Szczupak

Szczupak to ryba drapieżna, która reprezentuje rodzinę szczupaków, klasę ryb płetwiastych i grupę szczupaków. Ten drapieżnik występuje w prawie wszystkich średnich i dużych zbiornikach wodnych, choć występuje również w małych rzekach, stawach i jeziorach. Jednocześnie szczupak zasiedla zbiorniki słodkowodne na całej planecie, w wielu krajach świata.

Szczupak: opis

Szczupaki dobrze czują się w zbiornikach o kwasowości rzędu pH-4,75. Kiedy poziom tlenu w zbiorniku zaczyna spadać, drapieżnik zaczyna mieć problemy z oddychaniem. Dlatego szczupaki dość często giną zimą w zbiornikach wodnych, w których poziom tlenu spada do krytycznego poziomu. Na tej podstawie można śmiało powiedzieć, że szczupak dobrze czuje się w warunkach czystej wody wzbogaconej w tlen.

Wygląd szczupaka

Szczupak może dorastać do półtora metra długości i ważyć około 30 kg, a nawet więcej. Ryba wyróżnia się wypukłym kształtem, stosunkowo dużą głową i pyskiem. Kolor drapieżnika zależy od warunków bytowania, a raczej obecności roślinności wodnej. Dlatego jego kolor może zmieniać się od szaro-zielonkawego do szaro-żółtawego lub szaro-brązowego, co jest typowe dla odcienia grzbietu. Po bokach mogą znajdować się poprzeczne pasy, a także duże brązowe lub oliwkowe plamy o ciemnym odcieniu. Płetwy są sparowane i mają charakterystyczny pomarańczowy odcień. Często w niektórych jeziorach występują srebrne szczupaki.

Interesujący fakt! Samicę od samca można odróżnić na podstawie kształtu ujścia moczowo-płciowego: u samców otwór wygląda jak wąska podłużna szczelina, podczas gdy u samic otwór ten zaczyna się owalnym pogłębieniem, zaznaczonym różowawą obwódką.

Szczupaka można łatwo odróżnić od wielu gatunków ryb po bardzo wydłużonej głowie i wystającej dolnej szczęce. Zęby różnej wielkości znajdują się na dolnej szczęce, dzięki czemu szczupakowi udaje się złapać i bezpiecznie przytrzymać zdobycz. Reszta zębów ma mniejszy rozmiar, których ostre końce są skierowane do gardła i sięgają daleko w błony śluzowe.

Taka budowa jamy ustnej pozwala ofierze bez problemu przejść przez jamę ustną, a podczas próby ucieczki zęby trzymają ją pewnie i mocno. Charakterystyczną cechą szczupaka jest ciągła wymiana zębów znajdujących się na dolnej szczęce. Z reguły zęby zastępcze układane są w rzędach wzdłuż wewnętrznej powierzchni. Te rzędy zębów sąsiadują z istniejącymi zębami, w wyniku czego powstają tzw. „Rodziny zębowe”.

W przypadku wyzwolenia zębów pracujących ich funkcje są przenoszone na zęby zastępcze znajdujące się w tej samej rodzinie. Początkowo zęby te nie są jeszcze mocne, ale po pewnym czasie stają się mocniejsze i trwale rosną do dolnej szczęki.

Wymiana zębów może być przeprowadzana w różnym czasie, niezależnie od tego, że szczupaki należą do tej samej rodziny. Wiele zależy od warunków egzystencji w danym akwenie. Z reguły proces ten następuje wraz z nadejściem określonego sezonu, kiedy szczupak zaczyna polować na zbyt małą zdobycz.

5 interesujących faktów na temat szczupaka

Charakter życia zębatego drapieżnika

Niezależnie od zbiornika, szczupaka przyciągają gęste zarośla roślinności wodnej. W takich obszarach akwenu drapieżnik może długo pozostawać nieruchomo, czekając na potencjalną zdobycz. Gdy w polu widzenia pojawi się odpowiedni przedmiot pokarmowy, szczupak wykonuje szybki i ostry skok. Niezależnie od tego, jak szczupak złapał ofiarę, połyka ją, zaczynając od głowy.

