Od dawna ludzie preferują wędkarstwo spławikowe, ponieważ jest to okazja do przebywania na świeżym powietrzu, obcowania z naturą i relaksu. Nie chcę jednak na próżno patrzeć na spławik - powinienem coś złapać. A jeśli masz pewną wiedzę i udogodnienia, wędkarstwo przyniesie prawdziwą przyjemność, a może nawet przerodzi się w hobby.
Poznaj wędki spławikowe
W naszych czasach udoskonalanie wędek i różnych akcesoriów osiągnęło taki poziom, że bez problemu można osiągnąć sukces, wybierając dowolny zbiornik. Wielu wędkarzy nie stara się pracować z koszyczkami zanętowymi i donkami, zatrzymując się raz na zawsze na spławikach.
Dla początkującego opis metod spławikowych może wydawać się zbyt zagmatwany, ale to tylko pierwsze wrażenie, bardzo mylące. Wystarczy jeden dzień, aby znaleźć się na liście miłośników wędkarstwa, a fascynująca prezentacja materiału i łatwość jego zastosowania w praktyce może zainteresować nawet zagorzałego kanapowca.
W zależności od warunków, w jakich będzie odbywać się łowienie, sprzęt można podzielić na kilka kategorii:
- do rybołówstwa przybrzeżnego;
- w silnych prądach i do łowienia punktowego;
- do łowienia na dalekie rzuty;
- uniwersalny model spławika.
Czasami możemy użyć różnych typów wędek, które są najbardziej odpowiednie dla danego zbiornika. Dlatego warto przyjrzeć się bliżej każdej opcji wykonania.
Wędki
1) Spławik do połowów przybrzeżnych
Dość powszechna sytuacja ma miejsce, gdy musisz łowić w pobliżu brzegu. W takich przypadkach należy preferować stary dobry pręt do huśtawki. Nie ma wędkarza, który nigdy go nie używał.
Wędki tego typu są używane od bardzo dawna. Wyróżniają się całkowitym brakiem pierścieni prowadzących. Kto nie wie, co to jest, pamięta najpopularniejszy gatunek muchówki - bambus.
Nowoczesne i ulepszone materiały sprawiły, że ten typ wędki jest nie tylko lekki, ale także bardzo wytrzymały. Jeśli złowisz dużą rybę, wędka jest w stanie ją utrzymać dzięki swoim możliwościom „formowania” i „balansowania”. Wędka może mieć do 8 m długości dzięki wysuwanym kolanom. Zwykle wystarcza 5 m. Większość ludzi woli łapać pięciometrowym skokiem, ponieważ na dłoni nie ma tak silnych obciążeń.
Prosta i szybka wymiana sprzętu spławikowego, wygodny transport, mile zaskoczy początkującego wędkarza. Olinowanie należy przygotować z wyprzedzeniem, nawijając je w domu na osobnych rolkach. Już na miejscu trzeba będzie wziąć najbardziej odpowiedni i przypiąć go do łącznika znajdującego się na końcu wędki.
Długość wędki wpływa bezpośrednio na głębokość łowienia. Jeśli złapiesz pięć metrów długości, nie będziesz w stanie dotrzeć do dna dołu na tej samej głębokości, ponieważ spławik oprze się wtedy o górę. Należy jednak zauważyć, że doły w pobliżu wybrzeża są bardzo rzadkie, więc ten minus można uznać za nieistotny.
2) Spławik w silnych prądach i do łowienia na miejscu
Na stawie może występować silny nurt, brzeg porośnięty dużą roślinnością i może dojść do sytuacji, gdy łowienie możliwe jest tylko punktowo - np. W oknach mocno zarośniętego stawu. I tutaj zdecydowanie należy preferować pręt wtykowy, chociaż na pierwszy rzut oka wygląda to zbyt niezręcznie. Musisz poznać jego mocne i słabe strony.
Linka takiego pręta jest podniesiona, co nie pozwala na przylgnięcie do niej różnych zanieczyszczeń i glonów unoszących się w wodzie. Ponadto ta pozycja utrzyma zestaw na miejscu i nie będzie dryfował na bok.
Z powodzeniem można łowić pod zwisającymi drzewami, ponieważ nie trzeba podnosić wędki. Ze względu na charakter odlewu, takielunek zostanie dostarczony bezpośrednio we wskazane miejsce. Mówiąc wprost, w ścisłym tego słowa znaczeniu, zarzucania w ogóle nie ma - zestaw jest po prostu przenoszony w wybrane miejsce.
