Ryba marlin reprezentuje gatunek ryby „Ray-finned” i rodzinę „Marlin”. Ta ryba ma stosunkowo niski procent tłuszczu i dlatego ma znaczenie handlowe. Ponadto marlin jest popularnym celem wędkarstwa sportowego.
Ryba Marlin: opis
Dwa wieki temu francuski ichtiolog Bernard Laseped opisał ten gatunek za pomocą rysunku tej ryby. Następnie rybom marlinom przypisano różne gatunki i nazwy rodzajowe.
Obecnie marlin ma jedno, rozpoznawane przez wszystkich ekspertów imię „Makaira nigricans”, co po grecku oznacza „Krótki sztylet”.
Wygląd
Najpopularniejsze to „Blue Marlin” lub Atlantic Blue Marlin. Rozmiar dorosłych samic jest czterokrotnie większy niż dorosłych samców. Z reguły masa dorosłych samców to około 150 kg, natomiast masa samic na poziomie pół tony przy długości ciała do 5 metrów. Odległość od oczu do czubka włóczni wynosi około jednej piątej całkowitego rozmiaru ciała marlina. Wiadomo o rekordowej wadze tej ryby - 636 kilogramów.
Ważna informacja! Marlin błękitny wyróżnia się obecnością dwóch płetw grzbietowych i dwóch płetw odbytowych, których podstawą są kostne promienie. W pierwszej płetwie grzbietowej znajduje się średnio do 40 promieni, aw drugiej jest ich znacznie mniej, tylko 6-7 promieni.
Pierwsza płetwa odbytowa ma kształt drugiej płetwy grzbietowej i składa się z 15 promieni. Płetwy miednicowe są stosunkowo wąskie i długie, podczas gdy można je schować do specjalnych rowków znajdujących się po bokach ciała ryby. Płetwy piersiowe są nieco krótsze niż płetwy brzuszne, ale ich błona nie jest zbyt rozwinięta, a wewnątrz rowka brzusznego można zobaczyć wgłębienie.
Region grzbietowy marlina błękitnego atlantyckiego charakteryzuje się ciemnoniebieskim kolorem, a boki są jasne, w srebrzystych odcieniach. Na ciele można również zobaczyć kilka rzędów (ponad 10) pasków o zielonkawo-niebieskim odcieniu. Można je jednak rozcieńczyć okrągłymi kropkami i cieńszymi paskami. Pierwsza płetwa grzbietowa jest koloru ciemnoniebieskiego lub prawie czarnego, bez żadnych kropek ani pasków. Inne płetwy są jaśniejsze. U podstawy płetw odbytowych występuje srebrzysty odcień.
Ciało marlina pokryte jest cienkimi, ale wydłużonymi łuskami. Włócznia jest długa i mocna, a na dolnej i górnej szczęce wyrastają małe, przypominające pilniczki zęby.
Interesujący fakt! W procesie polowania marliny szybko zmieniają kolor, uzyskując jasnoniebieski odcień. Jest to możliwe dzięki takim substancjom jak irydofory, które zawierają pigmenty, a także dzięki specjalnym komórkom odbijającym światło.
Dzięki wrażliwej linii bocznej ryba wychwytuje wszystkie ruchy w wodzie, a także wyczuwa zmiany ciśnienia atmosferycznego. Za pierwszą płetwą odbytową znajduje się odbyt. Marlin niebieski ma dwadzieścia cztery kręgi.
Charakter i styl życia
Ryby marlinów zazwyczaj wolą przebywać blisko powierzchni wody, z dala od linii brzegowej. Podczas ruchu ryba ta może pływać ze znaczną prędkością, często wyskakując z wody na wysokość kilku metrów. Jeśli weźmiesz rybę z żaglówki, to z łatwością rozpędza się do prędkości 100 km / h lub nawet więcej. Dlatego przedstawiciele tego gatunku należą do najszybszych ryb żyjących na naszej planecie.
Marlin jest typowym drapieżnikiem i prowadzi samotny tryb życia, pokonując w ciągu dnia nawet 75 kilometrów. Przedstawiciele tej rodziny są bardziej podatni na migracje sezonowe. W tych okresach ryby przemierzają tysiące kilometrów. Według licznych obserwacji ekspertów, ruch marlinów w toni wodnej bardzo przypomina ruch rekinów.
Ile żyje marlinów
Samice marlina niebieskiego żyją o 25% dłużej w porównaniu z samcami do 18 lat. Samice mogą żyć do 25 lat. Żaglica żyje nie dłużej niż 15 lat.
