Łowienie szczupaków

Błystki wahadłowe to najstarszy rodzaj przynęty na szczupaki. Pojawił się, gdy pojawił się najbardziej prymitywny sprzęt. Nasi przodkowie umiejętnie posługiwali się kawałkami metalowych płyt o różnych kształtach, chociaż najprawdopodobniej płytki te wyglądały jak ryby lub imitowały ruchy ryby w słupie wody. Pomimo tego, że w dzisiejszych czasach ilość różnych rodzajów przynęt po prostu olśniewa, każdy spinningista zawsze ma w swoim arsenale oscylatory. Często szczupak chętniej gryzie łyżkę oscylacyjną niż różne twistery i wibro-ogony, nawet jeśli są one wykonane z jadalnego silikonu.

Główne cechy wibratorów szczupakowych

Oczywiście szczupak nie gryzie całego arsenału oscylatorów, które sugerują sklepy. Można kupić bardzo piękną łyżkę, ale zostaje bez ryby, a jakiś dziadek, uzbrojony w stary, na pierwszy rzut oka nieatrakcyjny dla szczupaka spojler, ciągnie drapieżnika „na dwa razy”.

Dlatego każda sztuczna przynęta musi spełniać określone kryteria. Dotyczy to również wahadłówek. Na przykład:

1. Ta chwytliwa przynęta ma zamaszystą grę w pokos, a wąskie przynęty biegowe są bardziej odpowiednie do połowu boleni lub sandaczy. Mimo to często trzeba wkładać wąskie łyżki, ponieważ ryby są nieprzewidywalne i gryzą, co chcą.
2. Szczupaka z pewnością zainteresuje duża wahadłowa łyżka o długości co najmniej 10 cm Aby złapać drapieżnika-trofeum, trzeba będzie uzbroić się w kawałek żelaza o długości 12-15 cm, a nawet więcej. I znowu wszystko jest czysto arbitralne, ponieważ dość często szczupak łowi się małymi łyżkami.
3. Istotną rolę w łowieniu szczupaków odgrywają również cechy zbiornika. Złapanie zębatego drapieżnika w stojącej wodzie i na rzece ma swoje własne cechy, dlatego bardzo ważne jest, aby wybrać odpowiednią łyżkę.

Pozytywny wynik łowienia zależy również od tego, jakie kształty i rozmiary przynęt oscylacyjnych zastosujemy podczas łowienia na głębokości, w słupie wody lub bliżej powierzchni. Ponadto musisz znać sezonowe preferencje szczupaka. W związku z takimi czynnikami należy wyróżnić 3 główne typy szczupaków.

• Klasyczne przynęty charakteryzujące się masywnością. Nadają się do łowienia w głębokich dziurach, w których szczupaki mogą się schować. Do łowienia tego typu przynęty potrzebny jest szybki kołowrotek.
• Błystki oscylacyjne ślizgowe są najbardziej odpowiednie do łapania zębatych drapieżników. Są lżejsze, więc nie jest wymagane szybkie przewijanie. Taka przynęta jest wykonywana powoli, z przerwą. Nawet w chwilach przerw przynęta prowadzi wiarygodną zwierzynę, prowokując szczupaka do ataku.
• Na wielu modelach sztuczne bodźce są umieszczane w postaci małych, ruchomych części. Podczas zabawy wydają również odgłosy, na które szczupak natychmiast reaguje. Takie detale zwiększają szanse na złowienie drapieżnika, zwłaszcza w ekstremalnych warunkach łowienia.

Ważne jest, aby wiedzieć! Korzystanie z oscylatorów światła wymaga od wirującego gracza pewnych umiejętności. Jeśli wykonujesz szybkie wysyłanie, taka przynęta zaczyna się obracać wokół własnej osi, co nie tylko nie przyciąga ryb, ale nawet je odstrasza.

