Łowienie na osie jest dziś bardzo popularne wśród wędkarzy. Ta technologia łączy w sobie prostotę, przystępny koszt i wysoką wydajność. W tym artykule opowiemy o sprzęcie dennym, jego odmianach, przynętach i technologii połowu.
Sprzęt denny znany jest od czasów starożytnych i od setek lat wiernie służył rybakom. Głównym celem tego sprzętu jest łowienie dużych ryb żerujących z dna.
Nowoczesne dolne koło zębate
Budowa dolnego koła zębatego jest niezwykle prosta. Żyłka nawijana jest na szpulę lub kołowrotek, posiada dużą smycz, powyżej której znajduje się kilka smyczy z przynętą.
Obecność dużego ciężarka jest niezbędna do dalekich rzutów z ręki i utrzymywania przynęty nieruchomo na dnie nawet przy silnym nurcie rzeki.
Żyłka wędkarska
Podczas rzucania na sprzęt dolny występują znaczne obciążenia, dlatego zaleca się wybranie wystarczająco grubej linki. Minimalna średnica wynosi 0,35 milimetra. Ponieważ łowienie sprzętu dennego to przede wszystkim duże trofea, użycie grubej i mocnej żyłki pozwoli Ci pewnie łowić nawet duże i mocne ryby.
Wybór zlewu
Optymalnym kształtem dla ciężarka jest jego kształt w kształcie kropli, co pozwala na jak najdłuższe rzuty. Waga ładunku może wynosić od 30 do 100 gramów. Należy zaznaczyć, że duże ciężary są łatwiejsze do zarzucenia, dlatego lepiej nadają się do łowienia w szybkim nurcie rzeki. Jednocześnie należy pamiętać, że im większy ciężar obciążnika, tym większy hałas wytwarza wchodząc do wody. W konsekwencji ostrożna ryba może na długo opuścić miejsce połowu. Dlatego w miarę możliwości zalecamy stosowanie obciążników o wadze 30-50 gramów.
Wybór smyczy
Głównym trofeum przy łowieniu na donka są duże ryby, dlatego wędkarz powinien dobrać odpowiednio duże i wysokiej jakości haczyki. Optymalne jest użycie haczyków z efektem samozacięcia, w niektórych przypadkach używa się nawet dużych podwójnych.
Wybór przynęty
Wybór przynęty to jeden ze składników udanego łowienia. Wybór tej lub innej przynęty zależy bezpośrednio od ryby, którą zamierzasz złowić, i charakterystyki konkretnego zbiornika. Należy również wziąć pod uwagę obecność prądu na łowisku. Pamiętaj, że najlepszą przynętą będzie zwykłe pożywienie ryb. Dlatego zastosowanie drogich dysz do karmnika na głuchoniemej rzece lub jeziorze nie da pożądanego efektu. Ryba po prostu nie jest przyzwyczajona do takiej dyszy i odmówi jej dziobania.
Spróbuj zmaksymalizować wybór używanych załączników. Mogą to być różne zboża, groszek, ziarna, ciasto lub przynęty pochodzenia zwierzęcego. Najlepiej będzie, jeśli na raz użyjesz kilku smyczy z różnymi zaczepami na donku. W ten sposób możesz znacznie zwiększyć swoje szanse na złapanie. Po ustaleniu preferowanej przynęty dla ryb w danym akwenie można wtedy złowić największe i najrzadsze okazy trofeów.
Łowimy ryby na donku
Z reguły wędkarze łowiący przynętą używają nie jednego, ale kilku pączków naraz. Pozwala im to zajmować duży obszar wybrzeża, co zwiększa szanse na złowienie.
Kołowrotek osiołkowy lub kołowrotek z małą wędką spinningową należy starannie przymocować do brzegu. Ponieważ ryba może gryźć ostro i intensywnie, niezabezpieczony kołowrotek można po prostu wciągnąć do wody. Jeśli to możliwe, zaleca się zaplatanie żyłki na dolne korzenie na brzegu lub na małych drzewach.