Długość wędziska można regulować, w razie potrzeby usuwając kolana - to również zdecydowany plus. A gumowy amortyzator wygładzi szarpnięcia złowionej ryby, co pozwoli wyposażyć wędkę w najcieńsze zestawy.
Do wad należy długość wędki, która ogranicza zasięg łowienia, oraz konieczność ciągłego posiadania pod ręką szeregu dodatkowych urządzeń - np. Stojaków i rolek.
3) Spławik do długich rzutów
Zapewne wielu wędkarzy widząc w oddali figlarną rybę marzyło o łódce lub dłuższej wędce. Specjalnie do takich przypadków Brytyjczycy opracowali specjalny model, którym jest wędka na trzy, cztery kolana, wyposażona w kołowrotek, żyłkę i inne specjalnie dopasowane akcesoria.
Model ten został nazwany „wędką matchową”. Jej wędka jest wyposażona w małe przelotki, których jest około piętnastu, co nie pozwoli na przyklejenie się mokrej żyłki do blanku. Zapałkowy kołowrotek zawierający kilka płytkich zapasowych szpul i zwiększony przełożenie, specjalna obciążona żyłka z możliwością szybkiego nurkowania, a także spławik wykonany specjalnie do dalekich rzutów, z „waglerami” - o własnym ciężarze - to główne cechy tego typu wędek ...
Aby gatunek ten pokazał wszystkie swoje najlepsze walory, konieczne jest posiadanie za wędkarzem pewnej przestrzeni pozwalającej na wykonywanie rzutów „od tyłu”, brak prądu lub jego słabe oznaki. Po zarzuceniu żyłka będzie zanurzona - dzięki temu unika się nadmiernej interakcji z wiatrem i falami. Końcówka blanku zanurzona w wodzie napręży żyłkę, umożliwiając wykonanie efektownego haczyka.
Do zalet tego typu należy zasięg i możliwość zastąpienia nim donka. A wśród minusów jest trudne łowienie w obecności prądu i wiele specjalnych komponentów odpowiednich tylko do tego sprzętu, które również kosztują dużo. Dlatego przyjrzymy się bliżej innej odmianie - znanej wszystkim miłośnikom wędkarstwa bolońskiej wędce.
4) Uniwersalny model spławika
To jest wędka bolońska. Olbrzymia masa wędkarzy preferujących łowienie z „lapdogiem” powie o wszechstronności, choć niewielu z nich zna nazwę tego modelu wędki.
Z zewnątrz przypominające teleskopy, wędki Bologna składają się średnio z pięciu nóg i uchwytu na kołowrotek. Zwykle liczba pierścieni prowadzących jest taka sama, jak liczba kolan, ale ostatnio pojawiają się modele, które mają dodatkowe pierścienie z możliwością przesuwania, co znacząco wpływa na konstrukcję i działanie sprzętu.
Oryginalny „lapdog” posiada szpulę inercyjną okablowania, która pozwala na łatwe odchylenie żyłki od niej. W naszym kraju wolą standardowy mały napęd bezwładnościowy.
Ta wędka jest uwielbiana zarówno za możliwość dość łatwego zarzucania przynęty z daleka z tyłu, jak i za wygodę łowienia blisko brzegu jak huśtawka oraz brak troski o ciągłe nowe takielunek, który wyróżnia „zapałki”. Instalując krętlik na żyłce głównej za wspornikiem, wędkarz będzie mógł łatwo wymienić smycze na haczyki.
Ten sprzęt spławikowy nie zawodzi i niejednokrotnie otrzymał niesamowite trofea.
Nauka tworzenia platformy
Jeśli nie weźmiemy pod uwagę metod powierzchniowego łowienia robaków-much-koników polnych, to wśród naszych wędkarzy dwiema głównymi metodami wyposażenia wędki spławikowej są głuche mocowanie spławika i przesuwanie. W obu urządzeniach dobór części i obciążenie są prawie identyczne, wyjątkiem jest sam pływak, a metody jego mocowania nadały te nazwy.