Łowienie szczupaków na oscylatorze. Chwytliwe łowienie radziecką łyżką

Zakres stosowania przynęt oscylacyjnych

Przynęta oscylacyjna to wszechstronna przynęta, która może być skuteczna zarówno na mało odwiedzanych akwenach, jak iw warunkach wysokiego ciśnienia. Ten typ przynęty można stosować do łowienia szczupaków od wiosny do późnej jesieni. Co więcej, każdy sezon wymaga określonego rodzaju przynęty i rodzaju okablowania. Najważniejsze, aby znaleźć obiecujące miejsce, aby mieć pewność, że jest w tym miejscu szczupak. W każdym razie obecność szczupaka można określić po charakterystycznych rozpryskach na powierzchni wody podczas polowania szczupaka. Więc:

• Za jedno z najbardziej obiecujących miejsc uważa się obszar, w którym kończą się glony i zaczyna się czysta woda. W takim przypadku lepiej prowadzić przynętę wzdłuż glonów i jak najbliżej nich. W tych warunkach można oczekiwać doskonałych wyników od modeli ślizgowych lub z efektami hałasu. Roślinność wodna służy nie tylko jako bezpieczna ostoja dla szczupaków, ale także jako miejsce, w którym może się on schować i czekać na zdobycz.
• Do obiecujących miejsc należą obszary, w których małe rzeki wpływają do większych, gdzie łączą się kanały, przybrzeżne peleryny i wody przylegające do wysp. W takich miejscach spokojne ryby lubią żerować, a tam, gdzie jest spokojna ryba, jest drapieżnik.
• Jeśli rybak ma łódź i echosondę, znacznie upraszcza to zadanie znalezienia zębatego drapieżnika. Gdy tylko pojawią się różnice głębokości i przeszkody wodne na terenie zbiornika, gdzie znane są wejścia i wyjścia z dołów, po wyznaczeniu starego kanału zbiornika, można spokojnie liczyć na złowienie szczupaka okazowego.
• Szczupak może ukryć się na granicy przepływu do przodu i do tyłu, czekając na swoją ofiarę. Lepiej łapać takie miejsca z obu stron.

W zależności od pory roku konieczny jest dobór odpowiednich rodzajów łyżek. Na przykład:

• Wiosną szczupak może nadal znajdować się w głębokich dołach, dlatego lepiej jest preferować cięższe modele.
• Gdy woda się nagrzewa, kiedy niewielka zmiana przechodzi w płytką wodę, aby się ogrzać, szczupak podąża za nią. Na płytkich wodach lepiej jest używać lżejszych wibratorów.
• Latem szczupak może chować się w trzcinach lub trzcinach. W takich przypadkach lepiej jest używać błystek z dodatkowymi elementami szumowymi lub bez haczyków.
• Wraz z nadejściem jesieni szczupak ponownie wraca na głębiny, podążając za małymi rybkami, chociaż czasami, w zależności od pogody, można go spotkać również na płyciznach, gdzie ryby się wygrzewają.

Okablowanie. Błystki oscylacyjne. Podczas łowienia szczupaków na spinning. Część 2.

Technika łowienia szczupaków

Wielu błystek zaczyna doskonalić swoje rzemiosło polując na szczupaki z wahadłówkami. Wynika to z łatwości użytkowania tego typu przynęty. Ponadto latają daleko w porównaniu do innych typów przynęt i mają doskonałe właściwości lotne. Pomimo pozornej prostoty, istnieją pewne subtelności w używaniu wahadłówek. Na przykład:

• Wynik łowienia w dużej mierze zależy od dokładności rzutów. Dokładność rzutu wpływa również na taki wskaźnik, jak utrata przynęty, kiedy w wyniku błędu łyżka przylega do roślinności. Często takiej łyżki nie można dostać. Rzucanie przynęty jak najbliżej miejsca, w którym ma się ukryć, zwiększa szanse na jej złapanie.
• Okablowanie dowolnej przynęty oscylacyjnej powinno rozpocząć się od prostej techniki: gdy przynęta dotrze do dna, należy gwałtownie unieść wędkę na niewielką wysokość. Przypomina to ruch ryby, która nagle postanowiła wznieść się do górnych warstw.
• Doświadczeni specjaliści od spinningu zalecają, aby huśtać się tak wolno, jak to możliwe, dotykając przynęty dna zbiornika, w wyniku czego unosi się chmura zmętnienia. Często szczupak reaguje na przynętę, gdy jest ciągnięty z płycizny na głębokość lub wyrzucany gwałtownym ruchem. Doświadczeni wędkarze porównują okablowanie błystki w słupie wody z jakimś tańcem, który powinien urzekać szczupaka, dopiero wtedy zdecyduje się na atak.
• Powolne prowadzenie nie zawsze wpływa na szczupaka, zwłaszcza jeśli jest on również jednolity. Jest to skuteczne, gdy szczupak aktywnie żeruje. Jeśli szczupak zachowuje się biernie, lepiej zdywersyfikować okablowanie. Wystarczy zatrzymać się co 3-4 obroty uchwytem kołowrotka. Dodatkowo istnieje możliwość animowania wirowania szarpnięciami szczytówki wędziska.
• Jeśli drapieżnik w powolnym prowadzeniu nie zaatakuje przynęty, należy zwiększyć prędkość prowadzenia. W każdym razie musisz eksperymentować.
• Lepiej jest zacząć łowić obiecujący obszar z głębokości, a następnie możesz stopniowo przechodzić do wyższych warstw. Jeśli na jednym z horyzontów szczupak zaczął atakować przynętę, to ten horyzont należy łowić ostrożniej.
• Zastosowanie haka offsetowego zwiększy szanse na złowienie ząbkowanego drapieżnika, gdyż taki haczyk pozwala opuścić przynętę na dno bez obawy o zaczepienie się o przeszkodę. W tym samym czasie na offset warto zaatakować twistera lub wibroogona.
• Nie powinieneś opuszczać obiecującego miejsca po wykonaniu nie więcej niż 3 rzutów. Ten błąd popełnia wielu początkujących spinnerów.

