Jak sadzić żywą przynętę na dźwigarze

Zherlitsa to sprzęt wędkarski, którego głównym celem jest łowienie ryb drapieżnych. Wyróżnia się prostotą urządzenia, ale jednocześnie dużą wydajnością. Z reguły dźwigary są aktywnie wykorzystywane podczas łowienia drapieżnika zimą, ponieważ wędkarstwo zimowe nie rozpieszcza wędkarzy różnymi metodami, w przeciwieństwie do połowów letnich. Oprócz prostoty konstrukcji, ten sprzęt sam w sobie zacina rybę i sam sygnalizuje branie. Pomimo swojej prostoty, musisz umieć z niego korzystać.

Rodzaje dźwigarów

Ponieważ połowy trwają przez cały rok, z dźwigarów można korzystać przez cały rok. Tyle tylko, że różnią się strukturą, w zależności od tego, kiedy są używane, latem czy zimą.

Letnie duchy wędkarskie

Wędkarstwo letnie znacznie upraszcza całą konstrukcję dźwigara. Wystarczy wziąć zwykłą drewnianą procę i owinąć wokół niej żyłkę „ósemką”. Co więcej, należy to zrobić ostrożnie, pętla do pętli. Na lewym lub prawym segmencie procy wykonuje się małe nacięcie o głębokości około 1,5 centymetra. Jest to konieczne, aby zabezpieczyć żyłkę o grubości około 0,4 mm. Po drugiej stronie procy wycina się również wgłębienie, które będzie potrzebne do przymocowania produktu do sznurka.

Ładunek użyty w przyponie musi mieć taką wagę, aby żywa przynęta mogła swobodnie poruszać się w określonym obszarze. Jeśli ładunek jest duży, przynęta szybko się męczy, a jeśli jest zbyt lekka, przynęta będzie mogła wypłynąć na powierzchnię lub wprowadzić zestaw w drewno dryfujące lub zarośla roślinności wodnej.

Na końcu żyłki mocowana jest metalowa smycz za pomocą pojedynczego (podwójnego lub potrójnego) haka. Oczywiście smycz ma znaczący wpływ na charakterystykę sprzętu, ale podczas łowienia szczupaków jest po prostu konieczna. Montaż odbywa się za pomocą karabińczyka, chociaż możliwe są inne opcje.

Zimowa zherlitsa

Dźwigary zimowe są powierzchniowe i podwodne i są przeznaczone do łapania ryb drapieżnych z lodu:

• Konstrukcja podwodnej rynny zimowej składa się z dwóch części: jedna część to tradycyjna proca, a druga to zwykły kij. Na prostym kawałku kija przymocowany jest sznur lub gruba żyłka, a druga część, składająca się z procy, jest przymocowana do tego sznurka. Kij pozostaje na górze dziury w lodzie, a proca jest opuszczana do wody. Takie konstrukcje dźwigarów są stosowane w warunkach, gdy sprzęt musi być pozostawiony na dłuższy czas, np. Na noc.
• Zerlitsa zimowa powierzchniowa ma zupełnie inny wygląd. Składa się ze specjalnego stojaka, do którego przymocowany jest kołowrotek z żyłką i osprzętem, a także ze wskaźnika brania w postaci flagi sygnałowej. Podstawa całej konstrukcji wykonana jest z dowolnego odpowiedniego materiału, w tym z metalu. Rezultatem powinna być lekka i wygodna konstrukcja.

Podstawa to rodzaj platformy, na której zamocowane są wszystkie pozostałe elementy sprzętu. Może to być kawałek drewnianej deski o wymiarach 20x20 centymetrów. Pośrodku miejsca wywiercone są 2 otwory: jeden do mocowania stojaka, a drugi do żyłki, która wchodzi do otworu. Otwór na linkę powinien znajdować się dokładnie pośrodku platformy, a otwór do mocowania powinien znajdować się w odległości 5 cm od środka podstawy.

