Boloński sprzęt wędkarski do aktualnego łowienia

Wędka Bologna jest jednym z najnowocześniejszych i najbardziej wszechstronnych dostępnych narzędzi. Pojawił się we włoskiej prowincji Bolonia, gdzie wciąż znajduje się fabryka wędek Reglass.

Gdzieś w latach 80. na półkach radzieckich sklepów pojawiły się teleskopowe wędki z włókna szklanego, co wywróciło do góry nogami ideę technik łowienia wśród radzieckich wędkarzy amatorów. Chociaż te wędki nie były z Włoch, ale swoim projektem dały pewne wyobrażenie o wędce bolońskiej.

Funkcje sprzętowe

Wędka bolońska składa się z następujących podstawowych elementów:

• Półfabrykat z włókna szklanego lub węglowego, o długości od 5 do 8 metrów, składający się z kilku zagięć, w których zwój jest przewidziany konstrukcyjnie.
• Dostępność cewki inercyjnej lub nieinercyjnej. Wszystko zależy od warunków połowowych.
• Magistrala. Może służyć jako żyłka wędkarska.
• Pływak z montażem ślepym lub przesuwnym.
• Zestaw obciążników, smyczy i haczyka.

Konstrukcja pręta może mieć od 4 do 8 nóg, z których każda ma pierścień prowadzący. Ostatnie kolano może mieć dodatkowe 1-2 pierścienie, aby równomiernie rozłożyć siłę.

Wędka jest przeznaczona do rzutów na duże odległości , chociaż jest to sprzęt spławikowy i może być używany do klasycznego łowienia. Może być używany do łowienia na głębokościach oraz w odległości do 30 metrów od brzegu. Aby umożliwić wykonywanie dalekich rzutów, na wędce zamontowano ciężkie spławiki. Można je mocować zarówno na sztywno, jak iz możliwością przesuwania wzdłuż głównej linii.

Funkcje aplikacji

Może być stosowany zarówno przez wędkarzy sportowych, jak i wędkarzy amatorów, na zbiornikach z prądem, a także na zbiornikach i jeziorach, na których nie ma prądu. Może służyć do klasycznego łowienia, a także do różnego rodzaju postów.

Jak wybrać wędkę

Wędka jest wybierana na podstawie następujących cech:

• Materiał produkcji.
• Maksymalna długość.
• Budynek.
• Test.

Współcześni producenci wędek starają się, aby były mocne, ale lekkie, dlatego są wykonane przy użyciu najnowszych technologii. Z reguły stosuje się włókno szklane, które jest impregnowane kilkoma warstwami mieszanki lub włókna węglowego. Pręty z włókna węglowego są najlżejsze, a wędki z włókna szklanego są bardzo mocne. Dlatego należy wybrać wędkę w oparciu o warunki połowu.

Jeśli warunki wymagają dłuższego nie wypuszczania wędzisk, najlepszym rozwiązaniem jest blank z włókna węglowego. Jeśli istnieje możliwość zamontowania sprzętu na stojaku, możesz wybrać włókno szklane. Przy łowieniu z łodzi długa wędka nie jest wymagana, ale przy łowieniu z brzegu im dłuższa, tym lepiej. W tym celu stosuje się pręty o długości 6-7 metrów.

Kształt pręta wskazuje, jak może się zginać. Dlatego dzielą się na:

• Akcja sztywna lub szybka, gdy ugina się tylko szczytówka wędziska.
• Akcja średnio twarda - górna jedna trzecia wędki może się wyginać.
• Medium Action - Wędka wygina się od środka.
• Akcja paraboliczna (powolna) - zdolność zginania się wędki na całej jej długości.

Używane głównie wędziska o akcji twardej lub średnio twardej. Ten wybór umożliwia łatwe dokonywanie różnych księgowań i wykonywanie podcięć na czas.