1) Wybór linii
Zwykle wybierana jest żyłka monofilamentowa, ponieważ jest bardzo rozciągliwa. Ta jakość jest bardzo ważna na ostatnim etapie łowienia ryb o wadze powyżej kilograma. Dość często zdarza się, że rybak ciągnie tak upragnioną zdobycz na brzeg, a ona, zebrawszy ostatnią siłę, desperacko rusza. Może też uratować życie rybom i denerwować rybaka. Dlatego ważna jest nie tylko wędka i kołowrotek, ale także zdolność do rozciągania żyłki (czasami nawet do 20%), co pozwala na amortyzację takich szarpnięć, które mogą zapewnić wędkarzowi ostateczne zwycięstwo.
Wybór żyłki w naszych czasach jest ogromny, jest produkowany w całych seriach z wąsko ukierunkowanym przeznaczeniem. Mogą to być różne rodzaje połowów lub łowienie w określonych warunkach. Można np. Wybrać serię stworzoną do łowienia karpi, czy też gatunek mrozoodporny i przydatny do łowienia zimą. Producenci starają się uwzględnić wszystkie możliwe sytuacje.
Jeszcze nie tak dawno sklepy zaczęły oferować linę fluorocarbonową, która kosztuje znacznie więcej niż standardowa żyłka. Oczywiście nasuwa się uzasadnione pytanie, co jest takiego atrakcyjnego w tym nowym typie żyłki. Jego główną cechą jest niewidzialność, niewidzialność w zbiorniku. Nie odbijając światła w wodzie, staje się ona niedostępna dla zmysłów ryby, dzięki czemu łatwiej ją złapać. Fluorocarbon może się komuś wydać kosztowny, wtedy możemy polecić kołowrotek z niewielkim materiałem filmowym do wyposażenia wędki, którą należy spiąć wyłącznie na smyczy.
Mówiąc o linii, trzeba pamiętać o jej wadze. Generalnie, zbierając sprzęt meczowy, musisz najpierw o tym pomyśleć. Wędkarstwo matchowe odbywa się w znacznej odległości od brzegu, więc żyłka na tafli wody może zostać łatwo zakłócona przez wiatr i fale. Dlatego topi się dodatkowo, ciągnąc końcówkę wędziska pod wodą.
O plecionce warto powiedzieć kilka słów. Niektórzy ludzie nie wiedzą, czy można użyć tego typu żyłki. Ogólnie rzecz biorąc, możesz tylko silnym uderzeniem odciąć wargę ryby. I niezbyt przyjemnym momentem będzie sytuacja, gdy ryba bije i rwie szeryf swoim haczykiem, w wyniku czego staje się on szerszy, pozwalając haczykowi po prostu wypaść. Jednak poza wadami, warto wspomnieć o zaletach - takim sprzętem można niemal wyciągnąć słonia.
2) Wybór pływaka
Dla wielu jest to wystarczająco trudne, ponieważ jest bardzo dużo spławików i można utonąć w tym morzu propozycji. Różne typy spławików są przeznaczone do każdego rodzaju sprzętu i do różnych warunków.
Weźmy na przykład sprzęt do latania i umiarkowany przepływ rzeki. W takim przypadku lepiej jest zatrzymać się na pływakach, które mają niewielką wagę i nośność. Ich celem jest ślepa instalacja. Chyba że należy rozważyć wyjątek łowienie w okienku między glonami, ponieważ w takich przypadkach wymagane jest ściśle pionowe opuszczanie przynęty.
Najbardziej wrażliwe są spławiki wydłużone - to ich zaleta, ale wiatr i fale to zniwelują. A kuliste pływaki mają zupełnie przeciwne cechy. Złoty środek - forma w kształcie kropli - jest najlepszym wyborem na początek, a wtedy sama sytuacja ci powie.
Dlatego spławiki w kształcie kropli są najbardziej wszechstronne, a eksperci zalecają początkującym wędkarzom zainstalowanie tej konkretnej formy na wędkach.
Z drugiej strony duże odległości wymagają spławików o dużej nośności i grubszej anteny. Zwiększenie nośności pozwoli zwiększyć ciężar zestawu, który z łatwością można rzucić kilkadziesiąt metrów, a jasna duża antena będzie bardzo dobrze widoczna z dużej odległości.
W przypadku chęci łowienia na dużych głębokościach lub w oknach utworzonych przez bujną roślinność wodną należy preferować pływaki ślizgowe. Głębokość łowienia można ustawić za pomocą specjalnych gumowych korków lub poprzez specjalne węzły na żyłce, najlepiej zrobić to grubą nicią.