Wybierając miejsce do wędkowania, należy preferować miejsca bez zaczepów i glonów. Nie zaleca się również kamienistego dna, na którym zwiększa się prawdopodobieństwo zaczepienia. Za optymalny czas łowienia uważa się wieczór, noc i poranek. Zaleca się instalowanie donków wieczorem i sprawdzanie ich w środku nocy.
W większości przypadków nie ma trudności z odlewaniem. Konieczne jest wychylenie ciężkiego ładunku, takiego jak wahadło, i zwolnienie linki. Zwiń żądaną długość żyłki ze szpuli i ułóż ją w równych kółkach. Całkiem możliwe, że początkowo będziesz miał pewne trudności z rzucaniem, ale po krótkiej praktyce będziesz w stanie rzucić ołów 50 metrów lub więcej.
Używanie pączków z gumowymi amortyzatorami
Wielu wędkarzy, używając osła, stanęło przed problemem cichego rzutu. Rozwiązaniem tego problemu było zastosowanie specjalnych gumowych amortyzatorów, które umożliwiły ciche wykonywanie powtarzanych rzutów.
Zalety pączków z amortyzatorami gumowymi:
- Możesz dostarczyć przynętę w jedno miejsce, które karmisz.
- Całkowita bezszumność powtarzanych rzutów.
- Możliwość tzw. Zabawy w przynętę.
- Istnieje możliwość dokarmiania miejscowego.
- Duża ilość smyczy na donku zwiększa szanse na sukces.
Spośród niedociągnięć należy tylko zauważyć, że gumka szybko zawodzi i należy ją wymienić.
Ten sprzęt składa się z:
- Linka bezpieczeństwa o przekroju 0,5 mm.
- Ciężki ciężarek na nylonowym przewodzie metrowym.
- Amortyzująca guma o długości około 10 metrów.
- Żyłki z przewodami w odległości kilku metrów od siebie.
- Główna żyłka o średnicy 0,35 milimetra.
Ewentualne trudności możesz napotkać tylko podczas pierwszego rzutu ołowiu. W takim przypadku możemy polecić skorzystanie z łodzi, która pozwoli ci po cichu opuścić ciężki ładunek w wybrane miejsce do łowienia. Nie zapomnij przywiązać spławika piankowego do ciężkiego ciężarka, co pozwoli Ci złapać sprzęt, gdy się zepsuje. Po zakończeniu wyprawy wędkarskiej można bezpiecznie dopłynąć łodzią do spławika piankowego i zabrać swój sprzęt.
Przed przystąpieniem bezpośrednio do łowienia należy odpowiednio przygotować sprzęt. Osioł z gumką ma dwa kołowrotki, z których jeden ma żyłkę z elastyczną taśmą, a drugi ma linkę zabezpieczającą. Umieść szpule w odległości 5 metrów od siebie. Oblicz wymaganą liczbę zwojów żyłki potrzebną do dokładnego rzutu. Konieczne jest ułożenie zwojów żyłki w taki sposób, aby podczas rzucania górne zwoje zaczęły się rozwijać, co pozwoli uniknąć prawdopodobieństwa zaplątania się żyłki. Nie zapomnij o obecności ubezpieczenia, które cofa się o kilka metrów więcej niż główna żyłka z gumką.
Pamiętaj o założeniu żyłki z przynętą po zarzuceniu dolnej linki gumką.
Połączenie wykonuje się za pomocą karabinków, a po zakończeniu łowienia karabinek jest odpinany. Musisz tylko wyciągnąć ładunek z wody za pomocą ubezpieczenia. Przechowuj gumowe szelki na oddzielnych rolkach. Zapewni to jego bezpieczeństwo i trwałość.
Wędki spinningowe Donkey
Początkowo klasyczny donk był wyłącznie sprzętem ręcznym. Jednak później bardzo popularne stały się spinningi, których kołowrotek został faktycznie użyty zamiast kołowrotka.