O mocy wędziska decyduje jego test, który zależy od wielu czynników, takich jak głębokość zbiornika, odległość wyrzutu itp. Wędki z ciastem od 5 do 20 g są szeroko rozpowszechnione.

Przy wyborze wędki należy zwrócić uwagę na wykonanie zarówno samego wędziska, jak i przelotek . Pierścienie nie powinny mieć żadnych szorstkości, w przeciwnym razie wykonanie długich rzutów będzie problematyczne. Wysokiej jakości wędki mają przelotki z porcelanowymi wkładkami. Ważną rolę odgrywa również wysokość nóg pierścieni prowadzących. Im są wyższe, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że główna żyłka przylgnie do blanku wędziska.

Wybór cewki

W przypadku wędki bolońskiej odpowiednie są kołowrotki o następujących cechach:

• Charakterystyka kołowrotka musi odpowiadać charakterystyce wędki.
• Szpula musi utrzymywać co najmniej 100 m linki.
• Funkcja tylnego hamulca ciernego.
• Pewne przełożenie.

Wędka bolońska może być wyposażona w kołowrotek spinningowy lub inercyjny, ale wygodniejszy kołowrotek spinningowy. Wielkość kołowrotka powinna być proporcjonalna do wielkości wędki. W zależności od długości blanku wędki rozmiar kołowrotka może mieścić się w przedziale 1000-4000. Jeśli używasz wędziska 7-8 m, kołowrotek 3500 jest idealny, jeśli grubość żyłki nie przekracza 0,2 mm.

Obecność tylnego sprzęgła ciernego jest konieczna tylko podczas łowienia dużych ryb. Przy odpowiedniej regulacji pozwoli bez problemu poradzić sobie z dużą kopią.

Przełożenie wynosi 5,7: 1. Można powiedzieć, że takie są wymagania przy wyborze kołowrotka do wędki matchowej. Zasada ta obowiązuje również przy kompletowaniu wędki bolońskiej.

Wybór linii

W przypadku wędki bolońskiej lepiej jest użyć żyłki monofilamentowej lub fluorocarbonowej o średnicy od 0,14 do 0,22 mm. Do łowienia tam, gdzie nie ma zarośli i nie ma glonów można zastosować żyłki wędkarskie o przekroju od 0,14 do 0,18 mm, a w miejscach, gdzie występują zarośla lub drewno driftowe - żyłki wędkarskie od 0,18 do 0,22 mm. Szpulę należy nawinąć co najmniej 100 m żyłki. Jest to konieczne, aby w przypadku przerwy można było szybko naprawić sprzęt. Obecność takiej ilości żyłki pozwoli na dalekie rzuty. Pożądane jest, aby szpula była całkowicie pełna. Zmniejszy to prawdopodobieństwo zaczepienia się linki o bok szpuli podczas rzutu.

Wybór pływaka

Spławik w wędce bolońskiej odgrywa bardzo ważną rolę. Ryba nie powinna go widzieć, ale powinna być widoczna z dużej odległości. Ponadto musi być dobrze dostrojony. Można go mocować na linkę główną na sztywno lub z możliwością przesuwania po linie. Wszystko zależy od warunków połowowych. Sztywne zamocowanie spławika uzasadnione jest, gdy głębokość łowienia jest co najmniej o 1 metr mniejsza niż długość wędki.

Zasadniczo używane są pływaki o następujących formach:

• Pływak jest jak kropla (pływak rozszerza się od góry do dołu).
• Wrzecionowaty (dolna część jest węższa niż górna).
• Z płaskim korpusem (powierzchnia robocza pływaka jest jak dysk).

Spławiki w kształcie łzy można nazwać pływakami uniwersalnymi. Można je stosować zarówno w wodzie bieżącej, jak i stojącej. Pływaki w kształcie wrzeciona z wydrążonymi antenami sprawdziły się dobrze przy stosowaniu różnych typów okablowania. Płaskie pływaki w kształcie dysku są niezastąpione przy silnych prądach. Na zbiornikach wodnych, gdzie nie ma prądu, należy preferować pływaki o wydłużonych kształtach. Spławiki z zaokrąglonymi wskaźnikami brań zapewniają najlepszą funkcjonalność.