Sprzęt meczowy wyposażony jest we własne specjalistyczne spławiki zwane „waglerami”. Jest to specjalny kształt, który ma własny ciężar i pojedynczy pierścień przelotowy. Wagglery są uważane za cudownych „lotników” na duże odległości, niektóre modele mają nawet oryginalne „pióra”, takie jak lotka lub strzała, które stabilizują lot.
Niezależnie od wybranego modelu spławika, potrzebujesz go, aby pokazać nawet najmniejszy brania. W tym celu jeden pływak nie wystarczy, dlatego należy go również poprawnie załadować
3) Wybór obciążenia
Modele ładowania pływającego to całe rozproszenie, a każdy z nich ma swoją własną charakterystykę. Odeszliśmy dość daleko od bambusowych wędek, stopniowo przechodząc na bardziej sportowe modele, charakteryzujące się lekkością i poważną długością. Oczywiście ładunek również się poprawił, byłoby dziwne, gdyby tak się nie stało. I zamiast jednej ciężkiej kulki na gęsim pióra stosuje się teraz obciążnik, który jest łańcuchem małych kulek.
Aby ładowanie zostało wykonane poprawnie, powinieneś znać przeznaczenie tego łańcucha. Lepiej w kolejności:
- Główny obciążnik . Wielu prawdopodobnie widziało, że anteny pływaków są pełne różnych kolorów. A głównym zadaniem nurnika jest zanurzenie pływaka do punktu, w którym zaczyna się wielobarwna antena. Potem wszystko zależy od dodatkowego załadunku w postaci małych peletek.
- Dodatkowe ładowanie . Warto wziąć pod uwagę zgodność jednej śrutu z jednym kolorem na antenie, czyli każda następna pellet trochę bardziej zanurza antenę - do kolejnego koloru. I tak prawie na samą górę, a nad wodą pozostanie tylko cząstka, która wcale nie jest trudna do utonięcia. Podczas gryzienia pływak pojawi się dla tylu kwiatów, ile wzniesionych jest granulek, lub zatonie. Ryba, nie odczuwając poważnego oporu zestawu, nie wypluje przynęty.
Eksperci zalecają początkującym wędkarzom, aby jako główny obciążnik wziąć przesuwaną oliwkę, która będzie stanowić 2/3 masy całkowitej, a jako dodatkową - małe śrutki w ilości 3-4 sztuk, układając je 3-5 cm od siebie. Ale odległość można regulować przesuwając i przesuwając śrut ze względu na brania i sposób łapania.
4) Wybór haków
Który haczyk wybrać? Doświadczeni wędkarze zwykle używają małych haczyków. Faktem jest, że rybom trudno je zauważyć i łatwiej je połknąć. Najważniejszą rzeczą, którą doceniają eksperci, jest optymalne połączenie wielkości i wytrzymałości metalu.
Cienkie i mocne okazy sprawdzają się w wielu przypadkach, tylko że nie nadają się do połowu ryb o słabych wargach, takich jak okoń, czy do połowu dużych i mocnych ryb, takich jak karp. Lepiej jest zdecydować się na okonia z grubym metalem, a wybierając się na karpia warto pomyśleć również o dużym rozmiarze.
Oprócz rozmiaru ważna jest również ostrość. Nawiasem mówiąc, nie jest łatwo to zdefiniować. W okresie sowieckim po gwoździach przenoszono żądło - gdy pojawił się rowek, hak można było uznać za ostry. Ale nawet najlepszy przykład tamtych czasów przegra teraz z najtańszym chińskim modelem.
Dlaczego hak powinien być ostry? Aby przebić wargę ryby. Dlaczego haczyk miałby być bardzo ostry? Aby także przebić się przez twardą przynętę. Na przykład podczas łowienia na ostry jęczmień może wystąpić uciążliwość: po zacięciu płoć wyskakuje z wody, a jęczmień nadal trzyma się haczyka, nawet bez okazywania żądła. Bez względu na to, jak ostry może się wydawać hak, w tym przypadku konieczna jest jego wymiana, co może prowadzić do pożądanego rezultatu. Krok po kroku doszliśmy do najciekawszego rozdziału końcowego, w którym przyjrzymy się łowieniu na wędkę.
