Większość wędkarzy po zakończeniu letnich połowów zaczyna rozstawiać swój sprzęt do wędkowania pod lodem. Gdy tylko pojawi się pierwszy lód, który może wytrzymać osobę, rybacy łowią z lodu. Najczęstszą rybą, na którą wędkarze polują zimą, jest okoń. Faktem jest, że okoń jest szeroko rozpowszechniony na całym terytorium i występuje w prawie wszystkich zbiornikach wodnych.
Występuje powszechnie w dużych i małych rzekach, stawach, jeziorach, zbiornikach itp. Okoń je przez cały rok, co oznacza, że rybak nie pozostanie bez ryb, jeśli ma umiejętności łowienia ryb zimą.
Ponadto bardzo ważne jest, aby znaleźć miejsce postoju dla tej ryby i zdecydować się na przynętę. Ważna jest również wybrana technika łowienia.
Definicja kołowrotka i jego różnice w stosunku do zwykłego
Ten rodzaj przynęty charakteryzuje się tym, że nie jest do niego wymagana przynęta, ponieważ jej skuteczność jest dość wysoka.
Mormyshless Jig ma kształt, rozmiar i kolor odpowiadający określonemu rodzajowi owadów wchodzących w skład diety okonia. Cała reszta zależy od wędkarza, który musi go odpowiednio karmić, a następnie animować jego ruchy odpowiednią techniką postoju.
Prawie wszystkie konstrukcje przewijaków są przeznaczone do umieszczania w pionie.
Jigi, na których osadzone są przynęty, posiadają haczyk słabo odchylany w stosunku do jej ciała. Jeśli przyrząd ma daleko odsunięty haczyk, należy go zamaskować różnymi sztuczkami. Jig bezwietrzny posiada specjalną konstrukcję, która pozwala na ukrycie haczyka, dzięki czemu posiada optyczne wydłużenie.
Przyrząd z dyszą powinien przypominać wyglądem jakieś zwierzę lub owada, a jego ruchy w słupie wody powinny odpowiadać ruchowi tego konkretnego owada. W tym przypadku skuteczność polowania na okonie zimą w dużej mierze zależy od wędkarza i jego doświadczenia.
Konstrukcja przewijarki ma swoje własne cechy. W jej ciele znajdują się różnego rodzaju płaskowniki i lustra, które pozwalają jigowi wyprowadzać określone drgania, które wabią okonie. Intensywność drgań zależy od samej konstrukcji i odgrywa główną rolę w łapaniu okonia.
Wybór przyrządu do przewijania
Na wybór tego typu przynęty należy zwrócić szczególną uwagę, ponieważ sukces całego łowienia zależy od jego wyglądu i gry.
Do łapania okoni stosuje się szeroko rozpowszechnione głowice przewijające, takie jak „banan” i „kula dyskotekowa”. Są to uniwersalne jigi, którymi można łowić nie tylko okonie, ale także inne gatunki ryb. „Banan” zakłada użycie szybkiego okablowania, a „kula dyskotekowa” pozwala na wybór okablowania według własnego uznania.
Oprócz tych dwóch rodzajów wędkarzy bezodrzutowych, w arsenale każdego wędkarza są inne rodzaje chwytliwych rybaków bezodrzutowych, takie jak „diabły”, „robale”, „muchy”, „uralki”, „mrówki”, „nimfy” itp.
Wybierając przewijarkę należy wziąć pod uwagę charakter zbiornika. Faktem jest, że w małym stawie lub w dużym jeziorze ryby zachowują się inaczej. To samo dotyczy rzek, w których okoń może zachowywać się zupełnie inaczej. W małym zbiorniku znajdują się ławice okoni, liczące do 10 osobników, aw dużym zbiorniku mogą liczyć setki, a nawet tysiące jednostek.
Dlatego w przypadku małych zbiorników wodnych, w których okoń ma wystarczającą ilość pożywienia i jest wystarczająco ostrożny, odpowiednie są małe przyrządy. W dużych zbiornikach wodnych, gdzie ryby nie są tak ostrożne i trudno im znaleźć pożywienie, można zastosować nawijarkę o większej średnicy. W takich zbiornikach nie można być ostrożnym i używać agresywnego okablowania, czego nie można powiedzieć o małych zbiornikach.
