Łosoś (łosoś atlantycki)

Łosoś nazywany jest również szlachetnym łososiem atlantyckim. Nazwę „łosoś” nadali tej rybie Pomorowie, a przedsiębiorczy Norwegowie promowali markę o tej samej nazwie w Europie.

Ryby łosoś: opis

Łosoś (Salmo salar) jest szczególnie interesujący dla rybaków. Łosoś atlantycki należy do ryb płetwiastych i reprezentuje rodzaj „łosoś” i rodzinę „łosoś”. Naukowcy w wyniku analizy biochemicznej łososia amerykańskiego i europejskiego doszli do wniosku, że są to różne podgatunki i zdefiniowali je odpowiednio jako „S. Salar americanus ”i„ S. salar salar ”. Ponadto istnieje taka koncepcja, jak łosoś anadromiczny i łosoś jeziorny (słodkowodny). Łosoś śródlądowy był wcześniej uważany za odrębny gatunek, ale w naszych czasach przypisywano mu specjalną formę - „Salmo salar morpha sebago”.

Wymiary i wygląd

Wszystkie łososie wyróżniają się stosunkowo dużym pyskiem, podczas gdy górna szczęka wystaje poza rzut oka. Im starsze osoby, tym mocniejsze zęby. Dojrzałe płciowo samce mają zauważalny haczyk na końcu dolnej szczęki, który przechodzi w zagłębienie górnej szczęki. Ciało ryby jest długie i nieco ściśnięte z boków, a pokryte jest małymi, srebrzystymi łuskami. Nie są mocno przytwierdzone do ciała i łatwo się odklejają. Są zaokrąglone i mają nierówne krawędzie. Na linii bocznej możesz policzyć do 150 łusek lub nieco mniej. Płetwy brzuszne są utworzone z więcej niż 6 promieni. Znajdują się pośrodku ciała, a płetwy piersiowe znajdują się z dala od linii środkowej.

Ważne jest, aby wiedzieć! Fakt, że ryba ta należy do rodziny łososiowatych, można rozpoznać po małej płetwie tłuszczowej znajdującej się za płetwą grzbietową. Płetwa ogonowa ma małe nacięcie.

Brzuch łososia jest biały, boki są srebrzyste, a grzbiet jest niebieski lub zielony z połyskiem. Zaczynając od linii bocznej i ku tyłowi, na ciele można zobaczyć wiele nierównych czarnych plam. Jednocześnie nie ma plam poniżej linii bocznej.

Młody łosoś atlantycki ma bardzo specyficzny kolor: na ciemnym tle można zobaczyć do 12 plamek rozmieszczonych na całym ciele. Samce przed tarłem radykalnie zmieniają swój odcień i mają czerwone lub pomarańczowe plamy na tle odcienia brązu, a płetwy nabierają bardziej kontrastowych odcieni. W okresie tarła u samców dolna szczęka wydłuża się i pojawia się na niej haczykowaty występ.

W przypadku wystarczających zapasów pokarmu pojedyncze osobniki mogą dorastać do półtora metra długości i ważyć prawie 50 kg. Jednocześnie wielkość łososia jeziornego może być różna w różnych rzekach. W niektórych rzekach przybierają na wadze nie więcej niż 5 kg, aw innych około 9 kg.

W basenach Morza Białego i Morza Barentsa przebywają zarówno duzi przedstawiciele tej rodziny, jak i mniejsze, ważące do 2 kg i nie dłuższe niż 0,5 metra.

Styl życia, zachowanie

Według ekspertów najlepiej sklasyfikować łososia jako gatunek anadromiczny, który może żyć zarówno w wodzie słodkiej, jak i słonej. W słonych wodach mórz i oceanów łosoś atlantycki tuczący tłuszcz, polując na małe ryby i różne skorupiaki. W tym okresie osobniki aktywnie rosną, a ryba rośnie o 20 cm rocznie.

