Leszcz

Leszcz zwyczajny, dunaj i leszcz jest jedynym przedstawicielem rodzaju leszcza i należy do rodziny karpiowatych oraz rzędu karpiowatych. Młode osobniki leszcza nazywane są hodowcami, a już dorosłe nazywane są chebakami lub kilakami. Oczywiście najciekawsze są osoby dorosłe o wadze powyżej 1 kg.

Dorada: opis

Ze względu na swój niepowtarzalny wygląd dorosłego leszcza można dość łatwo odróżnić od młodego. Leszcz może dorastać do 0,8 metra długości i ważyć do 6 kg.

Wygląd

Leszcz różni się od innych gatunków ryb tym, że ma wysoki korpus. Zazwyczaj wysokość wynosi do 30% całkowitej długości ryby. Ponadto pysk i głowa leszcza są raczej małe, a pysk leszcza zakończony jest rodzajem wysuwanej rurki. Z tyłu krótka, ale wysoka płetwa, składająca się z dziesięciu miękkich promieni.

Interesujący fakt! Dla leszcza charakterystyczne jest to, że mają jednorzędowe zęby gardłowe, po pięć z każdej strony.

Płetwa odbytowa ryby zaczyna się tuż za tylną częścią podstawy płetwy grzbietowej i ma trzy zauważalnie twarde i nieco bardziej miękkie promienie. Pomiędzy płetwami odbytu i miednicy znajduje się podobna do kilu szczelina, która nie ma łusek. Część grzbietowa dorosłych jest koloru szarego lub brązowego, boki złotobrązowe, a brzuch wyraźnie żółtawy. Wszystkie płetwy mają te same odcienie szarości z ciemnymi krawędziami. Młode osobniki wyróżniają się jaśniejszymi, srebrzystymi tonami.

Zachowanie i styl życia

Leszcz jest rybą dość ostrożną i nieśmiałą, ze świetnym słuchem, dlatego należy wziąć pod uwagę ten czynnik przy łowieniu leszczy. Woli zasiedlać rzeki i jeziora, spotyka się go także w zbiornikach wodnych. W rzekach ta ryba rzadko osiąga imponujące rozmiary. Woli leszcze do trzymania w stadach. Jednocześnie w stadzie mogą być obecne osobniki w różnym wieku, od najmniejszego do największego.

Pysk leszcza funkcjonuje w taki sposób, że żeruje głównie z dna. Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że mikroorganizmy denne stanowią podstawę jego diety. Z reguły leszcz odżywia się larwami, muszlami, ślimakami i algami. Duże stado leszczy wystarczająco szybko oczyszcza dolną przestrzeń. Przyczynia się to do aktywnego przemieszczania się ryb przez zbiornik w poszukiwaniu pożywienia. Ruch roju można określić przez aktywne uwalnianie pęcherzyków gazu bagiennego.

Ważne jest, aby wiedzieć! Wraz z nadejściem zmierzchu leszcz spokojnie zbliża się do wybrzeża na piaszczystym brzegu, aby się pożywić.

Leszcz można znaleźć na obszarach, na których nie ma silnego prądu lub w ogóle go nie ma. Dlatego leszcz występuje w potokach, w głębokich dołach, w hałdach drzew, przy stromych brzegach, gdzie przeważają gliniaste lub muliste dno. Osoby starsze wolą nie zbliżać się do linii brzegowej, ale przebywać w znacznej odległości. Wręcz przeciwnie, hodowca zbliża się do wybrzeża i woli przebywać w gęstym gąszczu przybrzeżnej roślinności. Leszcz hibernuje w głębokich jamach.

Długość życia leszcza

Według naukowców siedzące formy leszcza żyją wystarczająco długo, około 30 lat. Jeśli chodzi o przedstawicieli form półanadromicznych, ich długość życia jest 2 razy krótsza.

Siedlisko

W naturze leszcz występuje w prawie wszystkich zbiornikach wodnych Europy Środkowej i Północnej.

Ciekawe wiedzieć! Leszcz występuje nawet na Uralu, w dorzeczach rzek, takich jak Irtysz i Ob, w tym jezioro Bajkał, a także w zbiorniku wodnym Krasnojarsk.

Siedlisko leszcza nie ogranicza się do zimnych regionów, gdyż leszcz występuje w dorzeczach Morza Kaspijskiego, Czarnego i Azowskiego. Znaczna liczba leszczy występuje na Zakaukaziu, w dorzeczu rzeki Amur, a także w najbardziej wysuniętych na południe prowincjach Chin.