Rodzaje marlinów
Charakterystyczną cechą wszystkich rodzajów marlinów jest wydłużony kształt ciała, pysk w kształcie włóczni i dość sztywna płetwa grzbietowa. Istnieją następujące rodzaje marlinów:
- Żaglówka z Indo-Pacyfiku reprezentująca rodzaj Sailboat . Łodzie żaglowe różnią się od innych rodzajów marlinów obecnością wysokiej i długiej pierwszej płetwy grzbietowej, która bardziej przypomina żagiel. Ten „żagiel” zaczyna się bezpośrednio z tyłu głowy i biegnie wzdłuż prawie całego grzbietu ryby. Tył jest czarny z niebieskim odcieniem, boki mają ten sam odcień, ale jednocześnie są pomalowane na brązowo. Brzuch jak zwykle jest srebrzystobiały. Po bokach ryby widać średniej wielkości bladoniebieskie plamy. Długość młodych osobników wynosi co najmniej 1 metr, a dorośli dorastają do 3 metrów i przybierają na wadze do 100 kg, a nawet więcej.
- Marlin czarny . Ma znaczenie komercyjne, chociaż rocznie łowi się tylko kilka tysięcy ton. Gatunek ten jest również interesujący dla wędkarzy sportowych i amatorskich. Czarny marlin ma wydłużony korpus, choć nie silnie ściśnięty z boków, pokryty niezawodnymi łuskami. Nie ma dużej szczeliny między płetwami grzbietowymi, a płetwa ogonowa ma kształt przypominający miesiąc. Tył jest ciemnoniebieski, a boki i brzuch są srebrzystobiałe. Na ciele dorosłych nie ma charakterystycznych plam, a także pasków. Dorosłe osobniki osiągają długość prawie 5 metrów i masę ciała około 750 kilogramów.
- Zachodni Atlantyk lub mniejszy włóczni reprezentują rodzaj „włóczników” . Ciało tej ryby jest dość mocne, wydłużone i mocno ściśnięte bocznie. Dodatkowo posiada długą i cienką włócznię o okrągłym przekroju. Płetwy brzuszne są cienkie, których długość jest taka sama lub nieco dłuższa niż płetwy piersiowe, które również mogą chować się w zagłębieniu na brzuchu. Kolor tyłu jest ciemny, z niebieskim odcieniem, a kolor boczny jest biały z obecnością losowo rozmieszczonych brązowych plam. Brzuch ma srebrzystobiały kolor. Mali włócznicy dorastają do 2,5 metra długości, a ich waga nie przekracza 60 kg.
Oprócz tych gatunków występuje również włócznik krótkoszyi lub marlin krótkonosy lub włócznik krótkopłosy, śródziemnomorski włócznik lub śródziemnomorski marlin, południowoeuropejski włócznik lub północnoafrykański włócznik.
W tym atlantycki włócznik biały lub marlin biały atlantycki, włócznik pręgowany lub marlin pręgowany, marlin błękitny lub marlin błękitny i żaglówka atlantycka.
Środowiska naturalne
Rodzina „marlinów” obejmuje trzy główne rodzaje i dziesiątki różnych gatunków, różniących się warunkami siedliskowymi. Żaglice występują częściej w wodach Morza Czerwonego, Śródziemnego i Czarnego. Jednocześnie przenikają do Morza Śródziemnego przez Kanał Sueski, po czym łatwo pojawiają się w Morzu Czarnym.
Marliny błękitne są uważane za przedstawicieli wód tropikalnych i umiarkowanych szerokości geograficznych Atlantyku. Ich główne siedlisko reprezentuje część zachodnia. Marliny czarne preferują obszary przybrzeżne Oceanu Spokojnego i Indyjskiego. Szczególnie dużo ich jest na wodach wschodnich Chin i mórz koralowych.
Włócznicy to morskie pelagiczne ryby oceanodromiczne, które prowadzą odrębny tryb życia, chociaż czasami tworzą małe grupy ryb tej samej wielkości. Gatunek ten preferuje otwarte wody o głębokości do 200 metrów i reżimie temperatur około +26 stopni.
Dieta Marlin
Wszystkie rodzaje marlinów to klasyczne drapieżniki, których dieta obejmuje inne rodzaje ryb, kalmary i skorupiaki. Na wodach terytorialnych Malezji podstawą diety marlinów są sardele, różne gatunki ostroboków, latające ryby i kalmary.