Z niewielkimi modyfikacjami spinning dla osła zaczęto nazywać podajnikiem. Ten rodzaj sprzętu jest dziś bardzo popularny i pozwala łowić różne duże ryby. Popularność podajnika tłumaczy się prostotą łowienia, dostępnością sprzętu i możliwością złapania maksymalnych trofeów. Jednocześnie należy pamiętać, że karmnik to dość specyficzny sprzęt, który w nieznanych warunkach na nowych jeziorach i rzekach może w ogóle nie dać rezultatu. Ale tam, gdzie wędkarze często łowią z koszyczkiem, jego wydajność jest na wysokim poziomie.
Zastosowanie spinningu dla osła może znacznie uprościć proces zarzucania przynęty. W takim przypadku nie ma potrzeby używania drogich kołowrotków, które są niezbędne do klasycznego spinningu. Zwróćmy również uwagę na znacznie uproszczony proces zabawy rybami. Jeśli wcześniej, używając kołowrotka, wszystko faktycznie musiało być wykonywane ręcznie, to za pomocą wędki spinningowej i kołowrotka można optymalnie wyłowić nawet najsilniejszą rybę. Ryzyko wypadnięcia ryby z haczyka jest mniejsze, ponieważ podczas holu można optymalnie regulować napięcie żyłki.
Około 50 metrów żyłki o grubości 0,3 metra nawinięto na szpulę. Smycze mocowane są do linki głównej za pomocą karabińczyka, a duża waga sprawia, że można ją rzucić jak najdalej. W sumie przy zakupie chińskich kołowrotków całkowity koszt sprzętu może wynieść kilkadziesiąt dolarów.
Osioł z podajnikiem
Przy dalekich rzutach, które są praktykowane podczas łowienia z osłem, wędkarz może spotkać się z problemem przynęty. Jak dokładnie dostarczyć zanętę w miejsce porzuconego osła? W efekcie narodził się pomysł na unowocześnienie sprzętu, który otrzymał niewielki podajnik połączony z karabinkiem.
Wiosna
Wielu wędkarzy wykonywało prymitywne ręcznie robione koszyczki z małych źródeł. Dziś takie wiosenne koszyczki są skutecznie wykorzystywane do łowienia przydennego.
Głównym przedmiotem łowienia na wiosenne koszyczki są ryby białe. Do takich ryb należą hodowca, leszcz i karp. W rzadkich przypadkach przy pomocy sprężyn łowi się karpie i srebrne karpie. Wybór przynęty i przynęty do łowienia w dużej mierze zależy od specyfiki akwenu i preferencji miejscowych ryb.
Koryto
W wyspecjalizowanych sklepach można znaleźć dziesiątki różnych modeli karmników, różniących się wagą i kształtem. Przeznaczone są do różnych warunków łowienia i różnych celów. Łączy ich jednak fakt, że głównym celem karmnika jest przyciąganie ryb.
Takie koszyczki są bardzo popularne podczas łowienia z koszyczkiem zanętowym. Możesz sam zrobić podajnik z metalowego drutu i ołowiu. Możesz także kupić gotowe odmiany karmników w wyspecjalizowanych sklepach. Ich koszt nie jest wysoki, ale jednocześnie wyróżniają się wydajnością i pozwalają zwabić ryby wysokiej jakości, zwiększając tym samym szanse powodzenia.
Pamiętaj, aby używać tej samej przynęty do przynęty i haczyka. Pozwoli to z powodzeniem złowić nawet najbardziej ostrożną i dużą rybę.
Alarm ugryzienia osła
Dzwony
Dzwonek zwykły od wielu lat jest najpopularniejszym sygnalizatorem na wędziskach dennych. Mocowano ją do zwisającej żyłki głównej bezpośrednio przy kołowrotku lub wędce. Można powiedzieć, że te dzwonki są najlepszą opcją na sprzęt bez wędki.
Elektroniczny sygnalizator brań
Wraz z pojawieniem się nowych technologii mechaniczne dzwony zaczęły się poprawiać. Pojawiły się specjalne wodoodporne alarmy elektroniczne, które podczas gryzienia wydawały charakterystyczny dźwięk. Również podobne sygnalizatory zostały wyposażone w sygnalizację świetlną. Jedyną wadą takich elektronicznych sygnalizatorów jest ich dość wysoki koszt.