Nieletni przebywają w morzach i oceanach przez prawie 3 lata, aż osiągną dojrzałość płciową. Ponadto wolą przebywać w strefie przybrzeżnej, na głębokości nie większej niż 120 metrów. Przed tarłem osobniki gotowe do tarła są wysyłane do ujść rzek, po czym wznoszą się do górnego biegu, pokonując codziennie do 50 kilometrów.

Interesujący fakt! Wśród przedstawicieli „łososia” są gatunki karłów, które stale żyją w rzekach i nigdy nie wychodzą na morze. Pojawienie się tego gatunku wiąże się z zimną wodą i złym odżywianiem, co prowadzi do zahamowania procesu dojrzewania ryb.

Eksperci rozróżniają również formy jeziorne i wiosenne łososia atlantyckiego w zależności od okresu dojrzewania. To z kolei wiąże się z okresem tarła: jedna forma pojawia się jesienią, a druga wiosną. Mniejsze rozmiary łososia łososiowatego zamieszkują północne jeziora, takie jak Onega i Ładoga. W jeziorach aktywnie żerują, ale na tarło udają się do rzek wpływających do tych jezior.

Jak długo żyje łosoś

Z reguły łosoś atlantycki żyje nie dłużej niż 6 lat, ale w przypadku kombinacji sprzyjających czynników może żyć 2 razy dłużej, do prawie 12,5 roku.

Siedlisko, siedliska

Łosoś to ryba, która szczyci się bardzo rozległym siedliskiem obejmującym północny Atlantyk i zachodni Ocean Arktyczny. Kontynent amerykański charakteryzuje się siedliskiem łososia, które obejmuje amerykańskie wybrzeże od rzeki Connecticut, która jest bliżej południowych szerokości geograficznych, aż do samej Grenlandii. Tarło łososia atlantyckiego odbywa się w wielu rzekach w Europie, od Portugalii i Hiszpanii po basen Morza Barentsa. Formy łososia łososiowatego występują w zbiornikach słodkowodnych w Szwecji, Norwegii, Finlandii itp.

Łosoś jeziorny zasiedla zbiorniki słodkowodne położone w Karelii i na Półwyspie Kolskim. On spotyka:

• W jeziorach Kuito (Dolne, Środkowe i Górne).
• W Segozero i Vygozero.
• W Imandrze i Kamennym.
• W Topozero i Pyaozero.
• W jeziorze Nyuk i Sandal.
• W Lovozero, Pyukozero i Kimasozero.
• W jeziorach Ładoga i Onega.
• W jeziorze Yanisjärvi.

Jednocześnie łosoś jest aktywnie łowiony w wodach Morza Bałtyckiego i Białego, w rzece Peczora, a także na wybrzeżu miasta Murmańska.

Według danych IUCN, niektóre gatunki zostały wprowadzone do wód Australii, Nowej Zelandii, Argentyny i Chile.

Dieta łososia

Łosoś jest uważany za klasycznego drapieżnika, który dostarcza sobie składników odżywczych wyłącznie na pełnym morzu. Z reguły podstawą diety są małe ryby, a także przedstawiciele bezkręgowców. Tak więc dieta łososia obejmuje:

• Szprot, śledź i śledź.
• Myszoskoczki i pachniały.
• Kryl i szkarłupnie.
• Kraby i krewetki.
• Zapach trójrzędowy (reprezentatywny dla zbiorników słodkowodnych).

Interesujący fakt! Łosoś hodowlany karmiony jest krewetkami. Dzięki temu mięso ryb ma intensywny różowy odcień.

Łosoś atlantycki wpływający do rzek i kierujący się na tarło przestaje żerować. Osoby, które nie osiągnęły dojrzałości płciowej i nie wypłynęły jeszcze w morze, żywią się zooplanktonem, larwami różnych owadów, larwami chruścików itp.

Rozmnażanie i potomstwo

Tarło rozpoczyna się we wrześniu, a kończy w grudniu. Na tarło ryba wybiera odpowiednie miejsca w górnym biegu rzek. Łosoś udający się na tarło pokonuje wszelkiego rodzaju przeszkody, a także siłę prądu. W tym samym czasie pokonuje bystrza i małe wodospady, wyskakując z wody prawie 3 metry.

