Ryba Arapaima

Wielu ekspertów uważa, że ​​ryba arapaima jest prawdziwym rówieśnikiem dinozaurów, które przetrwały do ​​dziś. Uważa się, że nie zmienił się on wcale przez ostatnie 135 milionów lat. Ta niesamowita ryba żyje w rzekach i jeziorach Ameryki Południowej w strefie równikowej. Uważa się również, że jest to jedna z największych ryb słodkowodnych na świecie, ponieważ jest bardzo nieznacznie gorsza od niektórych gatunków bieługi.

Ryba Arapaima: opis

Należy do rodziny arapaima z Arawanaceae i reprezentuje oddział Arawanaceae. Ta gigantyczna ryba występuje wyłącznie w tropikach, gdzie jest dość ciepło. Oprócz tego, że ta ryba jest bardzo ciepłolubna, ta żywa istota ma wiele unikalnych cech. Naukowa nazwa to „Arapaima gigas”.

Wygląd

Ten duży przedstawiciel tropikalnych rzek i jezior może dorastać do 2 metrów długości, podczas gdy niektóre gatunki dorastają nawet do 3 metrów. Chociaż informacje nie są potwierdzone, ale według naocznych świadków są osobniki o długości do 5 metrów, a może i więcej. Złowiono okaz o wadze prawie 200 kg. Korpus arapaimy jest wydłużony i silnie zwężający się bliżej głowy, a po bokach lekko spłaszczony. Głowa jest stosunkowo mała, ale wydłużona.

Kształt czaszki głowy pogrubiony od góry, oczy znajdują się bliżej dolnej części kufy, a stosunkowo małe usta bliżej szczytu. Arapaima ma dość mocny ogon, który pomaga rybom wyskoczyć wysoko z wody, gdy drapieżnik ściga swoją zdobycz. Ciało pokryte jest na całej powierzchni wielowarstwowymi łuskami, które są duże, co tworzy wyraźną relief na ciele. Głowa drapieżnika chroniona jest płytkami kostnymi w postaci unikalnego wzoru.

Interesujący fakt! Łuski arapaimy są tak mocne, że są kilkakrotnie silniejsze od tkanki kostnej. Z tego powodu ryby można łatwo znaleźć w zbiornikach wodnych wraz z piraniami, które nie odważą się na nią zaatakować.

Płetwy piersiowe ryby osadzone są nisko, praktycznie w okolicy brzucha. Płetwy odbytowe i grzbietowe są stosunkowo długie i znajdują się bliżej płetwy ogonowej. Taki układ płetw pozwala już potężnej i silnej rybie na dość szybkie poruszanie się w słupie wody, doganiając każdą potencjalną zdobycz.

Przednia część ciała wyróżnia się oliwkowo-brązowym odcieniem i niebieskawym odcieniem, który płynnie przechodzi w czerwonawy odcień w obszarze niesparowanych płetw i staje się ciemnoczerwony na wysokości ogona. W tym przypadku ogon jest jakby ocieniony szeroką ciemną obwódką. Wieczko może mieć również czerwonawy odcień. U tego gatunku wysoce rozwinięty jest dymorfizm płciowy: samce wyróżniają się bardziej wydłużonym i jaskrawym ciałem, ale jest to charakterystyczne dla dojrzałych płciowo dorosłych. Nieletni mają prawie takie same i monotonne kolory, niezależnie od płci.

Zachowanie, styl życia

Arapaima prowadzi życie na dnie, ale podczas polowania może wznieść się do górnych warstw wody. Ponieważ jest to gigantyczny drapieżnik, wymaga dużo energii. W związku z tym należy zauważyć, że arapaima jest w ciągłym ruchu, szukając pożywienia dla siebie. Jest to aktywny drapieżnik, który nie poluje z ukrycia. Kiedy arapaima ściga swoją zdobycz, może wyskoczyć z wody na pełną długość lub nawet wyżej. Dzięki tej możliwości może polować nie tylko na ryby, ale także na zwierzęta i ptaki znajdujące się w zasięgu drapieżnika.

Interesująca informacja! Gardło i pęcherz pławny drapieżnika są przesiąknięte ogromną liczbą naczyń krwionośnych, przypominających strukturę komórki. Ta struktura jest porównywalna ze strukturą tkanki płucnej.