W przypadku dalekich rzutów wymagane są spławiki z długimi i grubymi antenami, aby można je było obserwować z odległości do 30 metrów. W przypadku przyponów bolońskich stosuje się spławiki z długim kilem i anteną, aw korpusie znajduje się przelotowy otwór, przez który przeciągana jest główna żyłka. Takie spławiki mogą mieć wagę od 4 do 20 gramów i są dobierane w zależności od warunków połowu. Stosowane są również pływaki, których wagę można zmienić. Te pływaki są odpowiednio oznaczone, na przykład 8 + 4. Oznacza to, że pływak waży 8 g, ale możesz dodać do niego 4 g więcej.

Istnieją dwa rodzaje spławików bolońskich:

• Zapięcie w jednym punkcie.
• Z zapięciem dwupunktowym.

Prościej - to pierwszy rodzaj przystawki używany podczas łowienia w nurcie. Pływak jest przymocowany do spodu kilu. Dzięki dobrej równowadze unosi się pionowo na wodzie. Łatwo rzuca się na duże odległości.

Ładowanie sprzętu

Sprzęt boloński polega na załadowaniu spławika jednym i kilkoma ładunkami. Wszystko zależy od tego, który zbiornik łowi. W przypadku wody stojącej można zastosować połączony system ładowania. W tym przypadku 60% ciężaru jest przymocowane bliżej pływaka, a 40% jest podzielone na pół i mocowane w odstępie 20 cm od siebie.

W przypadku słabego prądu stosuje się łańcuch peletów, umieszczony w odległości 10-15 cm jeden po drugim. W środkowym biegu pelety układane są prawie obok siebie, w odległości 70 cm od smyczy. Jeśli występuje szybki prąd, odpowiedni jest przesuwny rodzaj przewodu.

Po prawidłowym załadowaniu na powierzchni wody powinna być widoczna tylko antena pływakowa. Aby uzyskać ładunek wysokiej jakości, lepiej wykonać tę pracę z wyprzedzeniem, w domu. Skuteczne łowienie w dużej mierze zależy od prawidłowego załadowania sprzętu.

Mocowanie do smyczy

Wskazane jest użycie żyłki lub fluorocarbonu jako smyczy, nawet jeśli główną żyłką jest plecionka. Średnica żyłki może wahać się między 0,12-0,14 mm. Należy pamiętać, że fluorocarbon nie jest tak niezawodny jak żyłka i jej średnica może być większa. Długość smyczy może się różnić w zależności od warunków i metody łowienia. Z reguły na sprzęcie bolońskim znajduje się smycz o długości około 60 cm, którą podczas łowienia w okablowaniu można skrócić do 40 cm.

Wybór haka

Podczas łowienia wędkarz zabiera ze sobą haczyki różnej wielkości. Najlepiej zabrać ze sobą kilka gotowych smyczy o różnej długości, aby nie robić ich na drutach podczas łowienia. Rozmiar haczyka dobiera się w zależności od wielkości ryby i użytej przynęty. Jeśli używasz małych przynęt, takich jak robaki, ochotki, itp., Haczyki # 14 - # 18 będą działać, a jeśli używasz robaka, grochu lub kukurydzy, lepiej użyć haczyków do # 12.

Przesuwny zestaw

Sprzęt boloński, jak każdy inny, może być wyposażony w przesuwany spławik i ciężarek.

Proces montażu bolonki z ruchomym pływakiem składa się z następujących kroków.