Głównym pokarmem żaglówek są małe ryby żyjące w górnych warstwach wody, w tym sardynki, sardele, makrele i makrele, a także skorupiaki i głowonogi. Narybek marlina błękitnego woli żerować na zooplanktonie, a także na jajach i larwach różnych gatunków ryb. Dorośli jedzą ryby, a także kalmary. W obrębie raf koralowych marliny błękitne żerują na małych rybach przybrzeżnych.
Włócznicy z zachodniego Atlantyku polują na ryby i głowonogi w górnych warstwach wody, a ich dieta jest znacznie bardziej zróżnicowana. W południowych wodach Morza Karaibskiego ich dieta obejmuje śledzie i tarsie śródziemnomorskie. W zachodnich wodach Oceanu Atlantyckiego dieta opiera się na doradzie, ostrobokach węży i różnych głowonogach.
Włócznicy, reprezentujący północne strefy podzwrotnikowe i tropikalne Atlantyku, żywią się głównie rybami i głowonogami. W żołądku złowionego marlina znaleziono do 12 gatunków różnych ryb.
Marliny na polowaniu (Marlin)Rozmnażanie i potomstwo
Mali włócznicy, reprezentujący półkulę północną i południową, dojrzewają w tych samych terminach kalendarzowych, co wskazuje na jednorodność tego gatunku marlina. Samice tego gatunku rozmnażają się tylko raz w roku.
Marliny czarne wysyłane są na tarło w warunkach, gdy temperatura wody osiąga +28 stopni, a okres tarła zależy od warunków klimatycznych w całym regionie. Przedstawiciele wód Morza Południowochińskiego wychodzą na tarło późną wiosną lub wczesnym latem, a na wodach terytorialnych Tajwanu proces ten rozpoczyna się w sierpniu i kończy we wrześniu. Północno-zachodnie wody Morza Koralowego charakteryzują się tym, że marliny pojawiają się tu od początku do końca jesieni. Samica składa jaja etapami, podczas gdy jest w stanie złożyć do 40 milionów jaj.
Łodzie żaglowe pojawiają się późnym latem lub wczesną jesienią w ciepłych wodach równikowych lub tropikalnych. Jednostki nie troszczą się o swoje przyszłe potomstwo, zwłaszcza że żaglice mają jaja pelagiczne, które pod wpływem prądu dryfują w słupie wody. Wszystkie typy żaglówek są również bardzo żyzne. W trakcie tarła samica składa na ogół do 5 milionów jaj w kilku etapach.
Ważne jest, aby wiedzieć! Po urodzeniu narybek marlinów rozwija się dość szybko iw sprzyjających warunkach ich wzrost dochodzi do 15 mm dziennie.
Większość potomstwa marlinów umiera na etapie składania jaj, a także na etapie narybku. I nie jest to zaskakujące, ponieważ kawior i narybek są spożywane przez wiele gatunków ryb drapieżnych oceanów świata.
Naturalni wrogowie
Marliny błękitne atlantyckie, a także marliny błękitne, są podatne na atak żarłaczy białych i ostronosych. Ponadto ekspertom udało się ustalić na przestrzeni długiego okresu obserwacji, że marliny błękitne cierpią na wiele rodzajów pasożytów (do 3 tuzinów). Ryby przylepne dość często osadzają się na ciele takich ryb, zwłaszcza w okolicy pokryw skrzelowych.
Marliny niebieskie, które są dość duże, mogą atakować co najmniej duży marlin biały. A jednak uważa się, że głównym wrogiem marlinów jest człowiek, ponieważ żaglówki mają znaczenie komercyjne. W wyniku połowów taklami żaglówki lądują w sieciach wraz z rybami, takimi jak tuńczyk czy włócznik.
Ważny fakt! U wybrzeży wielu krajów miejscowi rybacy ćwiczą łodzie żaglowe. To bardzo ciekawe łowienie, które wymaga dużych umiejętności i niezawodnego sprzętu.
Populacja i stan gatunku
W naszych czasach na Oceanie Indyjskim odbywa się aktywny zbiór marlina na skalę przemysłową. Odsetek światowego połowu marlina jest dość wysoki, a najbardziej aktywne połowy tej ryby to Japonia i Indonezja. Do łowienia marlinów stosuje się specjalne sieci taklowe. Marlin to marzenie każdego wędkarza sportowego i rekreacyjnego.
Mimo tak dużego zainteresowania obecnie większość złowionych marlinów jest wypuszczana z powrotem. Mięso marlinów uważane jest za wyśmienite, dlatego łowione są komercyjnie, co prowadzi do spadku ogólnej liczby marlinów. Pod tym względem ryba ta została wymieniona w Czerwonej Księdze jako „gatunek wrażliwy”.