Z reguły doświadczeni błystki wiedzą, gdzie może być szczupak. Dlatego rzucają przynętę bliżej zarośli roślinności wodnej i wydają ją na granicy czystej wody.

Ciekawe wiedzieć! Szczupak, podobnie jak inne ryby, lubi wygrzewać się na słońcu, dlatego często można zaobserwować gromadzenie się dużego szczupaka na ławicy w pobliżu linii brzegowej.

Szczupak, nawet duży, często odwiedza małe części zbiornika. Dlatego bardzo często w bezpośrednim sąsiedztwie wybrzeża można złowić dość duże szczupaki. Drapieżnik czuje się komfortowo w warunkach dostatecznej ilości tlenu. Często nie przeżywa warunków, w których poziom tlenu spada do 3,0 mg / litr. Podobne warunki panują zimą, kiedy woda jest pokryta lodem, a tlen nie dostaje się do wody. Ponadto glony zaczynają gnić w słupie wody i na dnie, co znacznie obniża poziom tlenu.

Z reguły szczupak zawsze przebywa w kryjówce, gdzie czeka na zdobycz. Schroniska mogą być zarówno naturalne, jak i sztucznie stworzone przez człowieka, dlatego często można je znaleźć w pobliżu mostów lub tam. Nagromadzenie zwalonych drzew i zaczepów w zbiorniku to idealne miejsce dla drapieżnika. Jeśli mały szczupak poluje głównie w płytkiej wodzie, to dużego szczupaka można znaleźć na głębokości, ale w każdym razie szczupak będzie szukał odpowiedniej osłony do kamuflażu. Szczupak sam określa i znajduje ofiarę dzięki dobrej widoczności, a także wibracjom o niskiej częstotliwości, które wyłapuje jego linia boczna.

Długość życia

Za pomocą kręgów drapieżnika możesz określić jego wiek. Wiele gatunków ryb nie ma długiego cyklu życia. Szczupak może żyć ponad 25 lat w sprzyjających warunkach i jeśli nikt go w tym czasie nie złowi.

Ciekawe wiedzieć! Według jednej legendy król Niemiec Fryderyk kiedyś zaobrączkował młodego szczupaka, który został złowiony przez rybaków 267 lat później. W tym czasie szczupak przybrał na wadze 140 kg, a jego długość wynosiła 5,7 metra.

Rodzaje szczupaków ze zdjęciami i opisami

Obecnie znanych jest 7 gatunków szczupaków reprezentujących ten rodzaj. Różnica wynika z warunków, w jakich żyją, jaki jest ich wygląd i inne cechy. Na przykład:

Szczupak zwyczajny

To typowy i najczęstszy członek tej rodziny. Gatunek ten występuje w większości słodkowodnych zbiorników Eurazji i Ameryki Północnej. Jej ulubione siedliska to obszary wodne z zaroślami roślinności wodnej położone bliżej linii brzegowej.

Szczupak czerwonopłetwy lub amerykański

Jego siedliskiem są wschodnie regiony Ameryki Północnej. Odmiana reprezentowana jest przez dwa podgatunki: szczupaka rdzawego i szczupaka południowego (trawiastego). Przedstawiciele tych podgatunków nie dorastają więcej niż pół metra długości i nie przybierają na wadze więcej niż 1 kg. Ten podgatunek wyróżnia się nieco skróconymi ustami. Jednocześnie płetwy nie mają pomarańczowego koloru, co jest typowe dla zwykłego szczupaka.

Szczupak Maskinong

To największy, a zarazem najrzadszy przedstawiciel tej rodziny. Indianie nazwali tego drapieżnika „brzydkim szczupakiem”. Ten drapieżnik ma również drugie imię - „szczupak olbrzymi”, co wiąże się z jego ogromnymi rozmiarami. Dorosłe osobniki osiągają długość 2 metrów, przybiera na wadze do 35 kg. W zależności od siedliska drapieżnik może być srebrzysty, brązowo-brązowy lub zielony. Na bocznej powierzchni szczupaka mogą znajdować się plamki lub pionowe paski.