Nie mniej ważne dla skuteczności połowów zimowych jest kolorystyka przyrządu. Co więcej, w przypadku różnych typów zbiorników wodnych może być inny. „Kula dyskotekowa” charakteryzuje się kolorem złota lub srebra, a „banan” pomalowany jest na jaśniejsze odcienie, bliższe odcieniu czerwieni. Bardzo często można spotkać „banana”, który ma zróżnicowany kolor.
W przypadku dużych rzek i jezior bardziej odpowiednie są odcienie zieleni. Z reguły kolor przyrządu dobiera się eksperymentalnie, bezpośrednio w pobliżu zbiornika. Jeśli kolor przyrządu, jego wygląd, rozmiar i luz są dobrane prawidłowo, to gwarantowany jest duży połów.
Technika wędkowania
Pasza do przewijania może mieć kilka opcji, które mogą odpowiadać określonym warunkom połowu. Każda opcja okablowania może być skuteczna i powodować ukąszenia. Wśród dużego zestawu należy wyróżnić kilka najprostszych, ale chwytliwych. Postowanie klasyczne jest używane na początkowym etapie wyszukiwania witryn typu perch. Wędkarze nazywają to „potrząsaniem” lub „dryblowaniem”. Obejmuje częste oscylacje połączone z małą amplitudą. Na koniec procesu postowania zaleca się przerwać na około 5 sekund w celu utrzymania przyrządu w górnej pozycji.
Drugi rodzaj postowania odbywa się poprzez płynne podnoszenie nawijarki przy kołysaniu pręta, który ma dużą amplitudę i niską częstotliwość. Ten typ słupka stosuje się przy słabym ugryzieniu, gdy okoń zachowuje się biernie.
Do wykrywania okoni używane są głównie te dwa typy wpisów.
Akcja wygląda następująco:
- wierci się otwór;
- wykonywane są dwa podniesienia przyrządu z przerwą w górnym punkcie, po drugim podniesieniu. Podejścia są wystarczająco szybkie;
- wykonywanych jest kilka wind z kołysaniem.
Jeśli po takich czynnościach nie ma brań, posty należy powtórzyć lub, aby nie tracić czasu, przejść do kolejnej dziury. Często zdarza się, że okoń może być początkowo aktywny, a potem gryzienie ustaje. W takim przypadku sensowne jest stosowanie innych typów wpisów z aktywną grą, naprzemiennie z przerwami. To klasyczne okablowanie z szybkimi wznoszeniami na kilka centymetrów, po których następuje zatrzymanie na kilka sekund i tak dalej, aż do momentu, gdy jig nie osiągnie najwyższego punktu. Jeśli nie ma wyniku, możesz przeciwnie, powolne wzrosty z przerwami. Jeśli to nie interesuje okonia, możesz przełączyć się na szybkie lub wolne wynurzanie, naprzemiennie z krótkimi (do 1 sekundy) przerwami. Jeśli w obszarze wywierconego otworu znajduje się okoń, to na pewno będzie zainteresowany tą grą. Brak ugryzienia wskazuje na toże musisz przenieść się w inne miejsce.
Alternatywnie możesz zastosować inne proste okablowanie. Polega na powolnym, równym podnoszeniu przynęty. Pomimo swojej prostoty, wykonanie tego poprawnie wymaga pewnej uwagi i koncentracji. Podczas ruchu przynęty nie powinno być żadnych wahań, które mogłyby zaalarmować okonia.
Do wykonania można zaproponować inny rodzaj postoju, którego znaczenie polega na tym, że podczas szybkiego wynurzania następuje zatrzymanie w pewnym punkcie, w którym wykonywane są niewielkie oscylacje przynęty, po czym wynurzanie jest kontynuowane do najwyższego punktu. Ten rodzaj postu jest w stanie zainteresować okoń, który znajduje się w pewnej odległości od dołka.
Jeśli ten zestaw ruchów nie przyniósł żadnych rezultatów, jest jeszcze jedna opcja - wypróbowanie tych samych typów wpisów, ale od góry do dołu, czyli w przeciwnym kierunku. Okoń, podobnie jak wszystkie inne gatunki ryb, jest nieprzewidywalny pod względem kąsania. Dzisiaj aktywnie gryzie, a następnego dnia odmawia połknięcia żadnej przynęty i nie sposób go zainteresować żadną przynętą.
