Wraz z nadejściem zimy wiele gatunków ryb znacznie ogranicza swoją aktywność, ale dla miętusa to świetny czas i zaczyna się go łowić na sprzęt amatorski. Niestety, jest wielu takich rybaków, którzy celowo łowią miętusa, który, co dziwne, należy do rodziny dorszowej. O ile nam wiadomo, dorsz występuje częściej w słonej wodzie, morzach i oceanach, a miętus woli akweny słodkowodne.
Problem wiąże się również z tym, że miętus poluje w nocy, co nie jest zbyt wygodne dla wędkarzy, ponieważ wolą łowić z lodu wyłącznie w ciągu dnia. Wielu wędkarzy nie jest zadowolonych z tego czynnika, ponieważ łowienie nocą nie jest tak łatwe jak w dzień.
Oczywiście, jeśli wiesz, gdzie stoi miętus, to naprawdę możesz go złapać w ciągu dnia, ale w nocy gryzienie tej ryby jest znacznie bardziej aktywne, a osobniki są znacznie cięższe.
Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że nocne łowienie miętusa to los rybaków silnych duchem i ciałem. Im silniejszy mróz, im zimniej na zewnątrz, tym bardziej aktywna jest ta ryba. Jak wiadomo, w nocy jest chłodniej niż w dzień, więc nie każdy wędkarz wybierze się na taką przygodę, nawet jeśli jest tu ogrzewany namiot, choć w takich warunkach nie jest łatwo ogrzać namiot.
Z reguły wędkarze preferują 2 rodzaje połowów miętusa: za pomocą przynęt i przy pomocy zapasów. Ze względu na metodę łowienia wyróżnia się dwie kategorie wędkarzy: jedni wolą założyć sprzęt denny w nocy, aby sprawdzić je rano, podczas gdy inni całkowicie oddają się nocnemu ekstremalnemu polowaniu na miętusa przynętą pionową, będąc w nie do końca komfortowych warunkach.
Obie metody mają prawo do uznania, ponieważ obie są bardzo skuteczne. Obaj wędkarze są profesjonalni, więc wybór zawsze zależy od wędkarza, który ma prawo zdecydować, czy w nocy marznąć w namiocie, w którym temperatura jest tylko kilka stopni wyższa niż na zewnątrz, czy spędzić noc w komfortowych warunkach, a rano iść i po prostu sprawdzić sprzęt.
W tym artykule szczegółowo wyjaśniono, jak złapać miętusa na oba sposoby.
JEDEN NA LODZIE. Nocne łowienie ryb. MIĘTUS. Wyjazd pierwszy 2018Zimowe zachowanie miętusa
Wraz z nadejściem prawdziwej zimnej pogody zachowanie miętusa jest standardowe. Innymi słowy, jesienne łowienie prawie niezauważalnie, z natury swojego zachowania, zamienia się w zimę. Kiedy na szybkich zimowych rzekach w pobliżu brzegów pojawia się pierwszy lód, nadal łowią tam miętusa. Kiedy zbiorniki stojącej wody pokryte są lodem, który może wytrzymać ciężar wędkarza, zaczynają łowić miętusa miętusem. Wiele gatunków ryb w okresie przejściowym z jesieni na zimę przestaje dziobać, ponieważ mają kilka tygodni adaptacji do nowych warunków. Jeśli chodzi o miętus, nie ma on takiego okresu i nadal aktywnie dziobie wszystkie rodzaje sprzętu. Chociaż niektóre osobniki zaczynają pływać do samego lodu, gdzie są, dopóki lód nie osiągnie grubości 10 cm, a nawet więcej. Wygląda na to, że postanowili sprawdzićczy dostęp do powierzchni wody jest rzeczywiście zablokowany.
Interesujący fakt! W tym okresie nasi przodkowie złapali miętusa siekierami i światłem. Ludzie szukali osobników, które stały blisko lodu i wbijały je kolbą siekiery, po czym pozostało rąbać lód w celu wyciągnięcia ryby. W ten sam sposób łowiono szczupaki i inne gatunki ryb.