1. Kołowrotek jest mocowany do wędki za pomocą uchwytu kołowrotka.
2. Główna żyłka jest przewleczona przez wszystkie pierścienie prowadzące.
3. Następnie na szpulę nawija się co najmniej 100 m żyłki.
4. Wykonuje się i odcina zapas około 2 metrów żyłki.
5. W odległości 1 m od końca żyłki montuje się gumowy lub silikonowy korek.
6. Następnie koralik jest umieszczany na głównej linii i pociągany do stopera.
7. Następnie przymocowany jest pływak.
8. Koralik jest instalowany za pływakiem.
9. Koralik jest blokowany przez kulki ołowiu, które stanowią wagę zestawu.
10. Pętelka jest dziana na końcu linii, do której przymocowana jest smycz.
11. Smycz zabezpieczona jest zapięciem i krętlikiem.

Zanęta i technika żywienia

Użycie sprzętu bolońskiego wiąże się z użyciem mieszanek przynętowych przeznaczonych do łowienia pod prąd. W takim przypadku musisz je wybrać dla określonego rodzaju ryb. Konsystencja przynęty powinna być odpowiednia do warunków połowu. Przynętę można kupić w sklepach wędkarskich lub wyprodukować z odpowiednich składników. Do jednorazowego łowienia potrzebujesz do 4 kg przynęty, dodając do niej około 2 kg gliny, zwiększając jej lepkość.

Przed rozpoczęciem łowienia lepiej sprawdzić gęstość przynęty, tocząc z niej kulkę i wrzucając ją do wody. Jeśli kulka nadal utrzymuje swój kształt w wodzie, gęstość przynęty jest zbyt duża. Nie spełni swoich funkcji i nie należy liczyć na udane łowienie. Kulki opadające na dno powinny się rozpaść, tworząc rufę lub rufowy ślad. Podczas łowienia z nurtu należy wytyczyć szlak rufowy, aby podążać tym szlakiem.

Na początkowym etapie do 60% przynęty wrzuca się do wody, a resztę wyrzuca w trakcie łowienia.

Przynętę podaje się ręcznie lub za pomocą takich urządzeń, jak na przykład proca. Wszystko zależy od odległości od wybrzeża. Na duże odległości nie możesz rzucać rękami.

• Jeśli przynęta jest dostarczana na miejsce ręcznie, wówczas formowane są z niej kulki o średnicy 50 mm, które w razie potrzeby wrzucane są do wody.
• Na dużych odległościach lepiej jest uciekać się do różnych sztuczek, używając do tego procy lub innego urządzenia. W tej chwili coraz więcej wędkarzy korzysta z modeli łodzi sterowanych radiowo, zaprojektowanych specjalnie na potrzeby wędkarzy.

Technika wędkowania

Za pomocą tego sprzętu ryby łowi się na trzy sposoby:

• W ładowni.
• Opóźniony.
• Swobodny dryf.

Najczęściej jest to pierwszy sposób. Pozostałe dwa są używane, jeśli pierwszy nie działa. Technika chwytania polega na tym, że sprzęt wraz ze spławikiem jest częściowo spowolniony. Hamowanie ruchu przekładni w dół może odbywać się w sposób ciągły lub okresowy. Okresowe przyleganie powoduje, że ryba zwraca uwagę na przepływającą przynętę.

Sprzęt jest rzucany nieco dalej i nieco w bok zwabionego paska. Następnie sprzęt jest napinany i regulowany w stosunku do kierunku ruchu. Następnie zwalniany jest sprzęt, ale następuje okresowe hamowanie jego ruchu. Dzięki temu przynęta znacznie dłużej pozostaje w miejscu, w którym ryby gromadzą się, co przyspiesza proces brania.

Ta technika połowu zakłada posiadanie pewnego doświadczenia i umiejętności, ponieważ częste i długie trzymanie sprzętu podnosi przynętę do słupa wody w stosunku do dna, odbierając ją rybom.

