Wędkarstwo

Lipień

Nazwa lipienia pochodzi od starogreckiego słowa oznaczającego „nieznaną rybę słodkowodną”. Rosyjska nazwa „lipień” pochodzi z języków grupy bałtyckiej. Ryba lipień jest uważana za przedstawiciela rodzaju o tej samej nazwie, należącego do rodziny łososiowatych, która jest uważana za najliczniejszą na świecie.

Lipień: opis

Pomimo faktu, że ta ryba należy do rodziny łososi, nie można tego powiedzieć na podstawie jej cech zewnętrznych. Wielu ekspertów uważa, że to najpiękniejsza przedstawicielka lipienia i całej rodziny.

Wygląd

Rybę tę można łatwo odróżnić od innych przedstawicieli rodziny łososiowatych po unikalnej, powiększonej płetwie grzbietowej, w postaci flagi lub wachlarza, która ma tendencję do fałdowania. Jednocześnie po złożeniu jest w stanie dotrzeć do płetwy ogonowej, chociaż właściwość ta nie jest typowa dla większości gatunków tej ryby. Płetwa grzbietowa jest usiana plamkami, podobnie jak cała górna część pleców.

Wielkość osobników zależy od warunków, w jakich żyją. Na przykład:

W zależności od charakteru zbiornika.
Od stopnia nasycenia wody tlenem.
Od obecności bazy pokarmowej.
W zależności od trybu światła.
Na podstawie warunków temperaturowych wody itp.

W warunkach, w których lipień czuje się niekomfortowo i nie ma dla niego pożywienia, ryba nie przybiera na wadze więcej niż 1 kilogram. Przykładem jest lipień transbajkalski. W komfortowych warunkach ryby mogą przybierać na wadze nawet do 5-6 kilogramów, ale najczęściej spotyka się osobniki ważące około 4 kg. W tym samym czasie długość ciała ryby wynosi około 30 cm, a naprawdę duże osobniki dorastają do pół metra długości.

Ważne jest, aby wiedzieć! W zależności od warunków życia, kolor tej ryby może być różny, a także różna budowa ciała.

Korpus lipienia wyróżnia się niesamowitą siłą i opływowością, która pozwala mu szybko poruszać się w toni wodnej, niezależnie od prędkości nurtu. Ciało pokryte jest dużymi łuskami, które dobrze przylegają do ciała, a łuski mają różnorodną kolorystykę. Jak wspomniano powyżej, na plecach znajduje się duża płetwa w kształcie wachlarza, a także mała płetwa tłuszczowa - oznaka szlachetnego łososiowego pochodzenia. Jednocześnie istnieją również płetwy brzuszne i piersiowe, w tym płetwy ogonowe i odbytowe.

Pysk lipienia nie jest duży, „górny”, dlatego otwiera się do góry, natomiast zęby nie są mocne i mało mocne i ułożone są w formie szczoteczki.

Dzięki wyjątkowej kolorystyce ryba ta uzyskała status „pięknej” i „inteligentnej” ryby. Tył jest ozdobiony ciemnoszarymi odcieniami z małymi czarnymi plamkami, które rozciągają się nad płetwą grzbietową. Brzuch jest szarawy, a boki są lekko srebrzyste.

Interesujący fakt! Duża płetwa grzbietowa lipienia występuje w około 40 odmianach, w zależności od kształtu, wielkości, koloru, wzoru i obecności innych elementów kolorystycznych.

Wszystkie płetwy mają ciemne odcienie, ale z obecnością fioletowych, żółtawych odcieni. W zależności od siedliska występuje lipień o różnych kolorach. Na przykład:

Brązowawy lipień.
Lipień o liliowym odcieniu.
Łaciaty lipień.
Lipień jest niebieskawo-szary.
Lipień jest zielonkawy.

Taka wielobarwna kolorystyka pozwala lipieniowi przetrwać w trudnych sytuacjach, starannie ukrywając się przed wrogami. W okresie tarła ten kolor jest jeszcze jaśniejszy i bardziej atrakcyjny. Młode ryby nabierają koloru „narybku” z obecnością poprzecznych ciemnych pasów. W przypadku niektórych gatunków jest to również typowe dla dorosłych. Z reguły ten rodzaj ubarwienia ma gatunki karłów, które występują w zbiornikach górskich na znacznej wysokości w stosunku do poziomu morza.

Styl życia

Lipień z reguły prowadzi siedzący tryb życia i nie opuszcza swoich terenów, żeglując przez kilkanaście lub więcej kilometrów. W związku z tym odnotowuje się taką różnorodność gatunków: ryby krzyżują się ze sobą w niektórych obszarach akwenu. Jedynym wyjątkiem jest lipień, który żyje w szybkich rzekach. Wraz z nadejściem wiosny udają się do źródeł i wznoszą się do dopływów podczas wiosennych powodzi. Wracają wraz z nadejściem chłodów.