W związku z tym możemy śmiało założyć, że arapaima ma alternatywny narząd oddechowy, co jest bardzo ważne w tak trudnych warunkach życia. Innymi słowy, ten drapieżnik może również oddychać powietrzem. Dzięki temu zjawisku ryby z łatwością znoszą okresy suszy.

Z reguły zbiorniki wodne w tropikach są często płytkie w wyniku suszy, która w znacznym stopniu zastępuje porę deszczową. W takich warunkach arapaima zakopuje się w mokrym mule lub piasku, ale po chwili pojawia się na powierzchni, połykając świeże powietrze. Z reguły takim gardłom towarzyszy znaczny hałas, który rozciąga się na dziesiątki, a nawet setki metrów, jeśli nie kilometrów.

Często ten drapieżnik jest trzymany w niewoli, podczas gdy ryba rośnie w takich warunkach do półtora metra, nie więcej. Oczywiście arapaimy nie można uznać za dekoracyjną, a tym bardziej za rybę akwariową, chociaż są amatorzy, którzy borykają się z wieloma problemami.

Często arapaimę można spotkać w ogrodach zoologicznych czy akwariach, choć utrzymanie jej w takich warunkach nie jest takie proste, gdyż zajmuje dużo miejsca i konieczne jest utrzymanie temperatury na komfortowym dla ryb poziomie. Ryba ta jest dość ciepłolubna i czuje się niekomfortowo, nawet gdy temperatura spada poniżej optymalnej o kilka stopni. Niemniej jednak niektórzy akwaryści hobbystów trzymają tego wyjątkowego drapieżnika, bardziej podobnego do krokodyla, ale bez kończyn.

Łapanie potwora. Giant Arapaima

Jak długo żyje arapaima

Do tej pory nie ma wiarygodnych informacji o tym, jak długo arapaima żyje w swoim naturalnym środowisku. Jednocześnie wiadomo, jak długo te wyjątkowe stworzenia mogą żyć w sztucznym środowisku. W sprzyjających warunkach ryby mogą żyć nawet 20 lat. Na podstawie takich danych można założyć, że w warunkach naturalnych mogą żyć tak samo, a może dłużej. Z reguły naturalni mieszkańcy żyją mniej w sztucznych warunkach.

Środowiska naturalne

Ta wyjątkowa żywa istota żyje w dorzeczu Amazonki. Ponadto arapaima została sztucznie przeniesiona do zbiorników Tajlandii i Malezji.

Ryby na całe życie wybierają rozlewiska rzek, a także jeziora, w których rośnie dużo roślinności wodnej. Można go również spotkać w zbiornikach łęgowych o temperaturze wody do +28 stopni, a nawet więcej.

Ciekawe wiedzieć! W okresach sezonowych deszczów arapaima pojawia się w zalewowych lasach łęgowych. Kiedy woda się cofa, wraca do rzek i jezior.

Dieta

Arapaima to dość żarłoczny drapieżnik, którego dieta opiera się na rybach odpowiedniej wielkości. Jednocześnie drapieżnik nie przegapi okazji, aby nie zaatakować ziejących ptaków lub małych zwierząt, które przysiadły na gałęziach drzew lub innej roślinności.

Jeśli chodzi o młode arapaima, są one nie mniej żarłoczne i całkowicie bezkrytyczne w jedzeniu. Atakują wszelkie żywe stworzenia znajdujące się w ich polu widzenia, nawet małe węże.

Interesujący fakt! Arapaima ma swoje ulubione danie w postaci swojego dalekiego krewnego, Aravana, który również reprezentuje porządek Aravana.

W przypadkach, gdy ten drapieżnik jest trzymany w sztucznych warunkach, otrzymuje bardzo zróżnicowany pokarm pochodzenia zwierzęcego. Arapaimy mają tendencję do polowania w ruchu, więc w akwarium muszą znajdować się małe rybki. W przypadku dorosłych wystarczy jedno karmienie dziennie, a młode powinny być karmione co najmniej 3 razy dziennie. Jeśli ten drapieżnik nie zostanie nakarmiony w odpowiednim czasie, może zaatakować swoich krewnych.