Gdy lód się wzmocni, wszystkie osobniki są już bliżej dna, tak jak te, które wypłynęły na eksplorację, gdzie polują na potencjalną zdobycz. Po chwili, po zapewnieniu odpowiedniego zapasu siły i energii, zaczynają przygotowywać się do tarła. Roboty zamieszkujące rzeki zaczynają wypływać w górę rzeki, podczas gdy miętusy zamieszkujące jeziora przenoszą się do żwirowych lub kamienistych płytkich wód. Ponadto miętus przez cały ten czas nieprzerwanie łowi przynęty, które wędkarze oferują im za pomocą sprzętu dennego oraz w postaci przynęt miętusowych.
Eksperci nie obserwują jasnych warunków tarła miętusa, ale wiadomo, że ryba ta składa ikrę w okresie od grudnia do stycznia, a na chłodniejszych szerokościach geograficznych - od listopada do grudnia. Przede wszystkim pojawiają się okazy trofeów, a następnie mniejsze. Osoby, które ledwo osiągnęły dojrzałość płciową, są wysyłane na tarło jako ostatnie. Z tego powodu proces tarła jest znacznie wydłużony w czasie i prawie niemożliwe jest dokładne określenie, kiedy ta ryba się odrodzi. Warto zwrócić uwagę na jeszcze jeden interesujący fakt: tarło nie ma żadnego wpływu na kąsanie miętusa w porównaniu z innymi gatunkami ryb, które całkowicie odmawiają żerowania w okresie tarła, z wyjątkiem osobników, które nie osiągnęły dojrzałości płciowej.
Po tarle miętus opuszcza płytką wodę, a także inne miejsca i przenosi się na głębokość, gdzie nadal jest łapany różnymi sprzętami.
Sprzęt i przynęta do zimowego łowienia miętusa
Zimą można złowić miętusa za pomocą różnego sprzętu, ale najpopularniejsze są miętusy i trolling wertykalny. W takim przypadku może istnieć kilka specyficznych rozwiązań do łowienia miętusa, w zależności od warunków połowu.
Zherlitsa
W rzeczywistości żerlica to sprzęt szczupakowy, chociaż można go łatwo przystosować do łapania miętusa, wystarczy zwrócić uwagę na zachowanie miętusa. Aby złapać szczupaka, potrzebujesz zapasu żyłki, ponieważ po ugryzieniu nie połyka ona całkowicie przynęty, ale próbuje odejść na bok i już sobie z tym poradzisz. Wręcz przeciwnie, miętus natychmiast połyka przynętę, więc dodatkowa żyłka nie jest potrzebna. Ale dostawa żyłki nie zaszkodzi, ponieważ na zbiorniku są miejsca o różnych głębokościach. Aby dodatkowa żyłka nie wpłynęła negatywnie na przebieg łowienia wystarczy mieć stoper, który po ustaleniu głębokości zbiornika w miejscu wywierconego otworu umożliwi zatrzymanie żyłki. W rezultacie otrzymujesz uniwersalny sprzęt przeznaczony do łowienia zarówno miętusa, jak i szczupaka.
Zimowa donka
Z reguły jest to dość prosty sprzęt, który może zbudować każdy wędkarz. Aby za bardzo nie zawracać sobie głowy, wystarczy użyć donka do jesiennego połowu miętusa, częściowo przezbrajając go na zimowe połowy.
Jesienne wyposażenie dla miętusa (grubość żyłki głównej 0,4 - 0,5 mm): 1 - zapięcie do zmiany smyczy (o ile miętus potrafi głęboko połknąć przynętę); 2 - obrotowe; 3 - smycz (długość 30-40 cm, średnica 0,3 mm, jeśli spodziewane są długie przerwy między sprawdzeniami sprzętu, to lepiej jest użyć wolframu); 4 - zapięcie do wymiany haka, ale można się bez niego obejść; 5 - hak (w tym przykładzie podwójny). Wielkość obciążnika dobierana jest w zależności od warunków łowienia. Najlepszą opcją jest przymocowanie go do cieńszej żyłki, aby w przypadku haczyka nie trzeba było odcinać całego zestawu.
Dostępnych jest kilka rodzajów przyponów, ale wielu wędkarzy preferuje zestawy zimowe wykonane na jednej linii.
Zimowe wyposażenie osiołka dla miętusa: 1 - hak (można użyć dowolnego, nawet tee); 2 - smycz; 3 - zapięcie; 4 - obrotowe; 5 - silikonowy korek; 6 - obciążnik przesuwny typu „oliwka”.