Aby liczyć na połów, musisz być przygotowany na użycie całej serii transakcji i całej gamy przynęt. Wybierając się na jedną przynętę, prawie nie będziesz w stanie czerpać przyjemności z tej ciekawej rozrywki. Dzięki ciągłym poszukiwaniom i ciągłym eksperymentom wędkarze odnoszą sukcesy. Z reguły każdy wędkarz posiada własną technikę łowienia na przynęty.
Rozwijanie - ten, kto szuka, zawsze znajdzie! Łowienie okoni na bezwietrznej jigie. Mała rzeka.Najlepsza przewijarka
Wśród szerokiej gamy wynalezionych przyrządów bez mocowania, najlepsze można zauważyć.
"Mrówka"
Jest szeroko stosowany przez wędkarzy podczas łowienia okoni. Dla większej wydajności zawieszany jest na nim wielokolorowy batyst lub koraliki, a czasami jest skuteczny bez nich. Możesz znaleźć "mrówki" o różnych rozmiarach. Duże przynęty działają dobrze, gdy pierwszy raz pojawia się lód. To samo można powiedzieć o ostatnim lodzie, ale w pozostałej części zimy proszę o małe i średnie „mrówki”.
Uralka
Ten typ przyrządu jest dość podobny do zakrzywionej kropli. Początkujący wędkarze szybko poznają technikę posługiwania się tym przyrządem. W przypadku silnego prądu lub dużej głębokości stosuje się „Uralkas” o znacznie większych rozmiarach. Sprawdził się dobrze w klasycznych typach jazdy, zwłaszcza na pierwszym lodzie.
"Koza"
Przyrząd ten jest podobny do „Uralki”, ale posiada dwa dodatkowe haczyki. Jednocześnie, dla większej chwytności, na haczyki zakłada się wielokolorowy batyst lub koraliki. Można znaleźć kilka rodzajów takich przynęt bez mocowania, przeznaczonych do specyficznych warunków zimowego łowienia. W trakcie łowienia możesz zdecydować o rodzaju „kozła” i jego umieszczeniu. Bardzo łatwe do nauczenia i dostępne dla każdego wędkarza. Potrafi pobudzić okonia w środku zimy dzięki powolnej grze w średnim zakresie.
"Diabeł"
Ta przewijarka naśladuje larwę ważki. Ponadto może mieć inny kształt i dodatkowe elementy. W zależności od warunków połowu dobiera się także „diabelski” kształt. Przyrząd ten nadaje się do każdego rodzaju słupków, w tym do „girland”, gdy jest podnoszony stopniowo przy minimalnych wibracjach.
"Nimfa"
Ten jig gra, jeśli jest odpowiednio ustawiony, za pomocą kambryku. Na „nimfie” można zamontować dodatkowe elementy w postaci kolorowych krążków. Za pomocą wibracji o wysokiej częstotliwości przyciągane są ryby znajdujące się w znacznej odległości od otworu. Wadą tej przynęty jest to, że po każdym złowieniu okonia trzeba odkładać krążki i kambryki na ich miejsca.
"Banan"
Jig, który pozwala wędkarzowi eksperymentować, próbując różnych uprzęży. „Banana” można spotkać w różnych kolorach, co z pewnością sprowokuje okonia do ugryzienia. Przynęta ma holistyczny design. Używanie dodatkowych elementów prowokacyjnych jest niedozwolone. Może to znacznie zmniejszyć skuteczność przyrządu.
„Klopik”
Jest gorszy w swoich właściwościach od nowoczesnych jigów. Odbywa się w słupie wody powolnym ruchem od dołu do góry, wykonując okresowe przerwy i kołysząc z niewielką amplitudą. Kilkadziesiąt lat temu był bardzo popularny.
"Latać"
Ta przynęta jest w tym samym wieku co „robak” i nie jest lepsza pod względem skuteczności. Gra w przynętę składa się z płynnych zjazdów i podjazdów. Możliwe jest stosowanie krótkich przerw. Służy w środku zimy do połowu pasywnych okoni.
Oprócz wyżej wymienionej przewijarki istnieją inne konstrukcje, ale są one używane bardzo rzadko.