Projekt regału również może być dowolny: wszystko zależy od wyobraźni, a także od dostępności odpowiednich materiałów. Lepiej, jeśli jest plastikowy, ponieważ metal szybko zamarza. Na stojaku znajduje się kołowrotek z linką, a także flaga sygnalizacyjna. Flaga jest wykonana z elastycznego drutu: jest to główny wymóg dla tego elementu wędkarskiego.

Jak sadzić żywą przynętę. Na zherlitsy i nie tylko.

Jak sadzić żywą przynętę na dźwigarze

Istnieje kilka możliwości umieszczenia żywej przynęty na haczyku: za plecami, za nozdrzami, za wargami, za skrzelami. A teraz o tych opcjach bardziej szczegółowo.

Za nozdrzami

To chyba najłatwiejszy sposób, wystarczy zaczepić go pojedynczym haczykiem w dwa nozdrza i tyle, można wrzucić przynętę do wody.

A jednak ten proces wymaga pewnej ostrożności, w przeciwnym razie istnieje możliwość uszkodzenia jamy nosowej. Ponadto należy wybrać te rodzaje ryb, u których jama nosowa jest silna.

Pomimo prostoty należy wziąć pod uwagę specyfikę warunków połowowych. Ta opcja jest uważana za najbardziej odpowiednią w warunkach, w których w ogóle nie ma przepływu.

Na usta

Ta opcja wymaga rozwagi. Ponadto należy pamiętać, że nie każda ryba ma mocne usta. Na przykład okoń ma bardzo słabe usta. Jeśli przyczepisz masywną żywą przynętę, jest w stanie oderwać usta podczas długiego pobytu w tej pozycji.

W przypadku tej metody wstawiania wystarczy jeden haczyk. W przypadku słabego prądu wystarczy zaczepić żywą przynętę o górną wargę. Jeśli jest przyzwoity prąd, lepiej grać bezpiecznie i przeciągnąć haczyk przez nozdrze, chwytając jednocześnie obie wargi.

Za skrzelami

Ta metoda montażu wymaga szczególnej ostrożności. Jeśli wszystko zostanie zrobione źle, żywa przynęta nie będzie żyła długo, a niewiele osób interesuje się martwą rybą.

Aby to zrobić dobrze, najlepiej odpiąć smycz lub użyć odpowiednio miękkiej smyczy. Jeśli smycz jest sztywna, powstrzyma ruch żywej przynęty. Jeśli jego ruch nie wygląda wiarygodnie, drapieżnik może odmówić ataku, podejrzewając niebezpieczeństwo.

Za plecami

Lądowanie za plecami jest praktykowane przez wielu wędkarzy, gdyż nie szkodzi żywej przynęcie, a jej ruchy są bardziej zbliżone do prawdziwych, naturalnych. Ale tutaj również potrzebna jest ostrożność. Jeśli zrobisz to niepoprawnie, żywa przynęta w ogóle straci zdolność poruszania się.

I tutaj są 2 możliwości: jedna polega na zaczepieniu go na haczyku między płetwą a kalenicą, a druga - bezpośrednio w rejonie kalenicy. Pierwsza metoda jest bezpieczniejsza w przypadku żywej przynęty, a druga jest bardziej niezawodna, ale wymaga umiejętności. Z reguły wszyscy doświadczeni rybacy sadzą żywą przynętę w rejonie grzbietu.

Jakie ryby złowione są na dźwigary

Ze względu na to, że położył żerlicę i nie ma potrzeby siadania obok niej i czekania na kęs, cieszy się dużą popularnością wśród wędkarzy. Można nim złowić każdą rybę drapieżną, taką jak sum, boleń, okoń, sandacz i szczupak. Zasadniczo żerlica służy do łowienia szczupaków.

