiem niektórych gatunków roślinożernych, więc ich dieta jest bardzo zróżnicowana. Z reguły skoczkowie karmią się po odpływie, kopiąc w miękkim mule, gdzie znajdują artykuły spożywcze.

Z reguły w diecie „Periophthalmus barbarus”. Obejmuje artykuły spożywcze, zarówno pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego. Na przykład:

• Małe skorupiaki.
• Mała ryba (narybek).
• System korzeni białych namorzynów.
• Wodorost.
• Robaki i larwy owadów.
• Owady

Gdy poskoki mułowe są trzymane w sztucznych warunkach, ich pożywienie zmienia się nieco. Doświadczeni akwaryści zalecają karmienie poskoczków błotnych różnymi pokarmami na bazie suchych płatków rybnych i rozdrobnionych owoców morza, takich jak krewetki lub mrożone bloodworms.

Ponadto pożądane jest, aby dieta obejmowała żywe owady w postaci ciem i małych much. Jednocześnie nie można karmić tych ryb mącznikami i świerszczami, a także zwierzętami, które nie występują w namorzynach, w przeciwnym razie może to powodować problemy z układem pokarmowym ryb.

Rozmnażanie i potomstwo

Ponieważ samce mułowców dość często znajdują się w sytuacjach konfliktowych, są szczególnie nie do zniesienia w okresie lęgowym, ponieważ muszą walczyć nie tylko o swoje terytorium, ale także o samice. Samce stoją naprzeciw siebie i unoszą płetwy grzbietowe, a także unoszą się na płetwach piersiowych jak najwyżej. Jednocześnie, jak to się mówi, otwierają kwadratowe usta. Potrafią odbijać się od siebie i groźnie machać płetwami. Akcja trwa do momentu załamania się jednego z rywali i odejścia.

Ważne jest, aby wiedzieć! Kiedy samiec zaczyna przyciągać samicę, wykonuje wyjątkowe skoki. Kiedy samica się zgodzi, następuje proces krycia i zapłodnienie jaja następuje wewnątrz samicy. Następnie samiec rozpoczyna budowę magazynu na jajka.

Proces budowy magazynu jest dość skomplikowany, ponieważ samiec musi wykopać dziurę w błotnistej ziemi za pomocą poduszki powietrznej. W tym przypadku nora ma kilka niezależnych wejść w postaci tuneli wychodzących na powierzchnię. Tunele są zalewane wodą dwa razy dziennie, więc ryby muszą je oczyścić z wody i mułu. Ze względu na obecność tuneli zwiększa się ilość świeżego powietrza wpływającego do gniazda, poza tym rodzice mogą szybko dostać się do jaj, które są przyczepione do ścian gniazda.

Samiec i samica na przemian pilnują swojego przyszłego potomstwa, dbając o wentylację sprzęgła. Aby świeże powietrze było obecne w miejscu ułożenia, naprzemiennie przeciągają pęcherzyki powietrza do ust, wypełniając tym samym otwór powietrzem.

Naturalni wrogowie

Ta ryba ma wielu naturalnych wrogów, z których część to czaple, duże ryby drapieżne i węże wodne. Kiedy błotnisty skoczek jest w niebezpieczeństwie, jest w stanie rozwinąć niespotykaną prędkość i wysokie odbicia. Jednocześnie może zakopać się w mule lub ukryć się na drzewach, jeśli zdoła w porę zobaczyć swoich wrogów.

Populacja i stan gatunku

Na Czerwonej Liście IUCN można zobaczyć tylko jeden gatunek poskoczków błotnych „Periophthalmus barbarus”, a następnie w kategorii zagrożonej, ale nieistotnej. Ponieważ istnieje wiele mułowców, organizacje ekologiczne po prostu nie mogły policzyć ich liczby. Dlatego w dzisiejszych czasach nikt nie wie, jak duża jest populacja mułowców.

Ważne jest, aby wiedzieć! Gatunek znajdujący się na Czerwonej Liście IUCN uzyskał status „najmniejszej troski”, zarówno na poziomie regionalnym, jak i międzynarodowym.

Trzymanie w akwarium

Skoczkowie błotni są raczej bezpretensjonalnymi mieszkańcami do życia w niewoli, ale dla nich konieczne jest wyposażenie mieszkania, biorąc pod uwagę niektóre cechy tej niesamowitej ryby. W rzeczywistości nie potrzebują akwarium do ich utrzymania, ale akwarium. Do ich normalnego życia potrzebny jest mały obszar ziemi, a także warstwa wody około 15 cm, nie więcej. Dobrze, jeśli w wodzie posadzimy wystające z wody korzenie lub żywe namorzyny. Ale jeśli ich tam nie ma, ryby dobrze czują się na ścianach akwarium. Zasolenie wody nie powinno przekraczać 20%, a dla zwiększenia jej twardości lepiej używać małych kamieni lub marmurowych wiórów. Należy uważać, aby nie było kamieni o ostrych krawędziach, w przeciwnym razie ryba może zostać zraniona podczas skoku.Skoczkowie błotni świetnie czują się przy wodzie i temperaturze otoczenia 26-30 stopni, a już przy temperaturze 20-22 stopni zaczynają im robić się dość zimno. Lampa UV też nie będzie zbędna. Akwarium na pewno będzie musiało zostać przykryte szkłem, inaczej skoczkowie bez problemu uciekną z domu.

Dodatkowo, pokrywając swój dom szkłem, można w nim utrzymać wymaganą wilgotność powietrza.

Nie zaleca się osiedlania dużej liczby osobników w jednym akwarium, ponieważ będą one stale ze sobą kolidować. Jednocześnie mułaki mogą dogadać się z innymi gatunkami ryb, które preferują słonawą wodę, a także z krabami. Skoczkowie jedzą różnorodne potrawy i nie rezygnują z żywych robaków ani ochotek, mrożonych krewetek, mięsa, ryb (rozdrobnionych na mielenie), a także suszonych świerszczy. W wodzie skoczkowie nie widzą dobrze, więc można je karmić tylko na lądzie. Ryby te szybko oswajają się i zaczynają wyjmować jedzenie z rąk.

Niestety w niewoli poskaczki mułowe nie rozmnażają się, ponieważ nie mogą stworzyć tak lepkiej gleby, w której są przyzwyczajone do życia w warunkach naturalnych.

Wreszcie

Oprócz tego, że mułaki są łowione szczególnie dla tych, którzy lubią trzymać ryby w niewoli, a także z powodu obecności naturalnych wrogów, rybom tym nie grozi wyginięcie. Miejscowi nie jedzą tej ryby, a mówią, że naprawdę można zjeść rybę, jeśli wspina się na drzewa.