W przypadku metody drutowej potrzebna jest duża ilość sprzętu. W tym przypadku ciężarek rozciąga się wzdłuż dna, a sprzęt porusza się nieco wolniej niż ruch strumienia wody. W tej metodzie dobrze sprawdzają się duże spławiki w kształcie kropli. Ale tutaj bardzo ważne jest, aby nie przesadzać z obciążeniem, aby hamowanie było minimalne, w przeciwnym razie pływak zacznie przeciągać się pod wodą, a normalne okablowanie nie będzie działać.

Najłatwiejszym sposobem, niewymagającym specjalnych umiejętności, jest całkowite wypuszczenie zestawu, gdy jego prędkość poruszania się jest równa prędkości prądu. Dobrze jest go używać, gdy występuje powolny przepływ. Ale ta metoda jest mniej skuteczna, chociaż jest dostępna dla każdego, nawet niedoświadczonego wędkarza.

Wędka bolońska może być również używana do ogólnego łowienia, zwłaszcza w wodach stojących. Dzięki tej metodzie łowienia nie ma potrzeby ciągłego trzymania wędki w rękach. Można go zainstalować na dowolnym stojaku.

Jak wyposażyć wędkę bolońską do bieżącego łowienia

Kupując wędkę bolońską, należy zwrócić uwagę na następujące czynniki:

• Powinieneś wybierać nie tanią opcję, aby wędka wytrzymała jak najdłużej.
• Biorąc pod uwagę specyfikę wędkowania, lepiej wybrać miękką wędkę, aby zminimalizować nacisk na dłonie.
• Kupując kilka różnych wędek, różniących się długością, akcją i testami, pozwoli to na łowienie w każdych warunkach.
• Ze względu na to, że trzeba łowić w pewnej odległości od brzegu, do wyboru spławika służy długa i gruba antena.
• Jeśli pływak jest trudny do zobaczenia z dużej odległości, można na nim przykleić część rurki koktajlowej.
• W przypadku łowienia z łodzi może być konieczne użycie kołowrotka. W takim przypadku jest to wygodniejsze.
• Aby łowienie zakończyło się sukcesem, musisz zabrać ze sobą kilka rodzajów przynęt.
• Na długich dystansach lepiej zastosować plecionkę, ponieważ ma większą siłę zrywającą, co oznacza, że ​​można dobrać żyłkę o mniejszej średnicy, tak aby miała jak najmniejszy opór przepływu.

Używanie wędziska bolońskiego podczas łowienia z prądem wymaga pewnych umiejętności. Nie da się nauczyć tego typu wędkowania bez długiego treningu. Tak, a ta wędka wymaga specjalnego sprzętu, ponieważ jest mało prawdopodobne, że będzie można zarzucić zwykły sprzęt na dużą odległość, zwłaszcza jeśli jest boczny wiatr. Z tego należy wywnioskować, że wędka powinna być wyposażona wyłącznie w nowoczesne i co najważniejsze zakupione elementy. Biorąc pod uwagę fakt, że sprzęt musi być stale trzymany w dłoni, wędka powinna być lekka. Może to być pręt węglowy (najnowocześniejszy materiał), ale jest bardzo drogi i nie każdy może sobie na to pozwolić. Dlatego wybierając ten rodzaj wędkowania, trzeba być przygotowanym na to, że będziesz musiał zapłacić dużo pieniędzy, co nie zawsze jest uzasadnione. W końcu tutaj nie używasz zwykłego spławika, jak podczas łowienia na huśtawkę.Obecność spławika sprawia, że ​​ten sprzęt nie jest uniwersalny, zwłaszcza że większość ryb prowadzi tryb życia dennego i lepiej jest łowić je na zestaw denny, który nie ma spławika, co znacznie zwiększa zasięg rzutu zestawu. Z tego możemy również wywnioskować, że wędki bolońskiej nie można wszędzie używać, a czasami nie jest to uzasadnione.

A jednak wybór należy do konkretnej osoby, która jest w określonych warunkach. Warunki te mogą dotyczyć konkretnego akwenu, w którym ma łowić.

Wędka bolońska od A do Z (t)