Nauka łowienia na spławik
1) Wybór miejsca
To pierwsza rzecz, na którą należy zwrócić uwagę, ponieważ miejsca mogą być chwytliwe i nie. Gdzie szukać dobrych połowów? Takie miejsca powinny być najbardziej atrakcyjnymi warunkami dla ryb - bogate możliwości żywieniowe będą przyciągać coraz więcej osobników. Tutaj wystarczy poczekać, aż pojawi się ryba.
Ryba odżywia się larwami wodnymi, różnego rodzaju skorupiakami - to podstawa jej diety. Zwykle występują w wodorostach, więc można uzyskać pożądany efekt, rzucając przynętę na skraj zarośli.
Ryba woli również owady, które wpadają do wody z przybrzeżnych roślin, takich jak drzewa i krzewy. A zalane korzenie, które często służą jako schronienie przed drapieżnikami, mogą zawierać jakiś rodzaj pożywienia. Tak więc wędkarz po dokładnym zbadaniu okolicy może znaleźć miejsca, które służą jako schronienie dla ryb lub źródło czegoś jadalnego.
Trzeba zwrócić uwagę na zwalone drzewa, które tworzą prąd wsteczny, pojedyncze kamienie, wysepki z trzciną - to wszystko jest interesujące dla ryb.
Brzeg zbiornika to miejsce, w którym występuje różnica głębokości i gdzie można spróbować szczęścia. Należy jednak powiedzieć, że czasami przejście na głębokość nie jest zbyt blisko wybrzeża, aby można go było łowić bez problemów ze wszystkich stron.
Najbardziej udane połowy na rzece uzyskuje się w miejscu zakrętu kanału, gdzie rosną małe krzewy i obserwuje się wzrost pogłębienia, tutaj ryba jest bardzo wygodna, dlatego gromadzi się tam w poważnych ilościach. A na stawie najbardziej udanym miejscem będzie miejsce z małą dziurą bezpośrednio pod zwisającym drzewem.
Stąd obecność jakichkolwiek zagłębień czy nierówności na dnie zbiornika, obecność roślin przybrzeżnych są bardzo ważnymi punktami orientacyjnymi przy poszukiwaniu miejsca na dobry połów. Ale wybór miejsca połowu to nie wszystko, trzeba też wiedzieć, na co łowi się ryba i jak można ją przyciągnąć.
2) Robimy zanętę i przynętę
Jeśli traktujesz je kompetentnie, możesz poprawić wyniki finansowe. Preparat lepiej podzielić na dwa etapy. Najpierw wykonujemy tzw. Paszę startową w wybranym miejscu. Musi być obfita, żeby ryba pływająca gdzieś w oddali mogła to poczuć. Zwykle 5-10 kulek wielkości średniej pomarańczy.
Dalej już w trakcie łowienia zrobimy dodatkową żywność tj. zachęcanie do karmienia już zwabionych ryb, aby utrzymać je w określonym miejscu. Robimy to co 10-15 minut używając jednej kulki wielkości kurzego jajka. Jeśli ciągle karmisz jedno miejsce, wynik nie potrwa długo. Możesz także złapać duże okazy.
Starzy wędkarze stosują bardzo ciekawą metodę. Trzeba wziąć np. Żelazną klatkę, załadować do niej kilka bochenków chleba (najlepiej wziąć inny chleb) i wrzucić metr wyżej. Wtedy zwykłym sprzętem można w kilka godzin złowić dużo ryb tuż przy brzegu. Jak to się mówi, doświadczenia nie można odebrać.
Ostatnią rzeczą do przemyślenia jest to, która przynęta jest najlepsza do łowienia. Istnieją trzy rodzaje przynęt - żywe, sztuczne i roślinne. W przypadku sztucznych potrzebny jest osobny artykuł, ale resztę trochę przeanalizujemy.
Żywe przynęty należą do jednych z najbardziej chwytliwych, dlatego są najbardziej poszukiwane przez wędkarzy. Istnieją tu pewne „trafienia”, które obejmują bloodworms, larwy i gnojowce. Na rzece dobrze jest też łowić larwą chruścika.
Znane są również przynęty warzywne - jęczmień, mastyks, a także kasza manna, kukurydza i pszenica. Duże ryby zwabia gotowany na parze groszek i pełzający robak.
Spławik - wideo
Polowanie i wędkarstwo. Klasa mistrzowska: wędka spławikowa.