Jakie są zalety tego typu zestawu? Chodzi o to, że zestaw jesienny jest związany z warunkami do łowienia, bo trzeba go rzucać z brzegu na pewną odległość. W tym przypadku obciążnik mocuje się na końcu żyłki głównej tak, aby lina nie zachodziła na siebie podczas procesu odlewania. Podczas łowienia z lodu nie jest to konieczne, ponieważ żyłka jest po prostu opuszczana do otworu na określoną głębokość. Podczas łowienia miętusa bardzo ważne jest, aby przynęta dosłownie leżała na dnie. Dlatego smycz jest przymocowana bezpośrednio do linki, przed smyczą. Aby móc szybko przezbroić sprzęt, powinieneś użyć tak nowoczesnego sprzętu, jak zapięcia i krętliki.
Oprócz żyłki i innych dodatkowych elementów potrzebujesz kołowrotka, na którym przechowywany jest cały sprzęt. Z reguły szpula jest wykonana w postaci deski, która ma co najmniej dwukrotność średnicy otworu. Grubość zależy od materiału wykonania. Ponadto powinien być wystarczająco mocny, ale niezbyt obszerny i masywny.
Szczelina jest wykonana na środku planszy, po lewej lub prawej stronie. Pożądane jest, aby szczelina sięgała środka deski, w przeciwnym razie konstrukcja będzie niestabilna. Należy pamiętać, że osłabi to całą konstrukcję, dlatego należy dobrać materiał z uwzględnieniem tego czynnika.
Gdy donk jest zainstalowany w otworze, reszta żyłki pozostaje na szpuli, a sprzęt roboczy jest wprowadzany do szczeliny. Następnie deska leży w poprzek otworu, dzięki czemu rolka jest bezpiecznie utrzymywana w tej pozycji. Bardzo ważne jest, aby zabezpieczyć kołowrotek, w przeciwnym razie miętus swoimi działaniami będzie w stanie przeciągnąć cały sprzęt pod lód.
Gdzieś będzie to wyglądać jak zainstalowana zimowa donka na miętusie.
Ten sprzęt jest prosty, ale jego skuteczność na tym nie cierpi.
Miętus na zimową wędkę (niezłe ugryzienie, ale wiele spotkań)Przynęty zimowe
Do zimowego łowienia miętusa błystki nadają się do łowienia szczupaków, sandaczy, a także balanserów, z których usuwa się koszulkę. Ponadto do łapania miętusa stosuje się specjalne przynęty. Oczywiście lepiej jest używać specjalnych błystek, ale nie są one w sprzedaży i trzeba je zrobić samodzielnie w domu. Stosowanie przynęt nie różni się od stosowania przy łowieniu innych gatunków ryb. Jego ruchy są animowane tak, aby przypominały ruchy małej rybki, ale powinny być przerwy, gdy łyżka znajduje się na dnie.
Ważne jest, aby wiedzieć! Głównym czynnikiem przyciągającym podczas łowienia miętusa nie jest osobliwość gry na przynętę, ale jej stukanie w dno, które gromadzi stado miętaków w pobliżu przynęty.
Przynęty rzemieślnicze to przynęty poziome. Wykonywane są na różne sposoby: odlewane są z metalu, toczone na tokarce, przerabiane są również wyważarki. Niektórym wędkarzom udaje się przystosować kulę do tego biznesu.
Prymitywny przyrząd do miętusa, który można łatwo zrobić w domu.
Łyżka do miętusa, przerobiona z balansera.
Dno w miejscu łowienia nie zawsze jest twarde i nie da się do niego pukać. I tu również wędkarze wyszli z sytuacji, przez co błystka była głośna. Najprostszym podejściem jest dodanie do łyżki różnych ruchomych elementów, które podczas ruchu hałasują. Ponadto istnieje możliwość wyposażenia przynęty w te elementy, zarówno w trakcie jej produkcji, jak i po jej zakończeniu za pomocą nawijaków.