Kiedy łosoś zaczyna przemieszczać się w górne odcinki rzek, ma dość siły i energii, ale zbliżając się do tarlisk traci prawie całą energię, ale ta energia wystarczy, aby wykopać w dnie dół o długości do 3 metrów i włożyć go do niego. kawior. Następnie samiec zapładnia ją, a samica musi tylko wyrzucić jaja ziemią denną.

Ciekawe wiedzieć! W zależności od wieku samice łososia składają od 10 do 26 tysięcy jaj o średniej średnicy prawie 5 mm. Łosoś może rozmnażać się do 5 razy w ciągu całego swojego życia.

W procesie rozmnażania ryby muszą umierać z głodu, więc wracają do morza chude i zranione, a także z uszkodzonymi płetwami. Często wiele osób umiera z wycieńczenia, zwłaszcza mężczyźni. Jeśli ryba zdoła dotrzeć do morza, szybko odzyskuje siły i energię, a jej kolor staje się klasycznym srebrnym.

Z reguły temperatura wody w górnych biegach rzek nie przekracza +6 stopni, co znacznie spowalnia rozwój jaj, dlatego narybek pojawia się dopiero w maju. Jednocześnie narybek radykalnie różni się od dorosłych, dlatego kiedyś błędnie przypisywano je do odrębnego gatunku. Miejscowi nazywali młodego łososia „nakrapianym” ze względu na specyficzne ubarwienie. Ciało narybku wyróżnia się ciemnym odcieniem, natomiast ozdobione jest poprzecznymi paskami i licznymi plamkami o czerwonym lub brązowym odcieniu. Dzięki tak różnorodnej kolorystyce młode osobniki potrafią doskonale kamuflować się wśród kamieni i roślinności wodnej. Na tarliskach młode mogą mieć do 5 lat. Osobniki wypływają do morza, gdy osiągną długość około 20 centymetrów, a ich barwną kolorystykę zastępuje srebrzysty odcień.

Młode osobniki pozostające w rzekach zamieniają się w karłowate samce, które podobnie jak duże samce anadromiczne biorą udział w zapłodnieniu jaj, wypychając często nawet duże samce. Samce karłowate odgrywają bardzo ważną rolę w prokreacji, ponieważ duże samce są często zajęte układaniem relacji i nie zwracają uwagi na mniejszych członków rodziny.

Naturalni wrogowie łososia

Jaja zaszczepione mogą być z łatwością zjadane przez samce karłowate, a na nowo pojawiającym się narybku żerują też strzebla, babka, sieja i okoń. Latem liczba osobników młodocianych zmniejsza się z powodu polowania na taimeny. Ponadto łosoś atlantycki wchodzi również w skład diety innych rzecznych drapieżników, takich jak:

• Pstrąg potokowy.
• Loach.
• Szczupak.
• Miętus i inne.

Na tarliskach łososie atakowane są przez wydry, ptaki drapieżne, takie jak orzeł bielik, szlachar i inne. Będąc już na otwartym oceanie, łosoś staje się pożywieniem dla orki, bieługi, a także wielu płetwonogich.

Wartość handlowa

Łosoś zawsze był uważany za cenną rybę iz łatwością można go zmienić w dość smaczny przysmak. Jeszcze w czasach carskich łososie łowiono na Półwyspie Kolskim i dostarczano w inne regiony, po soleniu i wędzeniu. Ta ryba była powszechnym daniem na stołach różnych szlachciców, na stołach monarchów i kapłanów.

W naszych czasach nie mniej popularny jest łosoś atlantycki, choć nie ma go na stołach wielu obywateli. Mięso tej ryby ma delikatny smak, dlatego ryba ta ma pewne znaczenie handlowe. Oprócz tego, że łososie są aktywnie łowione w naturalnych zbiornikach, są hodowane w sztucznych warunkach. W gospodarstwach rybackich ryby rosną znacznie szybciej niż w środowisku naturalnym i mogą przybierać do 5 kg wagi rocznie.