Ten styl życia wpłynął na zachowanie różnych populacji tej ryby. Gatunki jeziorne, osiadłe, rozmnażają się bez opuszczania swoich siedlisk, a gatunki rzeczne wznoszą się w górne partie rzek, aby się rozmnażać.

Ciekawe wiedzieć ! Lipień prowadzi izolowany tryb życia i tuż przed tarłem tworzy liczne stada.

Lipień to ryba drapieżna, która determinuje jego zachowanie. Ryby są uważne i wrażliwe, dlatego dostrzegają wszystko, co dzieje się na powierzchni wody i na brzegu. Przy najmniejszym podejrzeniu niebezpieczeństwa ryba natychmiast się ukrywa, więc złapanie jej wymaga pewnych umiejętności.

Lipień poluje rano, aw ciągu dnia trochę zjada, zbierając owady, które z różnych powodów znalazły się w wodzie. Zasadniczo w ciągu dnia duży lipień przebywa w schronisku, wśród kamieni i innych stosów w wodzie, położonym na głębokości. Często można oglądać grę lipienia, wyskakując z wody i przewracając się w powietrzu, wykonując różne salta. W ten sposób ryba ćwiczy swoje ciało, ponieważ w szybkich wodach trzeba mieć dużo siły i energii.

Lipień. Jego zwyczaje i siedliska. Thymallus

Długość życia

Lipień zaczyna pojawiać się po osiągnięciu 3 lub 5 lat życia, choć może dożyć około 15 lat.

Rodzaje lipienia

W zależności od wyglądu lipień dzieli się na odrębne typy. Ponieważ wygląd ryb zależy od warunków siedliskowych typowych dla danego obszaru, nazwy gatunków odpowiadają temu obszarowi. Jednocześnie naukowcy wyróżniają 3 główne typy lipienia, które z kolei mają liczne podgatunki. Na przykład:

Lipień mongolski uważany jest za jednego z największych przedstawicieli rodzaju lipienia.
Lipień europejski wyróżnia się najjaśniejszym wybarwieniem oraz obecnością powiększonej płetwy grzbietowej.
Lipień syberyjski . Charakterystyczną cechą są duże usta i ciemniejszy kolor. Ponadto sparowane płetwy są koloru pomarańczowego, podczas gdy niesparowane płetwy są ciemnofioletowe. Na klatce piersiowej znajduje się lekko czerwonawa plama.

Ten typ lipienia występuje w wielu odmianach, które związane są z siedliskiem, kolorem, budową i kształtem płetwy grzbietowej. Dlatego wyróżniają:

Podgatunek zachodniosyberyjski z płetwą grzbietową, nieco mniejszą, z metalicznym połyskiem i dużymi plamkami.
Podgatunek wschodniosyberyjski, który ma dość dużą płetwę grzbietową i po złożeniu praktycznie sięga do płetwy ogonowej, a między jej promieniami znajdują się ciemnoczerwone paski.
Podgatunek kamczacki wyróżnia się stosunkowo dużą głową i pyskiem, a ciało usiane jest licznymi plamkami, które prawie się ze sobą łączą.
Podgatunek alaski. Płetwa w tym podgatunku nie jest duża, a plamy na ciele są ułożone w rzędach, a nie chaotycznie.
Podgatunek Amur różni się od swoich krewnych tym, że na płetwach miednicowych można zobaczyć ukośne czerwone paski z fioletowym odcieniem.
Bajkał biały i Bajkał czarny, a także inne podgatunki.

Siedlisko

Na podstawie nazwy gatunku lub podgatunku można dokładnie określić siedlisko osobników. Na przykład:

Lipień mongolski woli zasiedlać różne zbiorniki wodne północno-zachodnich regionów Mongolii.
Lipień europejski występuje powszechnie w dorzeczach północnych rzek i jezior w części europejskiej.
Lipień syberyjski występuje w zbiornikach wodnych całej Syberii, a także w dorzeczach różnych rzek i jezior, w tym Bajkał i jego dorzecze.

Lipień to wyjątkowo słodkowodna ryba, która występuje w zbiornikach z czystą, zimną wodą i rwącymi prądami, a także w jeziorach z wodą źródlaną. Wybiera obszary o twardym kamiennym lub kamienistym dnie. W każdym razie woli obszary z szybkim prądem. Nie lubi przebywać na głębokości, ale przed zimowaniem przenosi się na głębokość. Zasadniczo trzyma się z dala od wybrzeża, podchodząc do niego tylko rano lub późnym wieczorem w poszukiwaniu pożywienia.