Szczupak w paski lub czarny

Może dorastać do 0,6 metra długości i ważyć około 2 kg, chociaż istnieją informacje, że złowiono 4-kilogramowego szczupaka tego gatunku. Z wyglądu szczupak w paski przypomina szczupaka północnego. Charakteryzuje się ponadto wzorem w postaci mozaiki umieszczonej po bokach drapieżnika. Dodatkowo ma ciemny, charakterystyczny pasek nad oczami.

Szczupak amurski

Ten typ drapieżnika różni się tym, że ma nieco mniejszy rozmiar w porównaniu ze zwykłym szczupakiem. Niektóre osobniki mogą osiągać nieco ponad 1 metr długości i ważyć nie więcej niż 20 kg. Jego osobliwością są małe łuski, które mają srebrzysty lub złocisto-zielonkawy odcień. Pod względem koloru łusek szczupak amurski bardziej przypomina ubarwienie taimena, ponieważ ma liczne czarno-brązowe plamki, losowo rozrzucone po całym ciele, zaczynając od głowy, a kończąc na ogonie.

Kilka lat temu zidentyfikowano inny gatunek - jest to szczupak włoski, wcześniej uważany za szczupaka pospolitego.

Na terenie Francji zaledwie 4 lata temu gatunek szczupaka został zdefiniowany jako szczupak akwitański. Gatunek nie jest tak dobrze znany, jak został opisany całkiem niedawno.

Interesujący fakt! Osobniki mieszańcowe nie mogą rozmnażać się w warunkach naturalnych, dlatego nie istnieje niezależna populacja tych osobników.

Siedlisko, siedliska

Jak wspomniano powyżej, najczęstszym gatunkiem jest szczupak pospolity, który występuje powszechnie w wielu zbiornikach wodnych Ameryki Północnej i Eurazji. Szczupak południowy lub trawiasty występuje w wodach dorzecza Missisipi, a także w dorzeczu Oceanu Atlantyckiego.

Interesujący fakt! Szczupaka można również spotkać w odsolonych zbiornikach wód zatok fińskiej, ryskiej i kurylskiej, należącej do Morza Bałtyckiego, a także w Zatoce Taganrog na Morzu Azowskim.

Szczupak czarny to północnoamerykański drapieżnik występujący w rzekach i jeziorach z bujną roślinnością wodną, ​​od wybrzeża Kanady po Florydę, a także w Wielkich Jeziorach i Dolinie Rzeki Missisipi.

Szczupak amurski występuje powszechnie w naturalnych zbiornikach na Sachalinie i rzece Amur.

Szczupak włoski woli zasiedlać wody północnych i środkowych Włoch.

Wędkarstwo Łowienie potwora SZCZUPAK! Yakutia Yakutia

Dieta szczupakowa

Ponieważ szczupak jest rybą mięsożerną, w jego diecie znajdują się różne rodzaje ryb, takie jak płoć, okoń, batalion, leszcz, krąp itp. Jednocześnie w żołądku szczupaka często znajdują się niezbyt liczni przedstawiciele rodziny szczupaków. Od wiosny do jesieni szczególnie duże okazy jedzą żaby i raki liniące.

Zdarzają się przypadki, gdy drapieżnik ten wciągał pod wodę małe ptaki, szczury i myszy, wiewiórki i brodzące, które z różnych powodów trafiały do ​​wody. Biorąc pod uwagę, że szczupak może osiągnąć wielkość ponad metra, istnieje możliwość, że drapieżnik ten może polować również na dorosłe kaczki, szczególnie w okresach linienia ptaka i nie może z czasem wznieść się. Ponadto szczupak trofeum jest zdolny do atakowania ryb, które stanowią ponad 50% wielkości samego drapieżnika.