Ważne do zapamiętania! W jednym miejscu należy wykonać około 5 odlewów. Jeśli po pierwszych dwóch rzutach nie zareagowała na przynętę, to już na 4 lub 5 nie stanie i nie spieszy się do ataku, doganiając unoszącą się obok przynętę.

10 najlepszych przynęt oscylacyjnych do łowienia ryb drapieżnych (szczupak, okoń, sandacz, sum)

Najbardziej chwytliwe wibratory szczupakowe

Nie zawsze stosowanie przynęt oscylacyjnych prowadzi do pozytywnego wyniku łowienia. To często prowadzi początkujących spinningistów do nieufności wobec tego typu przynęty. Należy pamiętać, że na rynku takich produktów jest wiele tanich podróbek niewiadomego pochodzenia. Dlatego powinieneś wybierać spośród modeli znanych firm i producentów. Pomoże to błystce odzyskać zaufanie do błystki. Zarówno próbki krajowe, jak i importowane mają pewną zdolność do wyłapywania. Na przykład:

1. Łyżka oscylacyjna „Atom” znana jest od czasów starożytnych. Jego chwytność zapewnia płynny i miarowy ruch w słupie wody, ale nie konstrukcja zewnętrzna.
2. Jest też taka łyżka jak „Storling”. Można nim łowić szczupaki od wiosny do jesieni. Jedyną wadą jest to, że niepożądane jest używanie go w szybkim przepływie, ponieważ zaczyna się obracać wokół własnej osi.
3. Firma „Mepps” jest znana prawie wszystkim graczom spinningowym, ponieważ wiele osób korzysta z jej produktów. Wytrząsarka „Syclops” jest bardzo poszukiwana. Ta przynęta wyróżnia się podwójnym wygięciem i wszechstronnością korpusu oraz złożonym profilem. W efekcie jego okablowanie charakteryzuje się wieloma pozytywnymi czynnikami, takimi jak unikalne oświetlenie i dynamiczna gra. Lepiej jest używać go jesienią, kiedy szczupak zaczyna jeść.
4. Niemieccy wędkarze używają przynęty oscylacyjnej nr 1 o nazwie Effzett, produkowanej przez DAM. Przypomina wibrator Storling i jest uważany za chwytliwy. Zaletą błystki jest to, że idealnie sprawdza się w stojącej wodzie ze względu na grę niskich częstotliwości.
5. Fińska firma Rapala produkuje jeden z najlepszych modeli łyżki Minnow. Przynęta łatwo przechodzi przez zarośla traw i prawie na samym dnie, gdzie jest wiele podwodnych niespodzianek.

Łowienie szczupaków na spinning to bardzo ekscytująca czynność, która wymaga od wędkarza nie tylko umiejętności posługiwania się przynętą, ale także danych fizycznych. Wynika to ze specyfiki wędkarstwa spinningowego. Faktem jest, że w poszukiwaniu zębatego drapieżnika rybacy muszą pokonywać znaczne odległości, poruszając się wzdłuż brzegu zbiornika. W tym przypadku wirujący gracz wykonuje dużą liczbę rzutów. Dlatego można śmiało powiedzieć, że prawie wszystkie części ciała są obciążone, a spinningowanie szczupaków to ciężka praca, choć wielu spinningistów uważa to za odpoczynek i aktywny.

Najlepsze i najbardziej chwytliwe łyżki (łyżki)