Jig, czyli ciężarek, przynęta z haczykiem, została pierwotnie wymyślona do łowienia zimą, ale dziś rybacy coraz częściej używają takiego sprzętu wędkarskiego latem.
Łowienie jigami w miesiącach letnich jest nie mniej interesujące niż zimą, ale jigi na lato są zwykle większe i cięższe niż zimowe. Jednym z powodów jest to, że kiedy łowią na pokrytym lodem zbiorniku, żyłka z przynętą znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie wędkarza, w otworze, prawie pod jego stopami. A latem wędkarz musi rzucić sprzęt na odległość do sześciu metrów iw tym przypadku komunikacja informacyjna wzdłuż łańcucha „jig-nod-fishing” okazuje się mniej wrażliwa. Dlatego w celu uzyskania wzajemnej zgodności wszystkich elementów konieczne jest wybranie większych przyrządów.
Pręt
Zimą wędkarze, używając prawie nieważkich wędek z lekkim sprzętem, mogą łowić przynętą z dużą częstotliwością i jednym ruchem ręki. Ale podczas łowienia latem zabawa jigiem znajdującym się w znacznej odległości od wędkarza jest zarówno trudna, jak i trudna.
Wprawdzie wędka teleskopowa jest wykonana z włókna węglowego dla zmniejszenia wagi, ale trzymanie i wibrowanie takim „sześciometrowym kijem”, wykonanym nawet przy użyciu nowoczesnej technologii iz nowoczesnych materiałów, nie jest łatwym zadaniem, zwłaszcza jeśli ćwiczy się go przez kilka godzin z rzędu. Najlepszym wyborem jest wędka sześciosiedmiometrowa: przy jej większej długości bardzo trudno zapanować nad sprzętem, a jeśli wędka jest krótka, to będzie można łowić tylko bezpośrednio przy brzegu, gdzie nie da się złowić poważnych ryb.
Podczas łowienia na jig, umiejętna zabawa sprzętem jest głównym składnikiem sukcesu. Ale ważna jest również odległość rzucania. Nie ma specjalnych wędek do sprzętu jigowego, więc każdy wędkarz musi wybrać dla siebie wędkę o wymaganej długości, która jest najbardziej odpowiednia dla jego warunków łowienia.
Możesz nawet użyć wędki spinningowej do łowienia na przynętę, taką jak jig.
Jedna z opcji ukłonu bocznego na końcu pręta
Olinowanie
Sprzęt używany podczas łowienia na jig, w zależności od sposobu mocowania żyłki, dzieli się na dwa rodzaje: „głuchy” i „biegający”. Jednocześnie mówią np., Że ta wędka ma „ślepą przyponę”, a jeszcze inną - „biegową”. Przez „ślepy olinowanie” rozumie się pewien sposób mocowania żyłki do wędki, w którym jest ona „ciasno” przymocowana do niej i nawijana za pomocą małego kołowrotka, zwykle zakładanego na trzecie kolano.
Pozostawienie liny na dużej długości z takielunkiem na ślepo nie jest możliwe. A ponieważ właściwości amortyzujące wędki są ograniczone, to przy dużej wadze złowionej ryby żyłka może być obciążona dużymi obciążeniami i odpowiednio zerwać się w najbardziej nieodpowiednim momencie. A jeśli tak się dzieje podczas łowienia bardzo dużej ryby, to po prostu wstyd: w końcu każdy rybak marzy o dużym złowieniu. Dlatego łowiąc na ślepy zestaw zawsze musisz mieć podbierak obok siebie. I lepiej, jeśli ta siatka ma teleskopowy uchwyt.
Główną różnicą pomiędzy wędką, która ma zestaw „biegowy” jest charakter pracy tego zestawu, który jest „biegający”, czyli nie jest mocno przymocowany do wędki, ale może się wydłużać lub skracać w zależności od sytuacji.
