Lyalius

Ryba lalius jest dość interesująca. Chociaż ma bardzo delikatną nazwę, ta ryba z natury jest prawdziwym łowcą latających owadów. Będąc praktycznie na powierzchni wody, „wyrzuca” strumień wody i powala latające owady. Potem może tylko jeść zdobycz.

Opis, wygląd

Jest to jedna z najmniejszych i najbardziej lubianych ryb labiryntowych, dorastająca do 2 cali długości. Kształt ciała jest mocno spłaszczony i bardziej przypomina nieregularną elipsę. Ryba to rodzina makropodów. Do niedawna nosił klasyczną, specyficzną nazwę Colisa lalia, ale potem otrzymał specyficzną nazwę „Trichogaster lalius”. Pod tą nazwą ryba znajduje się na specjalnej liście IUCN ze znakiem „małej troski”.

Przed płetwami piersiowymi znajdują się płetwy brzuszne, które różnią się kształtem nitek i służą rybom jako narządy dotyku. Zdaniem ekspertów jest to konieczne dla ryb, ponieważ żyje głównie w wodach błotnistych. Przy pomocy tych „wąsów” ryba bada dno i omija różne przeszkody. Na płetwach ogonowych, odbytowych i grzbietowych na obwodzie widać czerwoną obwódkę. Płetwy odbytowe i grzbietowe są dość długie, ponieważ zaczynają się prawie na początku ciała, ale jednocześnie dochodzą do płetwy odbytu.

Ważne jest, aby wiedzieć! Łatwo jest odróżnić te ryby według płci: samce są nieco większe, mają bardziej wyrazisty kolor, a płetwy są wydłużone i spiczaste na końcach, a także bardziej płaski brzuch. Ponadto u samców czułki są czerwone, a u samic żółte.

Klasyczne laliusy wyróżniają się prążkowanym kolorem ciała, dzięki czemu korpus ozdobiony jest poprzecznymi paskami, które przechodzą nawet przez płetwy. W tym przypadku czerwone paski są przerywane, a srebrne paski mają srebrzysty odcień. Samce mają bardziej chwytliwy kolor: tułów ma srebrzysty odcień, a na nim czerwono-niebieskie paski. Brzuch samców jest fioletowy.

Akwaryści zachodnioniemieccy w 1979 roku wyhodowali inny gatunek zwany "red lalius" (Trichogaster lalius), który ma zupełnie inny kolor ciała. Samce tego sztucznie wyhodowanego gatunku mają ciało w czerwono-fioletowym odcieniu, a głowa i grzbiet wyróżnia się turkusowo-niebieskim odcieniem. Uważa się, że „lalius czerwony” jest najskuteczniejszą rybą, chociaż ostatnio pojawiły się gatunki o odcieniach błękitu, zieleni, kobaltu, tęczy czy koralowca.

Środowiska naturalne

Ojczyzną Laliusa są Indie, z najliczniejszymi populacjami:

• W stanie Assam.
• W stanie Arunachal Pradesh.
• W stanie Bihar.
• W stanie Uttarakhand.
• W stanie Manipur.
• W stanie Uttar Pradesh.

Oprócz Indii laliusy żyją w Bangladeszu, Pakistanie, Nepalu i Indonezji. Istnieją informacje, że gatunek ten pojawił się w Singapurze, Kolumbii i Stanach Zjednoczonych. Ulubionymi siedliskami tej niesamowitej ryby są strumienie rzeczne, porośnięte gęstą roślinnością wodną.

Interesujący fakt! Ryby te nie boją się brudnej wody, dlatego żyją w płytkich, dobrze nagrzanych promieniami słońca zbiornikach. Mogą to być rzeki, tylko strumienie, stawy, jeziora, kanały irygacyjne, plantacje ryżu itp.

Lyaliusi są w stanie oddychać nie tylko skrzelami, ale także unikalnym narządem labiryntowym, który pozwala rybom oddychać normalnym powietrzem.

Lyalius w akwarium. Utrzymanie, hodowla niż karmienie i kompatybilność Colisa lalia.

Konserwacja i pielęgnacja w akwarium

Wielu akwarystów amerykańskich i europejskich określa lalius jako karłowate „gouras”. W rzeczywistości nie może to być błąd, ponieważ te ryby są ich bliskimi krewnymi. Ryby te są dość bezpretensjonalne, ale mają dość wysoki koszt, co tłumaczy się pewnymi trudnościami w ich hodowli. Dlatego rosyjscy akwaryści często nie preferują laliusa. Ta piękna i bardzo atrakcyjna ryba żyje średnio około 2 i pół roku, choć wielu twierdzi, że może żyć co najmniej 4 lata.