Ponadto zapaleni wędkarze wymyślili wydrążone przynęty, wewnątrz których umieścili metalowe kulki. Zaczęli robić takie „grzechotki” z rur miedzianych lub mosiężnych i innych materiałów. Najważniejsze jest to, że żadna woda nie dostaje się do przynęty. Ponadto na takich przynętach instalowane są również ruchome płatki.
Schemat urządzenia łyżki - „grzechotki”.
Wielu doświadczonych wędkarzy twierdzi, że ryby dobrze komponują się z takimi przynętami przed tarłem. W tym okresie miętus dobrze reaguje na różne dźwięki. Zdaniem ekspertów ryba aktywnie reaguje na łyżkę nie tylko jako jej ofiara, ale także jako obcy przedmiot, który przeszkadza w tarle. Dlatego atakuje ją, próbując się jej pozbyć.
Ostatnio za granicą pojawiły się przemysłowe przynęty miętusa. Podstawą przynęty jest haczyk, który jest umieszczony na przynęcie tak, że gdy się porusza, puka, wydając dźwięki. Ponadto na dnie przynęty można zainstalować małe płatki, które również wydają dźwięki w wodzie.
Łyżka do miętusa importowanego.
W rzeczywistości ręcznie robione przynęty przez wędkarzy są bardziej chwytliwe. To samo można powiedzieć o innych błystkach, które sami wędkarze robią w domu, do łowienia innych gatunków ryb.
Wędka i żyłka
Ponieważ istnieją okazy ważące 10 kg, a nawet więcej, będziesz potrzebować niezawodnego pręta. Wielu wędkarzy robi to z włókna szklanego lub innych trwałych, a jednocześnie lekkich materiałów.
Do łowienia należy wziąć żyłkę nie cieńszą niż 0,3 mm, w przeciwnym razie okaz trofeum może złamać cieńszą żyłkę.
Łapanie miętusa trofeum wiosną na zerlicy - Film szkoleniowy - Część 1 -Dysze i wymiana
Przy łowieniu miętusa zimą liczba przynęt jest bardzo mała, biorąc pod uwagę, że ta ryba jest drapieżna.
Żywiec
Batalion jest preferowany przez wiele ryb drapieżnych, a miętus nie jest wyjątkiem. Ryba ta jest łowiona równomiernie przez całą zimę, więc nie powinno być problemów z żywą przynętą.
Batalion to jedna z ulubionych ryb miętusa.
Dobrą alternatywą jest strzebla, która jednak będzie musiała zostać wydobyta na początku sezonu, ponieważ zimą nie wykazuje dużej aktywności.
Uwaga! Miętus bardziej pociąga ryby denne, dlatego warto dać im pierwszeństwo przy wyborze żywej przynęty.
Żywą przynętę można złowić w ciągu dnia, w tym samym zbiorniku, w którym planuje się złowienie miętusa w nocy. Niektórzy rybacy z wyprzedzeniem przygotowują się do zimowego połowu miętusa, zbierając go jesienią. Żywa przynęta jest przechowywana w specjalnych pojemnikach z wodą, do której doprowadzane jest powietrze w celu wzbogacenia w tlen.
Często żywa przynęta jest jedyną przynętą, na którą gryzie miętus i tak aktywnie.
Ważne jest, aby wiedzieć! Jak pokazała praktyka, przy stosowaniu żywej przynęty ryby interesują się przynętą znacznie częściej niż przy stosowaniu innych rodzajów przynęty na haczyku.
Powolna ryba
Gdy żywa przynęta jest wcześniej zbierana i przechowywana w specjalnych pojemnikach, część ryb może zasnąć. W takim przypadku nie należy go wyrzucać, ale raczej zamrozić. Taką rybę można wykorzystać w przyszłości w postaci łyżki na przynętę.
Z reguły ta praktyka jest stosowana, gdy nie można złapać przynęty. Po wyjęciu ryby można z łatwością założyć takielunek denny i dźwigary.
Mięso rybne
W przypadku miętusa odejdzie również miętus, ale jeśli ryba zostanie pokrojona na kawałki, te kawałki miętusa zaczną przyciągać więcej. Dlatego możesz iść tą ścieżką: idź do sklepu i kup tego samego karpia lub karaś, a następnie pokrój je na kawałki i użyj jako przynęty lub przynęty łyżkowej.