Dieta leszcza

Najważniejszym składnikiem żywienia leszczy, oprócz różnych drobnych skorupiaków, jest ochotka żyjąca w glebie dennej. Ze względu na to, że leszcze mają raczej słabe zęby gardłowe, wolą żerować na skorupiakach i bezkręgowcach dennych.

Ponadto leszcz aktywnie żeruje na roślinności wodnej. Podczas karmienia leszcz wchłania wszystkie niezbędne składniki pokarmu wraz z wodą, które są następnie zatrzymywane za pomocą specjalnych odrostów. Rozgałęziacze ustawione są w dwóch rzędach wzdłuż każdego łuku skrzelowego. W tym przypadku grabie skrzelowe, choć krótkie, są raczej grube, z obecnością kanałów poprzecznych. W kanałach poprzecznych osadzają się niezbędne przedmioty spożywcze. Woda jest następnie wypychana przez pokrywy skrzelowe.

Ciekawe wiedzieć! Leszcz łowi się na przynęty różnego pochodzenia, zarówno zwierzęcego, jak i roślinnego lub połączenie przynęt, tzw. „Kanapki”.

Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że leszcz żywi się głównie drobnymi pokarmami, takimi jak ochotki i małe skorupiaki wchodzące w skład zooplanktonu. Taka dieta ryb wiąże się z jej anatomiczną budową, a raczej rozwiniętymi pręcikami skrzelowymi ze specjalnym mięśniem. Ten mięsień kontroluje pracę pręcików rozgałęzionych. Ten unikalny mechanizm pozwala leszczowi szybko stać się dominującym gatunkiem w ich naturalnym środowisku, wypierając z ich siedlisk ryby takie jak płocie czy krąpie.

Reakcja ryb na KUKURYDZY PODWODNEJ BREAM

Najlepszy okres gryzienia

Po tarle trwa do połowy czerwca i od początku sierpnia przez prawie cały miesiąc. Wraz z nadejściem jesieni, pod koniec września, kiedy leszcze zbierają się w stada, ponownie dochodzi do gryzienia, ale w większym stopniu zależy od warunków pogodowych.

Rozmnażanie i potomstwo

W środkowej części terytorium naszego kraju charakterystyczne jest, że leszcz zaczyna tarło wraz z nadejściem pierwszych dni maja. Na początku tarła stada leszczy są podzielone na grupy według wieku. Podobny podział dotyczy wszystkich gatunków ryb łowieckich, natomiast leszcze zmieniają kolor na ciemniejszy. W okolicy głowy samców pojawiają się stosunkowo małe brodawki, bardziej przypominające wysypkę.

Ryby wyjeżdżają na tarło w grupach, a każda grupa wyjeżdża na tarło później niż każda poprzednia. Niezależnie od warunków pogodowych czy siedliska tarło trwa około miesiąca. Tereny tarła leszczy znajdują się w pobliżu ich zwykłych siedlisk i znajdują się na płytkich obszarach z trawiastym dnem. Samce najpierw udają się na tarliska, a za nimi pojawiają się samice.

Każda grupa pojawia się przez kilka dni, chociaż wiele zależy od charakteru siedliska i warunków pogodowych. Kawior z leszczy ma lekko żółtawy odcień. Osoba dorosła składa jednorazowo do 150 tysięcy jaj. Ze względu na wysokie wskaźniki płodności liczebność leszczy utrzymuje się na stałym poziomie, nawet w warunkach aktywnego rybołówstwa komercyjnego.

Jaja są bezpiecznie przymocowane do pędów roślinności wodnej. Te jaja, którym nie potrafiły się oprzeć, wypływają na powierzchnię zbiornika, gdzie są zjadane przez ptaka. W normalnym przebiegu rozwoju jaj temperatura wody nie powinna spaść poniżej +10 stopni. W przypadku zauważalnego trzaskania zimnem możliwa jest masowa śmierć jaj leszczy.

Ważne jest, aby wiedzieć! W zależności od warunków klimatycznych leszcz osiąga dojrzałość płciową na różne sposoby. W cieplejszych regionach są gotowe do tarła w wieku 3-5 lat, a bliżej chłodniejszych, przedział wiekowy się rozszerza, a leszcz może dojrzewać w wieku od 5 do 9 lat.

Po tarle leszcze tworzą liczne stada i opuszczają swoje tradycyjne tarliska. Tutaj, w tradycyjnych siedliskach, leszcz pozostanie do następnej wiosny, kiedy to rozpocznie się kolejny etap tarła. Po tarle leszcz zaczyna aktywnie żerować. W tym celu gromadzi się na obszarach porośniętych trzciną lub wilgotną trawą. Na takich obszarach leszcz znajduje wszystko, czego potrzebuje do żywienia.