Zdaniem ekspertów w diecie szczupaków dominują niskowartościowe i liczne gatunki ryb. Pod tym względem szczupak nie jest w stanie wyrządzić znaczących szkód przemysłowi rybnemu. Jeśli szczupak jako drapieżnik znika ze zbiornika, to przede wszystkim świadczy o tym, że rozpoczął się niekontrolowany wzrost liczebności innych gatunków ryb drapieżnych, takich jak okoń czy batalion. Te niewielkie w porównaniu ze szczupakami drapieżniki potrafią aktywnie zjadać jaja innych gatunków ryb, co powoduje znaczne szkody w populacji różnych gatunków ryb, w tym szczupaka.

Proces hodowlany

W środowisku naturalnym samice są gotowe do składania jaj w czwartym roku życia, a samce są gotowe do zapłodnienia w piątym roku życia. Gdy temperatura wody wzrośnie do +5 stopni, jest to sygnał, że szczupak powinien iść na tarło. Dzieje się tak zwykle, gdy lód się topi. Innymi słowy, szczupak pojawia się wcześniej niż inne gatunki ryb. Kiedy rodzi się narybek innej ryby, „palpy” urosły już do tego stopnia, że ​​mogą się nimi odżywiać. Dzięki tej funkcji nigdy nie ma problemów z pokarmem dla małych szczupaków.

Drapieżnik pojawia się na linii brzegowej na głębokości od 0,5 do 1 metra. W okresie tarła szczupak wypływa na płytką wodę i dość hałaśliwie znosi jaja. Przede wszystkim rozmnażają się małe osobniki, a na koniec okazy trofeów. Okres tarła to powódź, kiedy rzeki wylewają się z ich brzegów. Jednocześnie łąki są zalewane, a woda na tych terenach szybko się nagrzewa. Zasadniczo szczupak udaje się w takie obszary, zdając sobie sprawę, że jaja dojrzewają tutaj znacznie szybciej.

Samica idzie na tarło, otoczona przez 3 lub 5 samców, którzy podążają za nią, ale jednocześnie pozostają w tyle za samicą o połowę ciała. Podczas ruchu samce naciskają na samicę zarówno z boku, jak iz tyłu, dzięki czemu w tym okresie można zobaczyć, jak górna część ciała ryby wraz z płetwami wystaje z wody.

Podczas tarła samica ociera się o korzenie, krzewy i łodygi roślinności wodnej, a także o inne przedmioty. Pod koniec procesu tarła samice mogą wyskoczyć wysoko z wody.

Interesujący fakt! W zależności od warunków pogodowych z jaj wylęgają się 1 lub 2 tygodnie. Początkowo narybek żeruje na małych skorupiakach, po pewnym czasie „palpy” zaczynają żerować na narybku innych ryb.

W zależności od wielkości drapieżnika samica może złożyć od 17 do 200 tysięcy jaj o wielkości około 3 mm. Jajka są słabo lepkie i po kilku dniach nie mogą przylegać do przedmiotów. Z tego powodu ich dalszy rozwój następuje na dnie zbiornika. Jeśli poziom wody gwałtownie spada, prowadzi to do masowej śmierci jaj. Jest to szczególnie prawdziwe w zbiornikach, w których poziom wody jest zmienny, co jest sztucznie regulowane.

Naturalni wrogowie szczupaka

Biorąc pod uwagę fakt, że ten drapieżnik może urosnąć do imponujących rozmiarów, trudno sobie nawet wyobrazić, że szczupak ma naturalnych wrogów. Na szczupaki często polują wydry i bieliki. Na Syberii duże osobniki są również dość rzadkie, ponieważ taimen z łatwością radzi sobie ze szczupakami dowolnej wielkości.

W regionach południowych szczupak cierpi z powodu takiego drapieżnika jak sum. Jeśli szczupak jest nadal mały, polują na niego okonie i rotany, a także duże sandacze. Oprócz wrogów naturalnych szczupak ma groźniejszego wroga - jest to człowiek w przebraniu rybaka-amatora. Złapanie szczupaka-trofeum to największe marzenie każdego wirującego gracza. Można śmiało powiedzieć, że polowanie na szczupaki, szczególnie w ostatnich latach, staje się dość powszechne, co może znacząco wpłynąć na populację tego drapieżnika.