Dzwony
Ciekawą wersją sygnalizatora są dzwonki, które znajdują się na końcu wędki. Jedyną wadą takiego sygnalizatora jest brak brania, gdy ryba po złapaniu przynęty trafia do rybaka. W takich przypadkach dzwonki nie sygnalizują ugryzienia, a linia po prostu zwisa.
Ulepszone wersje dzwonków mają specjalną wnękę do montażu lampek kontrolnych. Pozwoli to z powodzeniem wykorzystać je do nocnego łowienia.
Wędka jako wskaźnik brania
Możliwe jest wykorzystanie samego pręta jako doskonałego urządzenia sygnalizacyjnego. Kiedy ugryzie dużą rybę, czubek wędziska zaczyna się wyginać i drżeć. Jednocześnie należy pamiętać, że takie alarmy nadają się wyłącznie do godzin dziennych i wymagają stałej uwagi wędkarza.
Zestaw osiołkowy
Obecnie istnieją dziesiątki, jeśli nie setki różnych zestawów osłów. Nie sposób ich wszystkich opisać. Zastanówmy się nad najbardziej powszechnymi i niezawodnymi opcjami.
Najłatwiejsza opcja
Pomimo swojej prostoty takielunku, opcja ta jest idealna do łowienia największych okazów. W tym przypadku używana jest tylko jedna jednostka, więc wytrzymałość sprzętu nie podlega wątpliwości.
Do żyłki przyczepiamy przesuwny obciążnik w kształcie kropli lub oliwkę. Aby zabezpieczyć ciężarek, użyj silikonowego elementu ustalającego. Pamiętaj, że korek musi być mocno i mocno zamocowany. Podczas rzucania sprzętem stoper ma znaczne obciążenie, ale jednocześnie musi utrzymywać swoją pozycję. Możemy zalecić użycie miękkiego granulatu ołowiu, który jest zaciskany na żyłce, jako taki niezawodny korek. Do końca żyłki przywiązany jest hak bez smyczy. Możliwa jest również opcja takielunku za pomocą smyczy, która mocowana jest za pomocą krętlika.
Oprzyrządowanie sprężynowe
Z równym powodzeniem zestaw osiołkowy ze sprężyną nadaje się do łowienia na wędkę lub z ręcznym rzutem. Uprząż ze sprężyną jest szczególnie skuteczna podczas łowienia w jeziorach i rzekach o spokojnych wodach.
Pierwsza opcja to wysuwany zestaw osiołkowy ze sprężyną. W naszym przypadku obciążnik przesuwny zastępujemy sprężyną. Lepką owsiankę lub groszek można łatwo wrzucić na wiosnę. Wybór przynęty zależy bezpośrednio od rodzaju ryby i jej specyficznych preferencji w stawie.
Zaletą zestawu wsuwanego jest to, że ryba nie odczuwa oporu podczas brania, co jest niezbędne do złowienia ostrożnej i dużej ryby.
W drugiej wersji przyponu na sprężynie montowane są krótkie smycze, które wpuszczane są w przynętę znajdującą się na sprężynie. W rzeczywistości w tym przypadku przynęta jest używana jako karma i przynęta. Druga opcja jest idealna do połowu leszczy i karpi. W tej wersji przyponu ryba wykrywa się sama, a wędkarz musi tylko wyciągnąć ją z wody. W przypadku przewodów zalecamy użycie plecionki o grubości 0,1 - 0,15 milimetra.
W przypadku łowienia w silnym nurcie lub głębokich dołków i gwałtownego spadku głębokości, zaleca się zamontowanie płaskich przesuwnych obciążników bezpośrednio przed sprężyną. Taki płaski przewód nie pozwoli na niesienie go przez prąd.
Wideo „Łapanie donku”
Techniki połowu narzędzi przydennych