Interesujący fakt! Na półkach rosyjskich sklepów można spotkać gatunki łososia złowione na Dalekim Wschodzie, reprezentujące rodzaj „Oncorhynchus”, w skład którego wchodzą m.in.

Fakt, że łososia domowego nie można znaleźć na półkach sklepów w Rosji, można wyjaśnić wieloma przyczynami. Po pierwsze, istnieje różnica temperatur między Norwegią a Morzem Barentsa. Obecność Prądu Zatokowego u wybrzeży Norwegii podnosi temperaturę wody o kilka stopni, co staje się fundamentalne dla sztucznej hodowli ryb. W Rosji ryby nie mają czasu, aby przybrać na wadze handlowej żadnymi dodatkowymi metodami, jak w Norwegii.

Populacja i stan gatunku

Na poziomie międzynarodowym eksperci uważają, że pod koniec 2018 roku populacja łososia atlantyckiego wywołana epidemią nie jest zagrożona. Jednocześnie w Rosji łosoś jeziorny (Salmo Salar m. Sebago) jest wpisany do Czerwonej Księgi w kategorii 2 jako gatunek o malejącej liczebności. Ponadto zmniejsza się liczba łososi słodkowodnych zasiedlających jeziora Ładoga i Onega, w których do niedawna notowano bezprecedensowe połowy. W dzisiejszych czasach w rzece Peczora jest znacznie mniej tej cennej ryby.

Ważny fakt! Z reguły pewne negatywne czynniki związane z niekontrolowanymi połowami, zanieczyszczeniem zbiorników wodnych, naruszeniem naturalnego reżimu rzek, a także kłusownictwem, które stały się alarmujące w ostatnich dziesięcioleciach, prowadzą do spadku populacji łososia.

Innymi słowy, pilne jest podjęcie szeregu środków ochronnych w celu ochrony populacji łososia. Dlatego łosoś jest chroniony w rezerwacie przyrody Kostomuksha, zorganizowanym na dnie jeziora Kamennoe. Jednocześnie eksperci przekonują, że konieczne jest podjęcie szeregu skomplikowanych działań, takich jak hodowla w sztucznych warunkach, rekultywacja naturalnych tarlisk, zwalczanie kłusownictwa i niekontrolowanych połowów itp.

Wreszcie

Obecnie łosoś pozyskuje się głównie z Wysp Owczych, które znajdują się na północnym Atlantyku, między Islandią a Szkocją. Z reguły dokumenty wskazują, że jest to łosoś atlantycki. Jednocześnie zależy to od samych sprzedawców, co mogą wskazać na metce - łosoś czy łosoś. Można śmiało powiedzieć, że napis łososiowy to najprawdopodobniej sztuczki marketerów. Wielu uważa, że ​​niektórzy producenci barwią ryby, ale jest to tylko założenie, ponieważ kolor mięsa zależy od tego, jaki procent krewetek znajduje się w paszy dla ryb.

Łosoś jest źródłem białka, ponieważ 100 gramów zawiera połowę dziennej wartości człowieka. Ponadto mięso łososia zawiera wystarczającą ilość innych przydatnych substancji, takich jak minerały, witaminy, wielonienasycone kwasy tłuszczowe Omega-3, które mają pozytywny wpływ na funkcje narządów wewnętrznych człowieka. Należy pamiętać, że w surowym, lekko solonym łososiu najbardziej skoncentrowane są składniki użyteczne. W wyniku obróbki cieplnej część z nich jest nadal tracona, dlatego im mniej obróbki cieplnej, tym jest bardziej użyteczna. Lepiej go ugotować lub upiec w piekarniku. Smażona ryba jest mniej zdrowa i szkodliwa.

Co ciekawe, nawet w czasach starożytnych, gdy rzeki były pełne łososia atlantyckiego, nie miał on statusu przysmaku, o czym wspomniał słynny pisarz Walter Scott. Szkoci robotnicy rolni, którzy byli zatrudniani do pracy, z konieczności zakładali jeden warunek, że nie karmiono ich tak często łososiem. Otóż ​​to!