Jakie rodzaje ryb najlepiej stosować jako żywą przynętę

Wykorzystywane są głównie ryby spokojne, chociaż wielu wędkarzy uważa, że ​​istnieje duże zapotrzebowanie na okonie. W rzeczywistości:

• Szczupak łowi się na prawie wszystkie gatunki ryb, ale w każdym przypadku należy liczyć się z obecnością bazy pokarmowej w danym akwenie. Z reguły szczupak łowi się na płocie, karaś, batalion, wzdręga itp.
• Najbardziej odpowiednią żywą przynętą do połowu okoni i sumów może być loach.
• Sandacz, boleń i okoń nigdy nie zrezygnują z rybki.
• Sandacz, nie na szkodę i babka, która woli przebywać na dnie i jest częścią codziennej diety drapieżnika.
• Okoń, podobnie jak żywa przynęta, nie ma nic przeciwko wypróbowaniu samego okonia, a także szczupaka i klenia. Jedynym warunkiem jest to, aby okoń był wystarczająco mały.

Jak uratować żywą przynętę

Aby uchronić żywą przynętę przed nieprzewidzianymi sytuacjami, wielu doświadczonych wędkarzy zabezpiecza żywą przynętę drugim haczykiem, który przyczepia się obok głównego za grzbietem żywej przynęty.

Miejsca montażu dźwigarów

Letnia żerlica jest przymocowana albo do mocnego drzewa, albo do pręta wbitego w brzeg lub grubego drewnianego kołka. Zimowa zherlitsa jest przymocowana do kija, który leży w poprzek otworu. Jeśli chodzi o nawiewniki, to jest on wsparty na podparciu, które zapewnia podstawa wywietrzników, która nie jest w stanie wczołgać się do otworu.

Zimowe typy Zherlitsa, wyposażenie, instalacja, mocowanie przynęty

Ryby drapieżne, takie jak szczupak czy sandacz, preferują swoje ulubione miejsca. Takie miejsca to:

• W miejscach położonych w bezpośrednim sąsiedztwie koryta rzeki.
• Za miejsca perspektywiczne uważa się obszary, w których płyną źródła lub podwodne źródła.
• W obszarach wodnych, które wyróżniają się złożoną rzeźbą terenu, na przemian z obniżeniami i wzgórzami.
• W miejscach zaśmieconych szczątkami drzew lub zaczepami. Nie lekceważ sztucznych barier.

Wskazówki od doświadczonych rybaków

• Za pomocą obręczy można wyłowić znaczny obszar, a jeśli zainstalujesz kilka sztuk, obszar ten wzrośnie i bardzo znacząco. Wielu, którzy używali takiego sprzętu do łapania drapieżnika, zaleca zainstalowanie dźwigarów w odległości co najmniej 10 metrów od siebie.
• Zawsze jest szczupak, po którym porusza się narybek. Dlatego nie ma sensu szukać żadnych specjalnych miejsc, zwłaszcza jeśli szczupak jest aktywny.

Wniosek

Podsumowując, powinniśmy podsumować, co zostało napisane, decydując o głównym przeznaczeniu dźwigara. Na przykład:

• Zherlitsa jest przeznaczona do łowienia wyłącznie ryb drapieżnych.
• Istnieją 2 opcje takiego sprzętu - latem i zimą.
• Główną zaletą jest możliwość samodzielnego krojenia ryb.
• Na przynętę lepiej wybrać wytrwałe gatunki ryb, takie jak na przykład karaś.
• Najłatwiej jest umieścić żywą przynętę na wardze, jeśli nie ma odpowiedniego doświadczenia.
• Ryby drapieżne preferują obszary o nierównej rzeźbie dna lub obszary porośnięte roślinnością wodną.
• Aby zabezpieczyć sprzęt, zaleca się przymocowanie kolejnego haka.

Aby uzyskać większą wydajność, lepiej jest zainstalować kilka otworów wentylacyjnych jednocześnie, chociaż istnieją tutaj pewne osobliwości. Po pierwsze, obecność dużej liczby dźwigarów nie pozwoli na szybką reakcję na wszystkie ukąszenia. Po drugie, w każdym regionie, na poziomie legislacyjnym, odnotowuje się, ile dźwigarów może zamontować każdy rybak. Szczególnie ostatni czynnik musi być brany pod uwagę, aby nie zajmować się prawem, a raczej konsekwencjami stosowania tego artykułu.

Jak prawidłowo zaciąć żywą przynętę.