Na stałe parkowanie lipień wybiera miejsca, w których występują naturalne, naturalne schronienia. Mogą to być drzewa powalone do wody, roślinność w wodzie lub gałęzie różnorodnej roślinności wiszące w wodzie. Jednocześnie lipień potrzebuje do polowania czystych obszarów akwenu. Nawet jeśli lipień zamieszkuje duże, głębokie jezioro, do parkowania wybiera płytkie miejsca o głębokości nie większej niż 2 metry, ze skalistym lub kamienistym dnem.

Dieta lipienia

Mimo, że lipienie są drapieżnikami, bywają wszystkożerne. Podstawą diety są różne owady, które z jakiegoś powodu znalazły się w wodzie lub nieostrożnie podeszły do wody zbyt blisko. Lipień potrafi wyskoczyć z wody i złapać zwierzęta w locie.

Ciekawe wiedzieć! Większe okazy zwykle polują na małe ryby, ale jeśli w wodzie znajduje się mysz lub inny mały przedstawiciel świata zwierząt, to lipień z pewnością je zje.

Znajdując się blisko dna lipienie zjadają różne skorupiaki - gammarus, chruściki, mięczaki, jętki itp. Mało tego, lipień zjada kawior innych gatunków ryb, ale jeśli pojawią się problemy z pożywieniem, to lipień nie zrezygnuje z glonów.

Grayling Monster

Proces hodowlany

Lipień pojawia się do 3 razy: w środku i pod koniec wiosny oraz w sierpniu. Tarło odbywa się w warunkach, gdy woda ogrzewa się do +5 - +10 stopni Celsjusza. Aby zmieść jaja, ryby są wysyłane do płytkiej wody o głębokości od 0,3 do 0,6 metra. Warunkiem wstępnym jest umiarkowany prąd i kamieniste dno. Gatunki jeziorowe zbliżają się do linii brzegowej lub przemieszczają się do mniejszych rzek.

Lipienie syberyjskie rozmnażają się w warunkach maksymalnego podniesienia się wody w rzekach. To tarło jest typowe dla początku krótkiego mroźnego lata. W tym celu lipień trafia do niewielkich dopływów, gdzie woda pozostaje czysta nawet podczas silnych powodzi. Samice przed złożeniem jaj budują w dnie specjalne zagłębienia, w których składają jaja w porcjach po 3-10 tys. Jaj. Każde jajko osiąga 3 mm średnicy i ma jasnożółty odcień. Po 2-3 tygodniach z jaj wyłania się narybek lipienia.

Naturalni wrogowie

Lipień, podobnie jak inne gatunki ryb, ma naturalnych wrogów, zwłaszcza w młodym wieku, choć zdarzają się też większe drapieżniki, jak szczupak czy taimen, które z łatwością radzą sobie z lipieniem. Ponadto lipień może stać się obiektem ataku innych podwodnych mieszkańców, takich jak norek, wydra, bobry, w tym ptaki rybackie, takie jak plotka czy zimorodek. Na narybek lipienia polują zarówno ryby, jak i ptaki, zwłaszcza rybitwy.

Populacja lipienia

Od XIX wieku do dnia dzisiejszego obserwuje się wyraźny spadek liczebności dużych przedstawicieli lipienia, zwłaszcza syberyjskiego, zasiedlających dorzecza Oki, Wołgi i innych. Mniejsze gatunki regenerują się znacznie szybciej, ponieważ częściej rozmnażają się i nie są szczególnie interesujące dla rybołówstwa, zwłaszcza na skalę przemysłową. Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że nie ma poważnego zagrożenia dla populacji lipienia.

Mimo to istnieje szereg czynników, które mają poważny wpływ na liczebność wielu gatunków ryb, w tym lipienia. Głównym problemem jest zanieczyszczenie wody, a ta ryba jest bardzo wrażliwa na czystość zasobów wodnych. Ponadto w niektórych siedliskach praktykowane są niekontrolowane połowy.

Lipień europejski podlega działaniom ochronnym i jest wpisany do Czerwonej Księgi wielu krajów europejskich.

Wartość handlowa

Ta ryba jest interesująca dla wędkarzy sportowych i rekreacyjnych. Powodem jest doskonały smak, a także ekscytujący proces łowienia.

Ważne jest, aby wiedzieć! Komercyjne połowy lipienia są obecnie bardzo ograniczone, a amatorzy mogą polować na tę rybę dopiero po wykupieniu licencji.

Lipień jest rybą dość ostrożną i jednocześnie silną, dlatego złowienie go to zaszczyt dla każdego wędkarza. Proces łowienia jest dość interesujący i wymaga specjalnych umiejętności.

Mięso lipienia jest dość smaczne i delikatne, smakiem przypomina pstrąga.

Lipień, fotografia podwodna, zwykły leśny potok.