Wszyscy błystki nauczyli się posługiwać sprzętem, zaczynając od równego prowadzenia przynęty. Wynika to z prostoty przynęty, a także braku jakichkolwiek umiejętności spinningowych. Najpierw musisz nauczyć się robić długie, ale dokładne rzuty, a dopiero potem przejść do bardziej złożonych wpisów. Co więcej, taka przynęta jak wobler ma swoją zwierzynę i bardzo często drapieżnik atakuje ją używając równego okablowania. Ale dzieje się tak głównie wtedy, gdy drapieżnik jest aktywny.
Jeśli jest pasywny, musi zostać zmuszony do ataku. Wraz z pojawieniem się nowych technik okablowania, zaczęły działać nawet te przynęty, które od dawna „gromadzą kurz” w arsenale wędkarzy.
Jednolite okablowanie
Jednolite okablowanie jest jedną z technik używania woblerów i nie jest podstawowym, chociaż wielu zaczyna od niego. Ta technika, podobnie jak wszystkie kolejne, jest dość chwytliwa. Faktem jest, że niektóre drapieżniki wolą polować w tym stylu, a inne ruchy przynęty mogą je zaalarmować. Takie drapieżniki jak bolenie i klenie pozytywnie „reagują” właśnie na jednolite okablowanie. Skuteczność takiego okablowania jest wspierana przez obecność silnego prądu i podwyższoną temperaturę wody.
Drżenie i szarpanie
Słowo „kretyn”, jeśli przetłumaczone, oznacza kretyna. W Europie pojawiły się przynęty Jerkbait. Były to imponujące kawałki drewna i były przeznaczone do łowienia szczupaków. Sprzęt składał się z mocnej wędki, a przynętę prowadzono mocnymi, szarpanymi ruchami.
Synonimem „Jerk” jest słowo „Drganie”. Wydaje się, że nie ma dużej różnicy, ponieważ tych słów można używać w tym samym sensie. Na opakowaniach takich przynęt może znajdować się napis „Jerk” lub napis „titching”. Ale jeśli uważnie przeczytasz, istnieje znacząca różnica. Twitching ma cieńszy i mniej ostry napęd niż szarpanie, ale oba napędy opierają się na poziomym ruchu pręta.
Woblery Minnow najlepiej nadają się do drgań, ponieważ mają wąski korpus.
Przybierka
Technika jest nieco podobna do drgań, ponieważ obejmuje ruchy szarpane. Jedyna różnica polega na tym, że ruchy pręta nie są wykonywane w kierunku poziomym, ale w kierunku pionowym. Podczas drgań wobbler gra się poruszając nim poziomo i na tym samym poziomie. Ripping pozwala na prowadzenie przynęty w pozycji pionowej z ruchem po kilku horyzontach w słupie wody. Ruchy od góry do dołu pozwalają opuścić przynętę nieco głębiej niż podczas jej drgania.
Wygodniej jest wykonywać takie ruchy (od góry do dołu), jeśli łowienie odbywa się z łodzi i krótkiej wędki.
Do zgrywania nadają się te same modele woblerów, co do drgań, ale głębokość zanurzenia powinna być większa niż 1 metr.
Pompowanie
Ta technika jest dokładnym przeciwieństwem poprzedniej. Chociaż przynęta porusza się w pozycji pionowej, ruchy wykonujemy od dołu do góry. Ruchy zrywające są wykonywane od góry do dołu. Praktyczne zastosowanie tej metody jest następujące: w czasie postoju jednorodnego wykonuje się krótkotrwałe szarpnięcia z prętem skierowanym do góry. Ruchy te przeplatają się z monotonnym okablowaniem. Szarpnięcia wykonywane są co 2-3 metry jednolitego ołowiu.
Pompowanie daje dobre wyniki przy użyciu tonących korb. Korby pokazują dobrą grę z monotonnym podwieszaniem, a podczas szarpnięć w górę zaczynają się trząść, co przyciąga okonie i klenie. Ryba atakuje przynętę na początku ruchu w górę lub po jego zakończeniu.
Zatrzymaj się i idź
Jest to jedna z technik przerywanego okablowania woblera. Jest to część równej jazdy, podzielona na określone odcinki, na których przynęta zatrzymuje się. Od pierwszego znajomego może się wydawać, że jest podobny w prostocie do monotonii. Tak nie jest, ponieważ istnieją pewne warunki, które z góry określają jego zastosowanie.
Ten rodzaj okablowania pozwala na stosowanie korb, a także woblerów klasy minnow, szop i modeli znajdujących się między nimi. Horyzont roboczy takich przynęt mieści się w przedziale 1 m i poniżej.
Najbardziej efektywne okablowanie typu stop and go w takich przypadkach:
- Zimna woda pojawia się zwykle wczesną wiosną lub późną jesienią. Łowienie odbywa się na różnych spadkach głębokości lub krawędziach z wykorzystaniem raczej powolnego prowadzenia, a także organizacji długich postojów. Podczas pauzy drapieżnik atakuje.