Naturalni wrogowie leszcza

Leszcze rozwijają się dość aktywnie i szybko rosną, co daje im pewne przywileje związane z ryzykiem, zwłaszcza w młodym wieku, kiedy ryby są łatwym łupem dla wielu drapieżników.

Już w 3 roku życia ryba zaczyna wyłaniać się z „tłoczenia” wielu gatunków ryb drapieżnych, w tym szczupaka. Mimo to nadal pozostaje kilku naturalnych wrogów. Należy zauważyć, że sumy czy duże szczupaki denne nadal stanowią pewne zagrożenie nawet dla dorosłych. Dodatkowo należy zwrócić uwagę na jeszcze jeden czynnik, który stwarza zagrożenie dla istnienia leszcza - są to różne pasożyty, które mogą zasiedlić ciało leszcza. Jaja tych pasożytów dostają się do wody z odchodami wielu ptaków żywiących się rybami. Po urodzeniu pasożyty są połykane przez małe skorupiaki, które z kolei żywią się leszczami. Niektóre rodzaje pasożytów z jelit wnikają do tkanek ryb, gdzie aktywnie się rozwijają i często prowadzą do śmierci osobników.

Ryby cierpią szczególnie latem, kiedy woda nagrzewa się do wysokich temperatur. W tym okresie na leszcza mogą wpływać tasiemce, a także ciężka postać choroby grzybiczej skrzeli - bronchimikoza. Z reguły osoby chore lub osłabione stają się ofiarą sanitariuszy zbiorników - dużych szczupaków i dużych mew. Nie wpływają znacząco na liczebność leszczy w zbiornikach wodnych.

Łowienie leszczy, leszcze, leszcze na kanale, dobre łowienie

Populacja i stan gatunku

Liczba leszczy w poszczególnych zbiornikach wodnych może się znacznie różnić w zależności od powodzenia procesu tarła. Aby leszcz półanadromiczny mógł się pomyślnie rozmnażać, należy stworzyć dla niego specjalne warunki naturalne, z dużą powodzią. W wyniku regulacji spiętrzenia wielu rzek zauważalnie zmniejszyła się liczba naturalnych obszarów tarła ryb. Niestety dotyczy to nie tylko leszcza, ale także innych gatunków ryb.

Ważny fakt! W naszych czasach leszcz amurski uzyskał status gatunku rzadkiego i zagrożonego, dlatego jest wpisany do Czerwonej Księgi.

W naszych czasach podejmowane są działania mające na celu zachowanie głównych zasobów leszczy, dlatego powstało wiele hodowli ryb. Ponadto nieustannie podejmowane są działania mające na celu ratowanie młodocianych leszczy w przypadku utraty naturalnego połączenia zbiornika z rzeką. Aby stworzyć komfortowe warunki, stosuje się specjalne projekty pływających tarlisk. Jak wspomniano powyżej, różne epidemie mają znaczący wpływ na liczbę ryb.

Wartość handlowa

Z reguły leszcz łowi się w strefie przybrzeżnej i w bardzo małych partiach. Robią to zarówno wiosną, jak i jesienią, zmechanizowane ekipy wędkarskie z wykorzystaniem sekretów i stałych sieci. W okresie jesiennym stosuje się również niewody napowietrzne. W oparciu o przepisy dotyczące połowów preferowane jest bardziej racjonalne podejście do wykorzystania populacji leszczy. Wynika to ze zmniejszenia zagęszczonej przestrzeni przedustrojowej, a także rozszerzenia strefy połowów przybrzeżnych na obszarze morskim. Jednocześnie terminy stosowania wywietrzników i tajemnic są ograniczone od początku marca do 20 kwietnia.

Od 20 kwietnia do 20 maja okres połowów leszcza w strefach rzecznych przylegających do delty został oficjalnie przedłużony. Działania te pozwoliły na zwiększenie intensywności działalności połowowej w delcie, przy wzroście połowów gatunków ryb rzecznych i półanadromicznych, w tym leszcza. Pomimo podjętych działań wielu ekspertów zwraca uwagę na ich nieadekwatność.

Przydatne właściwości leszczy

Duzi przedstawiciele rodziny karpiowatych, zwłaszcza jesienią, są uważani za najbardziej akceptowalne wśród rybaków. Według niektórych koneserów leszcz jest cienką i kościstą rybą, ale w rzeczywistości jego mięso zawiera do 9 procent zdrowego tłuszczu. Dlatego mięso leszczy jest delikatne i miękkie. U mniejszych osobników mięso jest bardzo chude i wytrawne, a obecność dużej liczby kości obniża jego jakość. Za najlepszy uważa się leszcz azowski, złowiony jesienią, ponieważ jest to okaz duży i dość pulchny.