Wybór akwarium, przygotowanie go

Ponieważ laliusy nie są duże i są przyzwyczajone do życia w ograniczonej przestrzeni, a nawet w mętnej wodzie, około 15 litrów wody wystarcza na dwie ryby, a jeśli ryb jest więcej, lepiej kupić akwarium o pojemności 40 litrów. Nawet w małym akwarium kilka (a nie para) osób jest w stanie się zakorzenić, chociaż większa będzie dla nich znacznie bardziej interesująca, ponieważ będzie gdzie się schować. Jak wspomniano powyżej, czystość wody nie ma fundamentalnego znaczenia, ale jej temperatura powinna wynosić od +24 do +28 stopni: w końcu ryba jest ciepłolubna.

Ważna informacja! Temperatura powietrza powinna być w przybliżeniu taka sama, ponieważ lalius oddycha nie tylko przez skrzela. Jeśli temperatura powietrza jest niższa niż temperatura wody, ryby mogą łatwo złapać przeziębienie, połykając powietrze atmosferyczne.

Lyaliusi charakteryzują się zwiększoną lękliwością, dlatego akwarium powinno być ustawione w zacisznym miejscu, z dala od ludzkiego zgiełku i ostrych dźwięków. Akwarium powinno być luźno przykryte szkłem akrylowym, gdyż od czasu do czasu na powierzchni pojawiają się ryby. Aby czuły się chronione, glony akwariowe muszą unosić się na powierzchni wody. Roślinność powinna być obecna nie tylko na powierzchni: w samym akwarium powinno jej być dużo, ponieważ gęste zarośla są ulubionymi siedliskami laliusa. W takich zaroślach ryby czują się całkowicie bezpiecznie.

Pomimo tego, że ryby nie są tak wymagające pod względem jakości wody, na akwarium nakładane są następujące wymagania:

• Dostępność systemu napowietrzania i filtracji.
• Unikaj silnych prądów.
• Regularnie zmieniaj wodę.
• Powinno być jasne oświetlenie.
• Godziny dzienne powinny być długie.

Charakter gleby nie ma fundamentalnego znaczenia, chociaż ryby najlepiej wyglądają na ciemnej glebie.

Zgodność, zachowanie

Aby nie obserwować ciągłych konfrontacji między samcami, lepiej mieć w domu jednego samca i kilka samic. Mimo to samce często ścigają samice, jeśli w akwarium nie ma rywali. Jeśli wybierzesz większe akwarium, około 60 litrów, możesz trzymać kilka samców. Jednocześnie w akwarium powinno być dużo glonów, wtedy samce podzielą całą objętość na kilka stref swoich wpływów i będą bronić swoich terytoriów przed rywalami.

Lyaliusi są ostrożnymi i niekolidującymi rybami, więc spokojnie dogadują się z innymi rodzajami ryb akwariowych. Na przykład:

• Z danio pręgowanym.
• Z małym sumem.
• Z haracynidami.

Ważne jest, aby wiedzieć! Ryby te nie powinny być trzymane w pobliżu gatunków drapieżnych, w tym kogutów i zadziorów, które są dość zarozumiałe. Nie tylko odcinają płetwy, ale często biją laliusa na śmierć.

Dieta, dieta

Ten typ ryb wyróżnia się tym, że są szczególnie wybredne w swoim pożywieniu i żywią się zarówno algami, jak i planktonem, a nie dużymi owadami i ich larwami. Trzymane w sztucznych warunkach jedzą każdą ofiarowaną im żywność: żywą, kupioną lub mrożoną. Jednocześnie nie powinny być przekarmiane, a tym bardziej ze względu na cechy strukturalne ich układu pokarmowego oferują gruboziarnisty lub gruboziarnisty pokarm. W związku z tym każdą paszę należy dokładnie posiekać. Dopuszczalne jest karmienie ich różnymi rodzajami płatków, zwłaszcza że ryby do karmienia wypływają na powierzchnię.

Do karmienia lalius nadają się składniki żywności dowolnego pochodzenia. Na przykład:

• Artemia.
• Coretra.
• Pracownik rur.
• Szpinak.
• Sałatka.
• Różne glony.

Wielu akwarystów uważa, że ​​tych ryb nie należy karmić ochotkami, ponieważ wpływa to negatywnie na ich przewód pokarmowy.

Ciekawe wiedzieć! Lyaliusa to raczej żarłoczne ryby, więc mogą jeść więcej niż to konieczne. W rezultacie zaczynają przybierać na wadze dodatkowe gramy, więc porcje nie powinny być duże, a raz w tygodniu ryba powinna głodować.