Marlin on the hook: Walka człowieka z ogromną rybąRyba marlin w kuchni
Ryba ta jest znana ekspertom kulinarnym na całym świecie, ponieważ uważa się, że właściwości smakowe marlina są podobne do cech smakowych tuńczyka. Dlatego potraw marlinowych można spróbować tylko w restauracjach, w których przygotowywane są przez wysoko wykwalifikowanych szefów kuchni. Możesz bezpiecznie zastąpić mięso z tuńczyka mięsem marlin, przygotowując różne dania dla smakoszy, co często się robi. Mięso tej ryby jest wykorzystywane i dość często do przygotowania tradycyjnego japońskiego sushi. Ponadto można ugotować pyszne pierwsze dania z mięsa marlinowego, a także upiec je na węglu drzewnym.
Mięso ryb Marlin charakteryzuje się tym, że zawiera dość niski procent tłuszczu, dlatego nie zaleca się go głębokiego smażenia. Ze względu na ten niuans uważa się, że idealnym sposobem gotowania tego mięsa jest grillowanie. Tylko w ten sposób gotowe danie okaże się soczyste, delikatne i miękkie. Jeśli mięso tej ryby zostanie smażone na oleju na patelni, okaże się nie mniej smaczne, ale jednocześnie wzrośnie jego wartość energetyczna.
Najzdrowszym mięsem rybnym jest mięso surowe. Wszystkie przydatne substancje są w nim przechowywane. Lekko solone mięso marlina służy do przygotowania różnych zimnych przekąsek. W domu lepiej go nie gotować lub gotować z pełnym przekonaniem, że nie jest zarażony pasożytami.
Surowe mięso marlina ma czerwonawy odcień, ale podczas gotowania ten odcień zmienia się na różowo-płowy. Mięso ma dość twardą i gęstą konsystencję, w tym przyjemny smak.
Mięso ryb marlin, podobnie jak wiele innych owoców morza, jest bogate w różne przydatne składniki, w tym wielonienasycone kwasy tłuszczowe Omega-3. W związku z tym zaleca się spożywanie mięsa w celu regularnego uzupełniania organizmu witaminami i minerałami, które mają korzystny wpływ na pracę wielu układów organizmu człowieka. Obecność składników odżywczych może poprawić nastrój człowieka, niezawodnie chroniąc go przed stanami depresyjnymi. Niska zawartość tłuszczu sprawia, że mięso to jest niezastąpione do przygotowywania posiłków dietetycznych. Jego wartość energetyczna kształtuje się na poziomie nieco ponad 100 kcal na 100 gramów produktu. Dlatego dla tych, którzy podążają za swoją postacią, to mięso jest idealne. Nie zaszkodzi tym, którzy chcą pozbyć się zbędnych kilogramów.
Wreszcie
Aby złapać taką rybę, wielu profesjonalnych wędkarzy wydaje ogromne pieniądze i pokonuje tysiące kilometrów. Faktem jest, że wiele krajów zarabia na tym organizując tego typu połowy. Jest to często bardzo niebezpieczne, ponieważ połowy odbywają się na pełnym morzu. A ryba nie jest mała, więc jeśli nie ma odpowiedniego doświadczenia, może z łatwością pociągnąć za sobą rybaka. Niestety zdarzały się takie przypadki, ale to nie przeszkadza prawdziwym fanom sportów ekstremalnych. Istnieje cała kategoria takich rybaków, którzy celowo polują na takie potwory, a nie inaczej.
Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że głównym wrogiem tej ryby jest osoba, która nie myśli o konsekwencjach.
Należy również zauważyć, że dziś ta ryba jest droga i rzadka, więc ci, którzy będą gotować i posmakować jej smaku, będą musieli bardzo się postarać, aby znaleźć tę rybę na półkach sklepowych. Chociaż z drugiej strony nasz czas charakteryzuje się tym, że na półkach sklepów jest praktycznie wszystko, ale nie ma za co to kupić. Nie mniej ważny jest fakt, że mięso marlina musi nadal być w stanie gotować, w przeciwnym razie następnym razem zniknie cała chęć kupna i gotowania. Według tych, którzy napotkali taki problem, najważniejsze jest, aby nie prześwietlić go na patelni, wtedy będziesz mógł poczuć cały urok jego smaku. Ponadto nie zaleca się, aby dać się ponieść przyprawom i przyprawom, które mogą zepsuć naturalny smak ryby, a jednocześnie zepsuć smak potrawy.
SPEARED przez MARLINA