Najciekawsze jest to, że leszcz jest uważany za najgrubszą rybę, która pod względem tych wskaźników ustępuje tylko bieługi. Uważa się również, że tłuszcz leszczy jest najbardziej przydatny, gdyż nie jest poddawany żadnej obróbce, bierze udział w procesie oczyszczania naczyń krwionośnych, a witamina „D” pomaga wzmocnić kości.

To wyjątkowy produkt, ponieważ zawiera wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3. To właśnie te kwasy obniżają poziom cholesterolu we krwi i rozpuszczają blaszki cholesterolu, oczyszczając naczynia krwionośne, co z kolei zmniejsza ryzyko chorób serca i naczyń. Olej rybny nie ma przeciwwskazań, poza tym, że osobista nietolerancja produktu może stać się przeszkodą w jego stosowaniu. Takich ludzi na świecie jest bardzo mało.

Oprócz pożytecznego oleju rybnego leszcz może stać się źródłem witamin i minerałów, które są niezbędne do życiowej aktywności ludzkiego organizmu.

Dla tych, którzy nie chcą jeść tylko oleju rybnego, mogą ugotować leszcza według doskonałej receptury na bazie oliwy z oliwek i sosu cytrynowo-pomarańczowego.

Aby przygotować to danie, musisz wziąć koperek i posiekać go, a następnie napełnić nim wnętrze ryby. Następnie wyciska się sok z pomarańczy i pół cytryny. Mieszanką soków należy również polać leszcza. Po kilkugodzinnym zaparzaniu ryby na wierzch i wewnątrz leszcza dodaje się oliwę z oliwek. Następnie rybę można upiec w folii lub w piekarniku. Dodatkowo rybę można faszerować kaszą gryczaną. To pyszny stary przepis, który nie pozostawi nikogo obojętnym.

W przypadku przygotowania leszcza należy pamiętać, że leszcz pieczony uchodzi za najsmaczniejszy i najzdrowszy, ale nie oznacza to wcale, że nie można go przygotować według innych receptur czy technologii. Wiele osób wie, jak pyszny jest leszcz wędzony, ale lepiej ograniczyć stosowanie takiego produktu, jak smażony leszcz.

Wreszcie

Z życia tej ryby jest wiele interesujących faktów. Tak więc na początku XX wieku w basenie Morza Kaspijskiego łowiono rocznie do 20 milionów leszczy. Czego nie można powiedzieć o naszych czasach, kiedy populacje różnych gatunków ryb stale się zmniejszają. Łowienie dużego leszcza to największe marzenie każdego wędkarza hobbystycznego. Niestety okazy trofeów są obecnie dość rzadkie. A winą jest człowiek, który w wysokim stopniu zanieczyszcza obszary wodne zbiorników wodnych. Ponadto budowa różnych konstrukcji hydraulicznych na rzekach uniemożliwia rybom dotarcie na naturalne tarliska. Dlatego ryby muszą rozmnażać się w niewygodnych warunkach, co prowadzi do słabej przeżywalności jaj. Szczególnie w ostatnich latach kłusownicy stali się bardzo aktywni, powodując znaczne szkody w populacji leszczy, wyłapując największe, produktywne osobniki.Jednocześnie na ich działalności cierpi drobiazg, gdyż w arsenale tych „rybaków” znajduje się najbardziej „paskudna” broń rybacka.

A jednak chciałbym zwrócić uwagę na bardziej optymistyczne tendencje, gdyż ostatnio płatne połowy osiągają nowy poziom. Oprócz tego, że w takich stawach kontrolowane są ilościowe połowy, właściciele zajmują się również hodowlą różnych gatunków ryb, w tym leszcza. Pozwala to na utrzymanie ilości ryb w takich stawach na optymalnym poziomie.

Na szczęście na planecie wciąż są trudno dostępne miejsca, gdzie ryby nie odczuwają żadnego odczuwalnego „nacisku” ze strony wędkarzy. Niestety, niektóre elementy współczesnej cywilizacji stają się coraz bardziej dostępne dla człowieka i coraz bardziej uporczywie próbuje on dostać się w te miejsca, w których ryba nadal czuje się bardziej komfortowo.

Wędkarstwo to przede wszystkim odpoczynek, a każdy dąży do tego, by natura uzupełniała mu siły i energię. Nic więc dziwnego, że w weekendy brzegi zbiorników są po prostu zasypywane przez miłośników wędkarstwa. Czy to może być zabronione? Ledwie!!

Reakcja leszcza na przynętę. Stado ryb. Co je leszcz zimą? jak prawidłowo zainstalować kamerę