- Bardzo ciepła woda . W takim przypadku należy stosować woblery głębinowe o neutralnej pływalności. W takich przypadkach polują na sandacze lub szczupaki, które schodzą w głębiny w poszukiwaniu chłodu.
Możliwe jest użycie metody łączonej, która obejmuje metodę stop and go i drganie. Bardzo dobrze sprawdził się podczas polowania na szczupaki. Technika polega na tym, że przynęta jest wykonywana równomiernie, następnie następuje zatrzymanie, a następnie drganie, po czym wszystko zaczyna się od nowa.
Po opanowaniu wszystkich podstawowych technik woblerów otwiera się ogromny potencjał w zakresie polowania na ryby drapieżne. Aby coś złapać, będziesz musiał spróbować wszystkiego, praktycznie na tym samym drucie. W ten sposób można określić, który typ wpisu jest bardziej interesujący dla ryb w tym okresie. Jeśli rybak zna wszystkie techniki, nie pozostanie bez ryb.
Ważna rola pauzy
Jednolite prowadzenie charakteryzuje się prostoliniowym ruchem przynęty, bez zbaczania z kursu. Nie można powiedzieć, że jest chwytliwe, ale jeśli po pewnym czasie zrobi się lekkie rozciągnięcie sprzętem, to urozmaica to okablowanie i można osiągnąć lepsze wyniki. To właśnie mieszanie stylów bardzo często pomaga sprowokować rybę do brania. Jest to bardzo ważne, jeśli ryba nie jest aktywna i całkowicie odmawia ścigania przynęty. Zazwyczaj czynniki naturalne, takie jak pogoda, wpływają na aktywność ryb. Ryby mogą zachowywać się nieprzewidywalnie w zależności od temperatury lub ciśnienia atmosferycznego.
Niezależnie od tego, jakie okablowanie jest wykonywane, konieczne jest robienie przerw o różnych długościach. Nawet jeśli jest to mieszanka stylów, pauzy załatwią sprawę i liczbę brań można zwiększyć. W takim przypadku nie należy zapominać, że zbyt krótkie przerwy nie są skuteczne i mogą zaszkodzić samemu procesowi łowienia. Przerwy mogą zainteresować każdego drapieżnika. Chociaż latem okoń niechętnie bierze takie przynęty. Woli równe okablowanie bez żadnych sztuczek.
Istnieje jednak możliwość, że podczas pauzy, kiedy ryba dziobała, ugryzienie może pozostać niewidoczne. Faktem jest, że podczas pauzy żyłka zwisa, a brania nie mogą używać końcówki wędziska. Jak pokazuje praktyka, takie obawy są daremne, ponieważ wszystkie przynęty mają bardzo ostre haczyki. Ponadto takich haczyków może być kilka (maksymalnie 3). Biorąc przynętę możemy z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że ryba została zauważona. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku szczupaka, który chwyta przynętę jednym obrotem. W skrajnych przypadkach można zauważyć ugryzienie podczas przesuwu linki w bok. Właściwie nie będzie problemu dla doświadczonego wędkarza.
Podczas przerwy nie należy naprężać przewodu. W przeciwieństwie do jigowania, gdy żyłka musi być naprężona, zwłaszcza gdy jest wiatr, wobler nie może pozostać w miejscu w stanie spoczynku, jeśli żyłka jest naprężona. Drapieżnik może odmówić przynęty, jeśli porusza się, choć powoli. Sugeruje to, że ciągnięcie za żyłkę przy zatrzymanym napędzie może niekorzystnie wpłynąć na całokształt wędkowania.
Wybierając się na spinningowy wyprawę wędkarską, należy zawsze pamiętać, że w różnych akwenach mogą mieć różny czas trwania. Dlatego musisz być przygotowany na to, że będziesz musiał eksperymentować i eksperymentalnie ustawiać czas trwania przerw. Naturalnie, zwiększając długość przerw, skraca się całkowity czas wędkowania. Nie każdemu rybakowi się to podoba, choć każdy rozumie, że czasem nie ma wyjścia. Ryby w zbiorniku są i pozostają na niewiele - by zaciekawić drapieżnika, który z jakiegoś powodu czeka.
Woblery tonące (np.Wander 80)Być może nie wszyscy wiedzą, zwłaszcza początkujący łowcy ryb drapieżnych, że użycie takich technik wymaga potężnego sprzętu. Wytwarzając mocne szarpnięcia, wędka i żyłka są poddawane dodatkowym wysiłkom. Dlatego będziesz musiał użyć twardych wędek i grubej (do 0,4 mm) żyłki. W przypadku zastosowania plecionki grubość można zmniejszyć do 0,3 mm. To z kolei komplikuje użytkowanie sprzętu, ponieważ pogrubiona żyłka jest niepokojąca nawet dla ostrożnych ryb.
Należy przypomnieć, że istnieją trzy rodzaje woblerów: tonące, szelki oraz pływające. Który z tych trzech typów ma zastosowanie w określonych warunkach, wymaga pewnych umiejętności, które przychodzą z czasem. Aby doskonalić swoje umiejętności, musisz nieustannie łowić na spinning i wykonywać jeden rzut za drugim.