Wędki tych wędek mają przelotki i kołowrotek. Obecność kołowrotka pozwala wędkarzowi na szybkie zwiększenie lub zmniejszenie zejścia żyłki podczas łowienia, co teoretycznie pozwala złowić rybę dowolnej wielkości. Ryba wykonując skok nie łamie zestawu, ale pokonując opór hamulca kołowrotka po prostu zwija z niego mały odcinek żyłki. „Żyłka biegła” - mówią rybacy w tym przypadku. Dlatego taki zestaw nazywany jest „bieganiem”.
Na wędce z zestawem do biegania można zainstalować albo zwykły kołowrotek, który nie jest wyposażony w głuchy hamulec, albo kołowrotek muchowy. A linia jest wybierana z reguły o grubości 0,1 ... 0,25 mm, w zależności od okoliczności. Latem za pomocą zestawu do biegania można łowić na prawie każdej głębokości zbiornika.
Kiwa głową
Kiwnięcia na wędkach z wyrzynarką mogą być boczne lub proste. Na długich wędkach bardziej widoczne są boczne kiwnięcia, dlatego zwykle są używane.
Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie wędki powinny mieć własne kije, które mogą być lavsan, stalowe lub sprężynowe.
Kiwanie głową
Długość bocznych ukłonów podczas letniego łowienia na jigami dobierana jest w zależności od długości wędziska. Im dłuższy, tym dłużej powinien być wyposażony w boczne ukłon. Prawidłowo dobrane skinienie zapobiega pojawianiu się ostrych fluktuacji i pozwala na płynną i strzelistą grę jigiem. Na przykład, jeśli twój pręt ma 6-7 metrów długości, boczny ukłon na niego powinien mieć około 20 cm długości.
Teleskopowa wędka z bocznym nachyleniem
Sprawdzając prawidłowy dobór nod, należy pamiętać, że ze względu na działanie ciężaru jiga, nod jest zwykle w pozycji poziomej lub opada lekko w dół, natomiast bez przynęty skinienie jest lekko ugięte do góry.
A ponieważ przyrządy używane do łowienia mogą mieć różne ciężary, należy również dobrać do nich kije o różnej długości. Opcja z dostosowaniem rozmiaru węzła w procesie łowienia jest niewygodna, ponieważ zajmuje więcej czasu niż operacja zastąpienia go innym skinieniem. Dlatego wybierając się na ryby najlepiej jest zebrać wiele różnych skinów o różnej długości.
Warto założyć wielokolorowe sygnalizatory wykonane z jasnych, jasnych materiałów, na przykład z tworzywa piankowego lub kawałków kolorowych rurek, na końcach kiwnięć.
Jigs
Letnie jigi są zwykle większe niż zimowe. Co więcej, najcięższe z nich wykorzystywane są podczas łowienia w akwenach o dużym nurcie lub głębokości. A także wtedy, gdy zamierzają złowić celowo bardzo dużą rybę.
Podczas łowienia na jig najważniejsza jest umiejętna zabawa takim sprzętem, która w dużej mierze zależy od doświadczenia wędkarza. Wibracje poruszającej się przynęty są wychwytywane przez rybę. Dzięki odpowiednio dobranej technice gry sprzętem możesz liczyć na branie dokładnie tej ryby, którą spodziewasz się złowić.
Latem trudniej łowić jigiem niż zimą, gdyż trudniej jest nim zapewnić dobrą zabawę. Przy pomocy powolnej, prawie nieruchomej zwierzyny można zainteresować przynętą leszcza, jazie, płoć, a okonie zwabić oscylacjami częstotliwości jiga.
Możesz też użyć takiego przyponu: zawiązać haczyk na smyczy, założyć białą kamizelkę i zawiązać nie jedną smycz, ale dwie lub trzy, a każda z haczykiem na końcu.
Latem można łowić na jig z brzegu iz łodzi. Ale w tej ostatniej wersji użycie sprzętu do układania staje się bardzo skuteczne.