Populacja i stan gatunku

Szczupak w wielu zbiornikach wodnych jest uważany za najbardziej rozpowszechnionego przedstawiciela ichtiofauny, dlatego nie jest jeszcze obiektem do specjalnych badań, chociaż jeśli wszystko pójdzie tak szybko, to w najbliższej przyszłości szczupak również będzie miał trudności. Niedawno w zbiornikach znajdowała się wystarczająca liczba szczupaków trofeów, które zjadały swoich krewnych, regulując w ten sposób liczbę drapieżników na naturalnym poziomie. Kiedy ktoś interweniuje w tym procesie, trzeba czekać na kłopoty.

Ważne jest, aby wiedzieć! W każdym akwenie ryby drapieżne są biologicznym regulatorem liczebności wielu gatunków ryb, a także cennym gatunkiem o znaczeniu handlowym.

Gdzieś w latach 50. ubiegłego wieku rozpoczął się czynny połów szczupaka okazowego, co znacząco zmieniło ogólną strukturę populacji tego drapieżnika. Z reguły szczupak może teraz rozmnażać się w młodym wieku. W związku z tym rośnie liczba małych szczupaków, a odsetek osobników średniej wielkości maleje. Niemniej jednak szczupak ma dziś status ochronny „Gatunek, który nie budzi obaw”.

Wartość handlowa

Szczupak jest aktywnie uprawiany w sztucznych warunkach, ponieważ jest uważany za najbardziej przydatny produkt dietetyczny. Mięso szczupaka zawiera dużą ilość białka i tylko 1-3 procent tłuszczu, nie licząc innych przydatnych składników, które są łatwo przyswajalne przez ludzki organizm. Jest to typowe dla wszystkich owoców morza, więc ryby powinny być obecne w diecie człowieka. Dzięki rybom człowiek udaje się utrzymać poziom składników odżywczych, które bezpośrednio wpływają na zdrowie człowieka. Dlatego szczupak jest dość popularną rybą komercyjną. Ponadto drapieżnik jest aktywnie hodowany w szkółkach stawów i jest obiektem wędkarstwa amatorskiego i sportowego.

Szczupak jest dziś dość aktywnie łowiony przez wędkarzy amatorów przy użyciu najnowocześniejszego sprzętu wędkarskiego. Stało się to możliwe dzięki osiągnięciom nowoczesnego przemysłu, który produkuje unikalne sztuczne przynęty na szczupaki, a także niezawodne i wytrzymałe wędki, w tym inne akcesoria. Połowy prowadzone są na tyle aktywnie, że jest możliwe, że status szczupaka w najbliższej przyszłości zmieni się na „Gatunek, który może zniknąć”, przynajmniej w niektórych regionach. Szczupak może przebywać tylko w trudno dostępnych miejscach, do których nie można dotrzeć bez specjalnego transportu.

W ostatnim czasie wzrosła liczba fanów spinningowego łowienia ryb drapieżnych i, co dziwne, wszyscy są nastawieni na łowienie szczupaków. Wynika to z faktu, że wzrosła liczba osób korzystających z transportu osobistego. Czasami łowienie ryb jest droższe niż kupowanie ryb w sklepie, ale to nie powstrzymuje ludzi, ponieważ łowienie ryb jest dość ekscytującą czynnością. Każdy chce spędzić weekend z korzyścią dla siebie, naładowany energią. Jest to typowe dla naszych czasów, ponieważ codzienna próżność zabiera dużo siły, zarówno fizycznej, jak i psychicznej.

Niektórzy miłośnicy wędkarstwa preferują płatne zbiorniki, ponieważ połów jest tutaj gwarantowany. To dobry znak, ponieważ hodowla ryb jest praktykowana na takich zbiornikach, a połowy są kontrolowane.

Wszystko o szczupaku! Odpowiedzi ekspertów.