Interesujący fakt! Uważa się, że miętus może żywić się padliną, niemniej jednak lepiej jest używać kawałków świeżej ryby do nęcenia lub przesadzania.
Szukaj miętusa
Nie wystarczy wiedzieć, co i jak złapać miętusa. Musisz być w stanie znaleźć obiecujące miejsce, w przeciwnym razie możesz zostać bez haczyka. Jeśli jest to znany zbiornik, rybacy od dawna wiedzą, gdzie szukać ryb, ale jeśli jest to nieznany zbiornik, możliwe są poważne problemy. Chociaż w naszych czasach, gdy pojawiły się kompaktowe echosondy, nie stanowi to problemu i można szybko znaleźć przystanek dla tej ryby, chociaż trzeba będzie wywiercić do tego wiele otworów. Z tego powodu możemy śmiało powiedzieć, że wędkarstwo zimowe to przede wszystkim ciężka praca, a dopiero potem odpoczynek i odpoczynek w domu, w komfortowych, ciepłych warunkach.
Ślady miętusa
Miętus to ryba, która wędruje przez zbiornik własnymi ścieżkami, dlatego w trakcie połowów pojawiają się różne ciekawostki.
Interesujący fakt! Lokalny rybak z jednej z wiosek położonych nad rzeką Sylva zdołał złowić całą grupę przynęt. Dzieje się tak pomimo faktu, że w rzece jest dużo miętusa. Według lokalnego rybaka udało mu się zrobić dziurę tuż nad ścieżką miętusa.
Dlatego dość często zdarzają się chwile, kiedy jeden wędkarz aktywnie łowi miętusa, a kilku z przebywających w pobliżu nie widziało w tym czasie ani jednego brania.
Co to jest „ścieżka miętusa”?
Sposób życia miętusa zależy od sposobu karmienia i budowy ciała. Jego masywna głowa i szerokie usta pozwalają mu radzić sobie z poważną zdobyczą. Ponadto w jego ciele jest wystarczająco dużo miejsca, aby strawić tę zdobycz. Miętus ma długi ogon przypominający wstążkę, dzięki czemu świetnie czuje się na dolnej powierzchni. Niestety taka cera ciała nie pozwala mu na aktywne poruszanie się w słupie wody, a zwłaszcza w nurcie.
Z tego powodu miętus trzyma się z dala od szybkich prądów i preferuje ciche miejsca o słabym prądzie.
Przed rozpoczęciem tarła, gdy miętus zaczyna szukać miejsc do tarła, pokonuje szczeliny, ale robi to mądrze. Znajduje miejsca, w których prąd nie jest tak gwałtowny i wymusza takie przeszkody. Znajduje podobne miejsca po bokach szczelin lub w pobliżu brzegu, jeśli pozwala na to odległość między lodem a dnem.
Przed wymuszeniem pęknięć stada miętaków zbierają się trochę, aby odpocząć przed następnym ruchem do przodu, ponieważ wymaga to dużego wysiłku i energii. Z reguły płyną zawsze tą samą trasą, którą rybacy nazywają „szlakiem”. Nawiasem mówiąc, jest to typowe nie tylko dla miętusa: każdy gatunek ryb ma swoje własne „ścieżki”, po których przemieszczają się w poszukiwaniu pożywienia. Gdy znajdzie się ślad, po którym porusza się ryba, to zawsze można być z połowem, podczas gdy nie małe okazy złapią haczyk.
Dla doświadczonych wędkarzy nie jest to wcale trudne zadanie, wystarczy oszacować, gdzie kończy się brzeg strumienia. Następnie wiercą kilka otworów i określają, w którym z nich łyżka nie jest wyniesiona z krawędzi otworu. Również grubość lodu może wskazywać na obiecujące miejsce: im grubszy lód, tym słabszy prąd w tym miejscu, co oznacza, że miejsce to może być obiecujące.
Jak tylko miętus się odrodzi, należy go szukać w zupełnie innych miejscach, a przeważnie na głębokości, ale w każdym razie nie znajdziesz go na nurcie.
To zachowanie nie jest typowe dla miętusa w ciągu dnia, ponieważ o tej porze dnia najczęściej spoczywa w miejscach, gdzie głębokość nie jest zbyt duża i gdzie jest wystarczająca ilość tlenu dostarczanego przez prąd.