Rozmnażanie i potomstwo

Po osiągnięciu wieku pięciu lat i długości około półtora metra samice są gotowe do reprodukcji potomstwa. Tarło odbywa się w lutym lub w marcu. Samica składa jaja w zagłębieniu wykonanym wcześniej na dnie zbiornika, a dno musi być piaszczyste. Przed tarłem wraca do przygotowanego miejsca, czyli zagłębienia wielkości od 50 do 80 cm razem z samcem. Samica składa dość duże jaja, a samiec zapładnia je. Po kilku dniach z jaj pojawia się narybek. Przez cały ten czas, od momentu złożenia jaj, rodzice pilnują gniazda. Samiec jest zawsze w pobliżu i karmi narybek. Samica jest również w pobliżu, pływając nie więcej niż kilkadziesiąt metrów.

Ciekawe wiedzieć! Po urodzeniu narybek jest stale blisko samca. W pobliżu oczu samca znajdują się specjalne gruczoły, które wydzielają specjalną białą substancję, którą karmi się narybek. Ponadto substancja wydziela jasny aromat, utrzymując narybek blisko samca.

Smażyć szybko przybierać na wadze i rosnąć, zyskując co miesiąc do 5 cm długości i do 100 gramów wagi. Po tygodniu widać, że narybek to drapieżniki, bo same zaczynają żerować. W początkowej fazie rozwoju ich dieta składa się z zooplanktonu i małych bezkręgowców. W miarę wzrostu młode osobniki zaczynają ścigać małe ryby i inne przedmioty pochodzenia zwierzęcego.

Mimo tych faktów rodzice przez 3 miesiące nadal obserwują swoje potomstwo. Zdaniem naukowców fakt ten wynika z faktu, że młode osoby w tym okresie nie mają czasu, aby zrozumieć, że są w stanie oddychać powietrzem atmosferycznym, a zadaniem rodziców jest nauczenie ich tej umiejętności.

Naturalni wrogowie arapaimy

Ze względu na specyfikę budowy ciała arapaima praktycznie nie ma naturalnych wrogów. Ponieważ osobniki, nawet młode, mają dość duże i niezawodne łuski, nawet piranie nie mogą przez nie przegryźć. Istnieją dowody na to, że aligatory są w stanie zaatakować tego drapieżnika. Ale jeśli weźmiemy pod uwagę, że arapaima różni się mocą i szybkością ruchu, to aligatory najprawdopodobniej mogą łapać tylko chore i siedzące siedzące, a także gapić się.

A jednak ten drapieżnik ma poważnego wroga - to osoba, która niewiele myśli o przyszłości, ale żyje wyłącznie przez jeden dzień.

Wartość handlowa

Indianie zamieszkujący Amazonkę przetrwali przez wiele wieków na mięsie arapaima. Miejscowi w Ameryce Południowej nazywali tę rybę „czerwoną rybą”, ponieważ jej miąższ miał czerwono-pomarańczowy kolor, a także te same oznaczenia na ciele ryby.

Ciekawe wiedzieć! Miejscowi mieszkańcy Amazonii od wieków łowili tę rybę przy użyciu określonej techniki. Po pierwsze, tropili zdobycz z charakterystycznym westchnieniem, gdy ryba wypływała na powierzchnię wody, by zaczerpnąć świeżego powietrza. Jednocześnie miejsce, w którym ryba wypływa na powierzchnię, jest zauważalne z dużej odległości. Następnie mogli zabić drapieżnika harpunem lub złapać go sieciami.

Mięso arapaimy charakteryzuje się smacznym i pożywnym smakiem, a nawet jego kości są dziś używane przez ekspertów tradycyjnej medycyny indyjskiej. Ponadto kości są używane do wykonywania artykułów gospodarstwa domowego, a łuski służą do wykonywania pilników do paznokci. Wszystkie te produkty cieszą się dużym zainteresowaniem wśród zagranicznych turystów. Mięso rybne jest dość cenne, dlatego wyróżnia się wysokim kosztem na rynkach Ameryki Południowej. W związku z tym istnieje oficjalny zakaz łowienia tego wyjątkowego drapieżnika, co czyni go równie cennym i bardziej pożądanym trofeum, szczególnie dla lokalnych wędkarzy.