Cechy łowienia z łodzi
Podczas łowienia z łodzi można użyć tej samej krótkiej wędki, która była używana zimą, przy czym żyłkę nawinąć na kołowrotek i przeciągnąć ją przez węzeł, a na jej końcu zawiązać jig. Zamiast kołowrotka można użyć kołowrotka. Haczyki należy dobrać mocne, a przyrządy - wyglądem przypominające żywe jedzenie. Musisz łowić blisko dna lub trochę wyżej.
Wiosną dobrze gryzie w płytkiej wodzie, a wraz z nadejściem jesieni ryba zaczyna szukać głębszych miejsc, więc w tej chwili można ją znaleźć tylko na głębokości: w dołach i wirach.
Cechy łowienia z brzegu
Podczas łowienia z brzegu, jigowcy często muszą stać w wodzie bez ruchu, oczywiście w butach do brodzenia lub specjalnym kombinezonie, ponieważ czasami muszą wejść do wody na głębokość klatki piersiowej.
Jak łowić w wodzie stojącej?
Podczas łowienia w jeziorach i stawach należy wyrzucić jig jak najdalej, a po zejściu na dno ciągnąć go szarpnięciami lub ciągnąć wzdłuż brzegu.
Jig należy podnosić powoli, zatrzymując się, po czym należy go nieco opuścić. Podczas gry możesz stukać palcem w wędkę w miejscu zamocowania kołowrotka, aby wytworzyć wibracje zestawu o określonej częstotliwości.
Jeśli dno zbiornika pokryte jest roślinnością, wówczas jig należy wrzucić w te miejsca, w których nie ma roślin, a więc nazywane są „oknami”. Jig należy rzucić w najdalszy punkt okna, inaczej w trakcie gry nie da się uniknąć haków. Jeśli dysza jest żywą przynętą, można nią złapać szczupaka, ale najczęściej okoń zostaje złapany w oknach. W trakcie łowienia musisz cały czas się poruszać: nie powinieneś stać w jednym miejscu przez długi czas, jeśli nie ma brania, po wykonaniu kilku nieskutecznych rzutów, musisz iść złapać w innym oknie.
Wędkowanie pod prąd
Jeśli łowisz w rzece z prądem, to jig powinien być trzymany blisko dna. Najpierw musisz rzucić pod prąd, a gdy tylko skinienie głową pokaże, że przyrząd dotarł do ziemi, musisz rozpocząć okablowanie. Jednocześnie wykonując oscylacje należy osiągnąć płynną grę przynęty, nie podnosząc przynęty zbyt wysoko i nie opuszczając jej do dna, a jednocześnie należy zachować pionowe położenie żyłki względem powierzchni wody.
Używanie zadartego nosa
Technika łowienia na przynętę bez przywiązania nie jest dostępna dla wszystkich, ale tylko dla doświadczonych wędkarzy. Podczas łowienia z przynętą bez mocowania, trzeba mieć dobrze dobrany sprzęt i być w stanie wytworzyć wymaganą z reguły wysoką częstotliwość drgań. Ważne jest również, aby móc wybrać „właściwy” jig: np. Dobrze bić ryby na ołowianych jigach z lekkim haczykiem. W takim przypadku możesz eksperymentować z rurkami PVC w różnych kolorach.
Jigi bez butli
O przynętach i ukąszeniach
Jeśli zaopatrzyłeś swoją wędkę w boczne ukłon, najlepiej jest używać przynęt zwierzęcych: na przykład ochotki (które są dobre w dziobaniu, okonie i batalion) lub robaków (na łowienie płoci) lub robaków (na większe ryby).
Ugryzienie można zwykle wyczuć ręką trzymającą wędkę. A jeśli poczujesz haczyk, tnij ostro, aby ryba niezawodnie usiadła na haczyku.
Jak łowić na jig latem - wideo
Jak łowić na jig w lecie