Lokalizacje miętusa o różnych porach dnia
Kiedy zima jeszcze nie weszła w życie na zbiornikach i nie przykryła ich grubą, niezawodną warstwą lodu, miętus w ciągu dnia z reguły znajduje się w schronieniu i praktycznie nie je, czekając, aż się ściemni. Zimą miętus może złapać przynętę nawet w ciągu dnia, jeśli rybak znajdzie miejsce na pobyt tej ryby i nakarmi przynętę tuż pod nosem. W takim przypadku możesz liczyć na efektywne łowienie.
Mimo to łowienie nocą będzie jeszcze skuteczniejsze, ponieważ w tym okresie zawsze wzrasta apetyt ryby, co wiąże się ze specyfiką jej zachowania. W ciągu dnia miętus może długo badać przynętę, a na koniec może jej odmówić, ale w ciemności łapie ją, nie tracąc czasu na naukę.
Nie mniej aktywnie miętus łapie się przed tarłem, ale tylko wcześnie rano i późnym wieczorem. W środku nocy jego aktywność spada prawie do zera. Po odrodzeniu miętus jest aktywny przez całą noc, bez przerwy.
Jaki jest efekt końcowy?
Wynik można przedstawić w postaci poniższego obrazka w tekście, który wskazuje, na których częściach zbiornika lepiej szukać miętusa zimą.
Orientacyjne miejsca postojowe dla miętusa zimą nad rzeką. Parking w ciągu dnia: 1 - pod rolką, przy głównym nurcie; 2 - przy wyjściu z dołu. Miejsca nocnego karmienia miętusa przed tarłem: 3, 4 - płytka woda. Miejsca nocnego miętusa po tarle: 5 - początek dołu; 6 - środek dołu, bliżej głównego nurtu; 7 - półka brzegowa.
Dotyczy to zbiorników z prądem, aw zbiornikach ze stojącą wodą wszystko jest znacznie prostsze: przed tarłem miętus preferuje płytką wodę, a potem głębiny i inne części akwenu.
Jak księżyc wpływa na zachowanie miętusa
Miętus to ryba, która bardzo aktywnie reaguje na księżyc i jego brak.
Zmiany w zachowaniu miętusa są już odczuwalne, gdy na niebie pojawia się cienki miesiąc. Wraz ze wzrostem światła nocnego gryzienie miętusa staje się mniej pewne, a kiedy nadchodzi pełnia księżyca, w ogóle przestaje gryźć. Trwa to do nadejścia okresu nowiu.
Uwaga dla wędkarza! Wybierając się na wyprawę połowową miętusa, należy wziąć pod uwagę ten czynnik. Nie ma problemu, aby dowiedzieć się, kiedy księżyc wschodzi, a kiedy zachodzi w Internecie, a także jaka jest ćwierć księżyca.
Miętus to jedna z najciekawszych ryb zamieszkujących nasze akweny słodkowodne. Kiedy większość ryb zimuje na dużych głębokościach i wychodzi z dołów dopiero w warunkach zimowych roztopów, zaczyna się „złoty” czas dla miętusa. To samo można powiedzieć o niektórych miłośnikach zimowego połowu miętusa, dla których pojawia się okazja do złowienia dość ciężkiego okazu. Pozostaje tylko poważnie się przygotować, uzbrojony w niezawodny sprzęt i wyposażony zgodnie ze wszystkimi zasadami. Dla większej wydajności nie zaszkodzi zaopatrzyć się w żywą przynętę jesienią, ponieważ zimą nie jest łatwo ją zdobyć. Jak na wędkarzy uprawiających ten rodzaj łowienia nie jest to trudne. W skrajnych przypadkach żywą przynętę można złowić w ciągu dnia na tym samym zbiorniku.
Dla tych wędkarzy, którzy wolą łowić miętusa sztucznymi przynętami, wystarczy zaopatrzyć się w chwytliwe wahadłówki i cierpliwość, a także wytrzymałość i siłę woli, ponieważ będziesz musiał stale przebywać w trudnych warunkach pogodowych. Chociaż dla prawdziwych, zapalonych miłośników wędkarstwa zimowego żadna pogoda, nawet ta najsurowsza, nie jest przeszkodą.
Idąc z prądem (miętus)