Catching A Giant Arapaima - River Monsters

Populacja i stan gatunku

W ciągu ostatnich 100 lat liczba arapaima znacznie spadła z powodu niekontrolowanych i systematycznych połowów, zwłaszcza przez sieci. Z reguły główne polowanie odbywało się na dużych osobnikach, ponieważ wielkość miała decydujące znaczenie. W wyniku tak nieprzemyślanej działalności człowieka w zbiornikach Amazonki trudno dostrzec osobniki dorastające do 2 metrów długości, a nawet więcej. Na niektórych wodach łowienie arapaimy jest w ogóle zabronione, chociaż zakazy te są ignorowane zarówno przez miejscowych, jak i kłusowników, chociaż Indianom nie zabrania się łowienia tej ryby w celu wyżywienia się. A to wszystko dzięki temu, że ten drapieżnik ma dość wartościowe mięso. Gdyby Arapaima została złapana przez Indian, podobnie jak ich przodkowie przez wiele stuleci, nie byłoby problemu, ale działania kłusowników powodują poważne szkody dla liczby tej wyjątkowej ryby.

Niemniej jednak przyszłość tej wyjątkowej ryby zainteresowała niektórych brazylijskich rolników, którzy chcą utrzymać przy życiu populację arapaimy. Opracowali metodologię i otrzymali pozwolenie od rządu na hodowlę tego gatunku w sztucznym środowisku. Następnie udało im się złapać kilka osobników w środowisku naturalnym i przeniesiono je do sztucznie utworzonych zbiorników. W efekcie postawiono sobie za cel nasycenie rynku tym rodzajem mięsa hodowanego w niewoli, co powinno doprowadzić do spadku wielkości połowów arapaimy w naturze.

Ważna informacja! Do tej pory brak jest dokładnych danych o liczebności tego gatunku, nie ma też danych, czy w ogóle spada, co komplikuje procedurę decyzyjną. Fakt ten wynika z faktu, że ryba żyje w trudno dostępnych miejscach Amazonii. W związku z tym temu typowi nadano status „Niewystarczające informacje”.

Arapaima to z jednej strony dziwna, az drugiej niesamowita istota reprezentująca epokę dinozaurów. Tak przynajmniej myślą naukowcy. Opierając się na faktach, ten tropikalny potwór zamieszkujący dorzecze Amazonki praktycznie nie ma naturalnych wrogów. Wydawać by się mogło, że liczebność tego unikalnego drapieżnika powinna wyjść poza skalę i należy podjąć działania w celu optymalizacji tej liczby na pewnym poziomie, realizując zaplanowane połowy. Obraz jest zupełnie odwrotny i człowiek musi podjąć kroki w celu zachowania liczby tej ryby. Dlatego musisz wyhodować tego drapieżnika w niewoli. Czas pokaże, jak skuteczne będą te próby.

Wreszcie

Amazonia to niesamowite miejsce na naszej planecie i nie zostało jeszcze w pełni zbadane. A wszystko to dlatego, że są to miejsca trudno dostępne, choć w żaden sposób nie powstrzymują kłusowników. Czynnik ten pozostawia znaczący ślad w badaniach wielu gatunków, w tym arapaimy. Spotkania z naturalnymi gigantami w tej części Wszechświata są powszechne. Według świadectw miejscowych rybaków były tam osobniki o długości do 5 metrów, choć w naszych czasach jest to wielka rzadkość. W 1978 r. W rzece Rio Negro złowiono osobnika o długości prawie 2,5 metra i wadze prawie 150 kilogramów.

Przez wiele stuleci mięso arapaimy było głównym pożywieniem. Od lat sześćdziesiątych XX wieku zaczęto masowe niszczenie gatunku: dorosłe osobniki zabijano harpunami, a mniejsze łapano w sieci. Pomimo oficjalnych zakazów ten drapieżnik nadal jest łapany zarówno przez miejscowych rybaków, jak i kłusowników. Nie jest to zaskakujące, ponieważ 1 kg mięsa arapaimy na rynku światowym kosztuje więcej niż miesięczne wynagrodzenie lokalnych rybaków. Ponadto smak mięsa arapaimy może konkurować tylko ze smakiem łososia. Czynniki te są bodźcem, który popycha ludzi do łamania prawa.

Epicki potwór z Amazonki