Przejadanie się jest typowe tylko wtedy, gdy w akwarium nie ma innych gatunków ryb. Jeśli lalius żyje z innymi gatunkami ryb, to nie grozi im przejadanie się, ponieważ są nieśmiałe i udaje im się zebrać tylko resztki jedzenia.

Lyalius buduje gniazdo | PRĘDKOŚĆ Lyaliusov | FISH Lyalius

Rozmnażanie i potomstwo

W 4. lub 5. miesiącu życia ryby te są gotowe do rozmnażania. Przed złożeniem jaj samica i samiec są specjalnie karmione żywym pokarmem, po czym umieszczane są w specjalnym akwarium o pojemności 40 litrów, przy czym warstwa wody nie powinna mieć więcej niż 15 cm, jest to konieczne, aby narybek mógł przeżyć, gdy ich specjalny narząd oddechowy nie w pełni uformowany. Samica z samcem tworzy gniazdo z pęcherzyków powietrza, a także roślin wodnych, takich jak rzęsa wodna, skorupiak czy pistia. Gniazdo zajmuje do ¼ całej powierzchni. Jego wysokość dochodzi do 1 cm, a jednocześnie jest na tyle wytrzymały, że zachowuje swoje funkcje nawet do 1 miesiąca.

W tym akwarium, w którym później urodzi się potomstwo Laliusa, nie należy przeprowadzać filtracji ani napowietrzania, a temperatura wody powinna wynosić około +27 stopni i nie mniej. Akwarium powinno zawierać gęste glony, aby samica mogła się w nich schować przed agresywnym samcem. Zazwyczaj samiec staje się agresywny po złożeniu jaj przez samicę. Podczas zalotów samicy zwraca uwagę na kobietę. Jednocześnie rozkłada płetwy i pochyla się, zapraszając samicę do gniazda. Kiedy samica składa jaja, samiec natychmiast je zapładnia, po czym jaja wypływają na powierzchnię wody, ponieważ są lżejsze od wody. Po tym procesie samicę umieszcza się w innym akwarium, a samiec pozostaje w pobliżu gniazda. Dla niego zaczyna się dość trudny okres, ponieważ zapomina nawet o jedzeniu.Po 12 godzinach rodzą się narybek, który kilka dni siedzi w gnieździe. Gdzieś po tygodniu narybek zaczyna uciekać z gniazda, a samiec zaczyna je łapać i przy pomocy ust ponownie definiuje je z powrotem do gniazda.

Interesujący fakt! Narybek coraz częściej zaczyna opuszczać gniazdo, a samiec rozpoczyna najtrudniejszy okres. W końcu przestaje wypełniać swoje obowiązki zawracania narybku do gniazda. Zaczyna je łapać i po prostu je jeść. Dlatego w tym okresie sam mężczyzna jest sadzony, w przeciwnym razie jest w stanie pożreć całe swoje potomstwo, zwłaszcza że jest bardzo głodny.

W tym okresie, pomimo aktywności narybku, potrzebują pożywienia. Często umierają z głodu, więc trzeba je aktywnie karmić, aby brzuszek był ciasno upakowany jedzeniem. Po wysadzeniu samca tydzień później narybek otrzymuje pożywienie w postaci larw artemii lub mikroworm.

W tym okresie nie są już karmione orzęskami, a u narybku brzuch zmienia kolor na pomarańczowy. W tym okresie narybek musi być stale monitorowany, ponieważ bardziej rozwinięte osobniki zaczynają polować na słabsze. Aby temu zapobiec, narybek jest sortowany według wielkości i umieszczany w oddzielnych pojemnikach.

Choroby ryb Lalius

Ryby te mają te same choroby, co inne rodzaje ryb akwariowych. Jednocześnie istnieją choroby, które nie są przenoszone, a także te, które są przenoszone, dlatego warto skupić się na chorobach zakaźnych. Obejmują one:

• Heksamitoza i włośnica.
• Ichtiosporydioza i Ichthyophthyriosis.
• Glugeosis i branchiomycosis.
• Daktylogyroza i grzybica skóry.
• Lepidortoza i gyrodaktyloza.
• A także zgnilizna płetw.

Te delikatne ryby dość często chorują. Aby odporność ryb nie spadła, konieczne jest przestrzeganie rozsądnej diety, preferując żywe jedzenie. Ponadto musisz przestrzegać właściwej opieki.

Ryby akwariowe Lyalius - pielęgnacja i pielęgnacja!